เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 922

วีดีโอชี้แจงจากมิสเตอร์เอ ถูกอัปโหลดลงตอนกลางดึก และเผยแพร่ไปทั่วท่ามกลางชาวเน็ต

บอยล์รับมือกับเรื่องอื้อฉาวได้ดี และในเวลาเดียวกันนั้น รูปของเขาที่กำลังจูบกับเชอรีช ในช่องจอดรถชั้นใต้ดินของโรงแรมเพนินซูล่า ก็ได้ถูกโพสต์ลงในอินเทอร์เน็ตจากคนที่ไม่ระบุชื่อเช่นกัน

เมื่อบอยล์เปิดรูปภาพที่ถูกเบลอ ความละเอียดและมุมของรูปนั้นถ่ายได้แย่มาก แต่ได้เห็นแล้วรู้สึกพอใจ

คาลัมโทรมาถามบอยล์ "เจ้านาย จะลบรูปของคุณกับเชอรีชในอินเตอร์เน็ตหรือเปล่าครับ?"

บอยล์กำลังอารมณ์ดี "ไม่เป็นไร ฉันชอบรูปนั้น"

ความรู้สึกที่ได้ครอบครองเธอนั้น ทำให้มีความสุข

แม้จะมีชาวเน็ตบางคนสงสัยเรื่องรูปว่าเป็นกลยุทธ์ของบอยล์ ที่จะจัดการกับเรื่องอื้อฉาวของเขา แต่บอยก็ไม่ได้สนใจความคิดเห็นพวกนั้น

คนที่ไม่ชอบเขาในโลกออนไลน์ ไม่ได้มีความสำคัญกับเขาเลย

บอยล์มาถึงบริษัทตั้งแต่เช้าตรู่ ในเช้าวันต่อมา

"เจ้านาย เราจะทำยังไงกับ นาตาลี โจนส์ ดีครับ" คาลัมถามเขา

"ส่งคนไปสืบว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับเมียฉัน ถ้าเป็นไปได้ก็พยายามยื่นฟ้องคดี ถ้าเธอทำอะไรที่ทำให้เมียฉันได้รับบาดเจ็บ เราจะได้จัดการเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว"

"ครับ ผมจะแจ้งคนของเราในเมือง"

หลังจากสั่งงานคาลัมแล้ว เขาก็มองปฏิทินที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ มีวันที่ได้ถูกวงกลมไว้ ซึ่งแสดงว่าเป็นวันสำคัญของบอยล์

มันเป็นวันเกิดของเธอ และเป็นวันที่พวกเขาพบกันครั้งแรก

บอยล์บอกเขา "วันนี้ตอนบ่ายฉันอาจออกไปข้างนอก หลังจากประชุมเสร็จ ถ้ามีเรื่องด่วนก็โทรหาฉันได้เลย"

"ครับ จะไปฉลองวันเกิดกับมาดามลอว์สันเหรอครับ?"

บอยล์ยิ้ม เขารู้สึกดี

"ผมควรสั่งเค้กมา หรือต้องทำอะไรหรือเปล่าครับ?" คาลัมถามเขา

"ไม่เป็นไร ฉันจะทำเอง"

คาลัมยิ้ม "ครับ หวังว่าจะเป็นวันที่ดี ที่ได้อยู่กับภรรยานะครับ"

ที่คฤหาสน์ตระกูลฟัดด์

ตอนสิบโมงเช้า เชอรีชถูกเวอเรียนลากลงมาจากเตียง

ตั้งแต่เชอรีชมีภาวะซึมเศร้า เธอไม่ค่อยทานอาหารเช้า เธอจะตื่นตอนบ่ายเพราะนอนไม่หลับในตอนกลางคืน

ตารางการนอนของเธอนั้นยุ่งไปหมด

หลังจากล้างหน้าแล้ว เชอรีชก็ถูกโปรยด้วยกระดาษหลากสีทันทีที่เธอลงมาข้างล่าง

วันนี้เชอรีชลงจากเตียงผิดด้าน เธอยืนนิ่งและหลับตาแน่นอยู่ตรงนั้น

แฮร์ริสันพูดกับเธอ "เซอร์ไพรส์! สุขสันต์วันเกิดนะครับพี่"

เชอรีชกำหมัด และปัดเศษกระดาษออกจากผมของเธอ

เธอไม่สนใจแฮร์ริสัน เธอเดินผ่านเขาไปยังห้องนั่งเล่น เธอรินน้ำอุ่น และดื่มด้วยอารมณ์หงุดหงิด

แฮร์ริสันยืนอึดอัดอยู่ตรงนั้น เขาค่อย ๆ เข้ามาหาเวอเรียน "พี่ดูจะไม่ชอบเซอร์ไพรส์ของผมนะครับ อย่าทำให้พี่โกรธดีกว่า!" แฮร์ริสันกระซิบที่ข้างหูเวอเรียน

เวอเรียนมองลูกสาวแล้วบอกเธอ "เจลลี่ บีน ลูกควรกินอะไรบ้างนะ เพราะลูกเพิ่งตื่น ไม่ต้องกินมากก็ได้ คุณปู่จะฉลองวันเกิดกับลูกทีหลัง"

เชอรีชดื่มน้ำอีกหน่อย "ก็แค่วันเกิด เราไม่ต้องฉลองก็ได้นะคะ"

"เราไม่ได้เชิญแขกมาที่บ้านหรอก เราแค่กินข้าวฉลองวันเกิดกับลูกกัน ลูกคิดว่าเป็นไง?" เวอเรียนต่อรอง

"ได้ค่ะ" เชอรีชตอบและเดินไปที่โต๊ะอาหาร เธอทานอาหารไม่กี่คำและจิบนม

เวอเรียนพยายามหาเรื่องคุย เพื่อให้เธออารมณ์ดีขึ้น "คุณพ่อจะกลับมาฉลองกับลูกตอนบ่าย ตื่นเต้นหรือเปล่า?"

"ค่ะ" เชอรีชตอบ

เวอเรียนแปรงผมให้เธอและพูดต่อ "มาดามลีอาห์กับแม่ จะเตรียมของที่ลูกชอบกินในตอนบ่าย คุณพ่อจะไปเอาเค้กวันเกิดมาให้ลูก มันเป็นไอศครีมเค้กสตรอวเบอร์รี่ ลูกชอบหรือเปล่า?"

"ค่ะ"

"ดีมากจ้ะ"

เชอรีชมองเขา "เลิกเล่นสักที ไม่งั้นพี่จะลงจากรถนะ"

แฮร์ริสันรีบสตาร์ทรถและขับออกไปจากบ้าน

แฮร์ริสันจอดรถตรงทางเข้าคฤหาสน์เลค สตรีท

เชอรีชมองออกไปนอกหน้าต่าง เธอขมวดคิ้วแล้วถามเขา "เธอทำอะไรน่ะ?"

แฮร์ริสันยิ้มอย่างชั่วร้าย เขาลงจากรถแล้วเดินไปเปิดประตูให้เชอรีช

เขาเข้าไปในรถทันทีหลังจากที่ลากเชอรีชออกมา เขาล็อกประตูแล้วลดกระจกลง และยิ้มให้เธอ "พี่ วันนี้ขอให้มีความสุขนะ! นี่เป็นของขวัญจากผม! รักพี่นะ!"

แล้วรถมาเซราตีก็ขับออกไปบนถนน ทิ้งเชอรีชไว้ข้างหลัง

เชอรีชยืนอยู่ตรงนั้น เธอกัดฟัน

'รักฉันเหรอ? รักกับผีสิ! นายตายแน่ถ้าฉันกลับไปถึงบ้าน! กล้าดียังไงมาหลอกจับคู่ฉันกับคนอื่น!' เชอรีชบ่น

ประตูไม่ได้ล็อก เมื่อเชอรีชกระทืบเท้าเข้าไปในบ้านด้วยความโมโห

ท้องฟ้ามืดแล้ว ไฟในคฤหาสน์ก็ไม่ได้เปิด

เธอเรียกบอยล์หลายครั้งหลังจากที่เข้ามาในคฤหาสน์ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ

ตอนที่เธอกำลังจะเตะอะไรสักอย่างเพื่อระบายความโกรธ เธอก็เห็นแสงไฟสลัวจากระยะไกล บอยล์เดินถือเค้กเข้ามาหาเธอ

รอยยิ้มของเขาช่างน่าหลงใหล

"สุขสันต์วันเกิดนะ รีช"

เชอรีชอึ้งจนพูดไม่ออกไปสักพัก บอยล์วางเค้กลงบนโต๊ะและสวมมงกุฎให้เธอ

มงกุฎเอียงไปด้านข้าง ด้วยความที่เชอรีชมีอาการตกใจ เธอดูน่ารักในสายตาเขา

บอยล์ดึงเก้าอี้ให้เธอนั่งอย่างสุภาพบุรุษ

"ผมเตรียมของโปรดให้คุณแล้ว แต่คุณต้องอธิษฐานและเป่าเทียนก่อนนะ"