เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 913

แฮนสันรู้สึกสงสัย หลังจากได้ยินสิ่งที่นาตาลีบอกเขา "ที่ผมต้องทำก็คือตามหาผู้หญิงที่คุณบอก แล้วบอยล์ลูกรักของผมจะอยากเจอผมงั้นเหรอ? คุณไม่ได้โกหกผมใช่ไหม?"

นาตาลีจิบกาแฟ เธอตอบเขาพร้อมกับหัวเราะ "เชื่อหนูเถอะค่ะ คุณลอว์สัน หนูไม่ได้หลอกคุณ รู้หรือเปล่าคะ ว่าบอยล์คบกับผู้หญิงคนนั้นเมื่อเจ็ดปีก่อน ตอนนี้เขายังติดต่อกับเธออยู่ หนูเชื่อว่าบอยล์จะอยากเจอคุณแน่"

แฮนสันขมวดคิ้ว เขาพยายามนึกอะไรบางอย่าง "ผมคิดว่าเคยเจอผู้หญิงคนที่คุณบอกผมมาก่อน ผมคิดว่าเคยเห็นรูปของพวกเขามาก่อน ที่บ้านของบอยล์ในตอนนั้น ผมคิดว่าเธอคุ้น ๆ แต่จำไม่ได้ว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน!"

"ลองทำดูก่อนสิคะ คุณลอว์สัน ถ้าคุณทำไม่สำเร็จ อย่างน้อยคุณก็ได้พยายามแล้ว หนูจะโกหกคุณทำไมล่ะคะ?"

แฮนสันรู้สึกว่าที่นาตาลีพูดก็มีเหตุผล "คุณพูดถูก ผมควรทำดูก่อน ทุกอย่างคุยกันได้ถ้าบอยล์อยากเจอผม"

"แน่นอนค่ะ"

แฮนสันถามเธอ "แต่ผมจะไปตามหาผู้หญิงคนนั้นได้ที่ไหน? เมืองนี้มันก็ใหญ่ ผมไม่คิดว่าจะหาเธอเจอหรอก ถึงจะให้เวลาผมหนึ่งปีก็เถอะ"

นาตาลีหัวเราะและพูดด้วยความมั่นใจ "คุณลอว์สัน หนูจะช่วยคุณให้ถึงที่สุดค่ะ เธอคือเชอรีช ฟัดด์ จากนอร์ท ซิตี้ นี่คือที่อยู่ของเธอ หนูไปหาข้อมูลให้คุณเลยนะคะ อ้อ นี่เป็นเบอร์โทรศัพท์ของเธอค่ะ หนูเชื่อว่าเธอจะอยากเจอคุณ ถ้ารู้ว่าคุณเป็นพ่อของบอยล์"

แฮนสันรับข้อมูลมาด้วยความดีใจ "ขอบคุณมากนะ แต่ผมไม่รู้ว่าจะไปหาเธอได้ยังไง"

"บอยล์จะมาเจอคุณตอนที่คุณหาเธอเจอ ไม่ต้องสงสัยเรื่องนั้นเลยค่ะ"

"ก็ได้"

เชอรีชรับสายตอนที่เธอกำลังจะเข้านอน

มันเป็นเบอร์ที่เธอไม่รู้จัก

เธอจึงกดวางสาย

แต่เบอร์นั้นก็โทรกลับมาหาเธออีก

เชอรีชขมวดคิ้ว เธอคิดว่าเป็นพวกหลอกลวงโทรมา จึงกดวางสายอีก

แต่คนนั้นก็ยังโทรมาอีก

เชอรีชโมโหเธอจึงรับสาย

เธอได้ยินเสียงของชายสูงอายุดังมาจากปลายสาย "ฮัลโหล เธอคือเชอรีช ฟัดด์ หรือเปล่า?"

เชอรีชเลิกคิ้วแล้วตอบ "ฉันเอง นั่นใคร?"

"ฉันเป็นพ่อของบอยล์ พ่อของบอยล์ ลอว์สัน เธอคงเป็นแฟนบอยล์ใช่ไหม?"

"...เปล่า ไม่ใช่"

หลังจากนั้นเธอก็กดวางสาย

แฮนสันรู้สึกหงุดหงิด เขามองโทรศัพท์หลังจากที่เธอวางสาย เขาพึมพำกับตัวเอง "ทำไมถึงได้วางสายโดยไม่มีเหตุผลนะ!"

เขาโทรไปรบกวนเธออีก

เชอรีชรู้สึกรำคาญมาก เธอรับสายโดยไม่สนใจว่าเขาจะอายุมากกว่าหรือเปล่า เธอพูดเสียงเย็นชา "ถ้าต้องการอะไรก็ไปหาบอยล์สิ บอยล์กับฉันเลิกกันนานแล้ว อย่าโทรหาฉันอีก"

เธอวางสายทันทีหลังจากที่พูดแบบนั้น

เพื่อไม่ให้แฮนสันโทรหาเธออีก เธอจึงบล็อกเบอร์ของเขาทันที

แต่แฮนสันก็ไม่ยอมแพ้ ในเมื่อเธอไม่อยากคุยกับเขาผ่านทางโทรศัพท์ เขาจะไปหาเธอใกล้บ้านเธอแทน

สิ่งเดียวที่เขามีก็คือเวลา

แฮนสันนอนอยู่บนเตียงเล็ก ๆ ในโรงแรม เขาดูข้อมูลที่ได้รับมาจากนาตาลี

เขารู้สึกคุ้นผู้หญิงในรูปอย่างน่าประหลาด

แฮนสันฝันร้ายและตื่นขึ้นมาตอนกลางดึก

ตัวเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ และพยายามหายใจตอนที่ตื่นขึ้นมา เขาฝันเห็นเด็กผู้หญิงที่เขาลักพาตัวเมื่อสิบห้าปีก่อน เธอกลายเป็นปีศาจและมาเอาชีวิตของเขา

เด็กผู้หญิงในฝันน่ารักมาก ก่อนจะกลายร่างเป็นปีศาจ มันตามล่าเขาและดูน่ากลัวมาก โชคดีที่มันเป็นแค่ความฝัน

ตอนนั้นเขาอยู่ในคุกมานาน เขาแค่ลักพาตัวเด็กผู้หญิงจากตระกูลที่ร่ำรวย เพื่อมาใช้หนี้นอกระบบ ตอนนั้นเขาออกมาจากคุกแล้ว เจ้าหนี้นอกระบบบอกเขาว่าจะถูกตัดแขน ถ้าไม่จ่ายเงินคืน

แม้ว่าเขาจะลักพาตัวเด็กผู้หญิงมา แต่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจทำร้ายเธอ ไม่เพียงแค่เขาจะไม่ได้เงินแล้ว เขายังถูกขังคุกเป็นเวลาหลายปี