หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3019

การเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา คนนอกไม่รู้เรื่อง ทุกอย่างล้วนดำเนินไปตามแผนการเดิม

ฝั่งประเทศว่านเซี่ยง เนื่องจากการนำทัพของจาเท่อไป่ฮาที่สั่นสะเทือนสยบจนน่ากลัว นักธุรกิจที่ร่ำรวยที่คอยจัดหาวัสดุก่อสร้างและการช่วยเหลือด้านกำลังคนให้หลินมั่วหรือตระกูลที่มีอิทธิล้วนถอยออกมา

เมืองเหอซาน ตระกูลกานโดนหางเลขไปด้วย ทุกวันนี้กำลังล่มสลายอย่างรวดเร็ว

บวกกับกานซิ่งถูกตัดมือและเท้า ท่านผู้เฒ่ากานก็ทำตัวเป็นนกกระจอกเทศหลบปัญหา ธุรกิจที่มีอยู่ในมือที่สามารถขายได้เขาเทขายทิ้งในราคาต่ำทั้งหมด

ลานบ้านใหญ่ของตระกูลกานที่สุดคึกคักเมื่อก่อน เนื่องจากการโยกย้ายพันธมิตรการค้าและพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้อาคารขนาดมหึมากลับเงียบเป็นเป่าสาก

ส่วนโครงการอื่นๆ ถึงแม้จะรับช่วงต่อโดยหย่วนหยางกรุ๊ปเป็นส่วนใหญ่ แต่คำเตือนที่ดุดันของประเทศว่านเซี่ยง บวกกับการขัดขาห่วงโซ่ผลประโยชน์ที่อยู่เบื้องหลังของต้นเยี่ยม่าน บัดนี้เข้าสู่ช่วงชะลอตัวอย่างช้าๆ

หากดูอย่างผิวเผิน แผนการกดขี่ร่วมกันของจาเท่อไป่ฮาและเจ้าชายใหญ่ในครั้งนี้ถือว่าประสบความสำเร็จ

นี่คือสิ่งที่ทำให้จาเท่อไป่ฮารู้สึกเสียดาย นอกจากจะไม่สามารถฆ่าคนข้างกายหลินมั่วได้แล้วตัวเองกลับต้องแตกหักกับทหารรับจ้างรวมไปถึงองค์กรนักฆ่าอีกด้วย

และภายในประเทศว่านเซี่ยง เนื่องจากเจียหยวนที่หนึ่งกษัตริย์ชราร่างกายทรุดโทรมลงเรื่อยๆ และอาการหนักขึ้นทุกวัน

ทุกคนในราชวงศ์เริ่มอยู่ไม่สุข

กองกำลังที่คอยเฝ้าดูแต่เดิมที พวกนายทุนขุนคลังเริ่มเลือกเจ้าชายโดยตรง เตรียมลงเงินเดิมพันให้ตัวเอง

กระทั่งเจ้าชายเหล่านั้นได้เริ่มกระสับกระส่ายร้อนรน

ถึงแม้กษัตริย์ทรงชักช้ายังไม่ทรงบัญชามอบราชสมบัติ ถึงตอนนั้นพระมหากษัตริย์ทรงสวรรคตกระทันหัน จะเกิดความโกลาหลทั้งราชวงศ์อย่างแน่นอน

ถ้าหากโชคดีล่ะก็ เจ้าชายตายกันหมด ลูกชายของพวกอ๋องทั้งหลายก็จะมีโอกาสไม่ใช่หรือ

ในเมื่อรอบเขตชายแดนคอยจ้องประเทศว่านเซี่ยงตาเป็นมัน แต่ความวุ่นวายของราชวงศ์ยังไม่ลดน้อยลง ถึงขนาดที่ว่ามีแนวโน้มที่จะรุนแรงขึ้น

หากดูผิวเผินประเทศว่านเซี่ยงเหมือนจะสามัคคีปรองดอง แต่ในความเป็นจริงนั้นเป็นคลื่นใต้น้ำโหมซัด!

บนทะเล เรือสินค้าปักธงชาติจีนลำหนึ่งกำลังแล่นมายังท่าเรือประเทศว่านเซี่ยงอย่างช้าๆ

หลี่หมิงทำการค้าระหว่างประเทศระหว่างประเทศว่านเซี่ยงและประเทศจีนมานานกว่าสิบปี และได้รับผลประโยชน์จากตรงนี้อยู่ไม่น้อย

เมื่อเรือสินค้าเทียบท่า หลี่หมิงพาคนงานสองสามคนเดินผ่านท่าเรือด้วยความชำนาญทางดี

“หัวหน้าเซี่ยวเอิน ไม่เจอกันนานเลย นี่คือสินค้าพื้นเมืองจากบ้านเกิดของพวกเรา!”

นี่คือค่าตอบแทนที่ต้องจ่ายเพื่อง้างปากของอีกฝ่าย

เซี่ยวเอินจึงพยักหน้าด้วยความพอใจ “จะว่าไปแล้วเรื่องนี้เป็นคำสั่งของหัวหน้า!”

“บอกว่าจะเพิ่มภาษีศุลกากรอีกสิบเปอร์เซ็นต์!”

“แต่รายละเอียดของเหตุผล ฉันก็ฟังคนอื่นมาเหมือนกัน”

พอพูดถึงตรงนี้ เขาจึงแสดงสีหน้าลึกลับชวนสงสัยปรากฏบนใบหน้าของเขา ขยับเข้าไปใกล้กกหูของหลี่หมิงแล้วพูดกระซิบเบาๆ

“ดูเหมือนเรื่องนี้คงเป็นเพราะเจ้าชายในราชวงศ์พวกนั้นอยากสะสมกำลังของตัวเอง จึงเริ่มเก็บเงินมากมายอย่างกำเริบเสิบสาน!”

พอได้ฟังข่าวนี้ หลี่หมิงสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก

“เช่นนั้นวัตถุดิบยางพาราที่ผมซื้อก่อนหน้านั้นก็เพิ่มราคาด้วยใช่ไหม”

ตามด้วยการพยักหน้าของเซี่ยวเอิน สีหน้าของหลี่หมิงดูไม่ได้อยู่เล็กน้อย