เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 444

สำหรับความเย่อหยิ่งไร้หลักการและเหตุผลของหลันซิน

เย่เมิ่งเหยียนก็รู้สึกจนใจจริงๆ

เธอสูดลมหายใจเข้าลึก พูดด้วยใบหน้าเย็นชา : “แม่คะ แม่อย่าไปหาเรื่องทะเลาะแบบไร้เหตุผล หรือทำให้หยางเฟิงขุ่นเคืองอีกเลยค่ะ แม่คิดว่าชีวิตแม่ตอนนี้ดีนักหรือคะ? แม่ต้องจำไว้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่แม่มีในตอนนี้ก็มาจากหยางเฟิงทั้งนั้น!”

“ถ้าสักวันหนูหย่ากับหยางเฟิง ตระกูลเย่ก็จะไม่เป็นตระกูลเย่อย่างทุกวันนี้หรอกค่ะ แล้วแม่ก็จะรู้สึกเสียใจทีหลังอย่างที่สุด!”

“แล้วก็ หนูรักหยางเฟิง! ชีวิตนี้ หนูจะไม่มีทางหย่ากับหยางเฟิง! หนูแยกจากเขาไม่ได้! ลูกสาวหนูก็แยกจากพ่อไม่ได้เหมือนกัน! ดังนั้น ทีหลังแม่อย่าพูดอย่างนี้อีกนะคะ ไม่งั้นอย่ามาว่าตอนที่หนูตัดแม่ตัดลูกนะ!”

พูดจบ

เย่เมิ่งเหยียนก็ตรงกลับห้อง

ปัง!

เสียงดังขึ้น

ประตูห้องปิดลงทันใด

เย่เมิ่งเหยียนไม่อยากพูดอะไรไร้สาระกับหลันซินอีกแม้แต่ประโยคเดียว

บางทีเธอก็คิดว่า หลันซินเป็นแม่แท้ๆของเธอจริงหรือเปล่า?

มีแม่ที่ผิดธรรมดาอะไรขนาดนี้จริงหรือ?

ถ้าแม่บังคับให้เธอหย่ากับหยางเฟิงจริง

เธอจะตัดแม่ตัดลูกกับหลันซินแบบไม่ลังเลเลย!

พอเห็นว่าเย่เมิ่งเหยียนก็ไม่สนใจเธอ หลันซินตกตะลึงอย่างที่สุด

ครู่เดียวหลังจากนั้น

หลันซินแผดเสียง ราวกับถูกเฉือด : “บ้า! บ้า! ทุกอย่างกลับตตาลปัตรไปหมด! ดูเหมือนฉันจะไม่มีที่ยืนในบ้านนี้แล้ว ไม่มีใครฟังคำพูดฉันสักคน”

“หึ่ยๆๆ! น่าโมโหจริงๆเลย!”

“พวกแกรอดู ฉันหลันซินไม่ใช่คนที่ใครจะมารังแกได้ เดี๋ยวเราจะได้เห็นดีกันแน่!”

หลันซินโกรธแทบบ้า กระฟัดกระเฟียดไร้เหตุผลไม่หยุด

คนใช้รอบๆเข้าหน้าไม่ติดกันเลย แต่ละคนต้องหลบซ่อนตัวให้ไกล

ในขณะเดียวกัน

ด่าว่าหยางเฟิงไป ก็ยังมีอีกคนหนึ่ง!

“ไอ้สารเลว!”

“หยางเฟิง ไอ้สารเลวนี่แกมันสมควรตาย!”

“ไปตายซะ! ไปตายซะ! ไปตายซะ!!!”

ณ คฤหาสน์ตระกูลหลัน