เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 14

“ค่ะ”

นภาลัยมองดูคนใช้เข็นราวตากผ้าออกไป เมื่อหันกลับมาก็พบว่าภีมพละกำลังมองเธออยู่

ทั้งคู่สบตากัน เธอถูกเขาจ้องจนรู้สึกกลัว

ในเวลานี้ พ่อบ้านปวิธได้พาคนใช้ทั้งหมดมาที่ห้องรับแขก จากนั้นทุกคนก็ยืนเรียงกันเป็นแถว ท่าทางเหล่านี้ล้วนทำให้นภาลัยรู้สึกประหม่า นี่เขาจะทำอะไรอีกเนี่ย?

“นับจากวันนี้เป็นต้นไป เธอคือภรรยาของผม ภีมพล และคือแม่ของแชมป์กับขวัญข้าว” ชายหนุ่มยืนเอามือไพล่หลัง และประกาศเบาๆ “พวกเราจดทะเบียนสมรสเรียบร้อยแล้ว ส่วนงานแต่งงาน อยู่ในระหว่างการเตรียมการ”

“สวัสดีค่ะคุณนาย!”

“......” เมื่อถูกสายตาหลากหลายคู่จ้องมา นภาลัยก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกเป็นอย่างมาก “สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อนภาลัยค่ะ ต่อจากนี้ไปก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”

จากนั้นภีมพลก็ไปบริษัท ส่วนนภาลัยก็ขึ้นข้างบนมาหาเด็กๆ

แลมโบกินีกำลังมุ่งหน้าไปที่ทีเอ็ม กรุ๊ป ภีมพลนั่งอยู่ที่เบาะหลังนึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อสักครู่แล้วรู้สึกสักสบมาก

หญิงสาวที่คอยช่วยเหลือคนจนอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งจะรู้จักเอ็มม่าได้ยังไงกันนะ?

ชุดพิธีการชุดนี้ คือผลงานของฤดูกาลที่แล้วจริงๆ

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นได้ดึงความคิดของเขากลับมา เขาก้มลงมามองหน้าจอที่ปรากฏ จากนั้นจึงกดรับสาย

“ภีมพล” ญาณีเชิญเขาด้วยอารมณ์ที่ดี “ฉันกลับมาแล้ว ตอนบ่ายไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดลูกสาวของนายกเทศมนตรีด้วยกันนะ?”

“คุณไม่รู้สถานที่จัดงานหรอ?” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“รู้สิ”

“ถ้ารู้แล้วทำไมต้องไปด้วยกันล่ะ?” เขาแสดงท่าทีห่างเหิน “ผมมีผู้หญิงที่จะไปด้วยแล้ว คุณไปหาคนอื่นเถอะ”

หลังจากพูดจบเขาก็ตัดสายสนทนาทันที

ตอนบ่าย——

ในห้องบอลรูมโรงแรมวิกตอเรีย ที่เป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดครบรอบ 20 ปีของเบญญา ลูกสาวของนายกเทศมนตรี ได้มีแสงไฟสว่างเจิดจ้าและระยิบระยับงดงาม หญิงสาวในงานต่างก็แต่งตัวสวยสดใส

ขนมเปี๊ยะที่ประณีตงดงาม ไวน์แดงที่มีชื่อเสียง บทเพลงบรรเลงไวโอลินจากผู้เชี่ยวชาญชาวอิตาลี พนักงานเสิร์ฟหล่อเหลาที่เดินขวักไขว่ไปมาท่ามกลางผู้คนในงาน งานเลี้ยงนี้ ช่างดูยิ่งใหญ่มากเหลือเกิน

ด้านนอกมีรถหรูรวมตัวกันเต็มไปหมด

เหล่าคุณหญิงคุณนายมีชื่อเสียงที่มาถึงแล้วต่างรวมกลุ่มคุยกันเรื่องต่างๆ ทั้งดอกไม้ ศิลปะ และดนตรี บางครั้งก็ชนแก้วกัน

“ได้ยินมาว่ารายชื่อแขกที่มางานวันนี้มีคุณภีมด้วย”

“ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกันก็เลยลองไปถามเบญ แล้วเธอก็บอกว่ามีจริงๆ”

“เบญเส้นใหญ่จริงๆ ที่เชิญเขามาได้”