หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 83

ตอนที่ 83 บังคับให้ทำ

ที่โต๊ะอาหารหนานฉิงขยิบตาให้กับเป้ยฉายเวยตลอด​ เพื่อส่งสัญญาณ​ให้เธอรีบถาม

เป้ยฉายเวยลังเลไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดยังไง​ ในปากมีแต่ความลำบากใจ​ ​แม้แต่อาหารที่กลืนเข้าไปในท้องยังมีรสขมไปถึงหัวใจ

"หนานฉิง​ เธอมีปัญหาที่ตาหรอ​ ตากระตุกไม่หยุดเลย" อวี๋ซือซือที่นั่งข้างๆมองหนานฉิง​ ผู้หญิงคนนี้ต้องการบังคับให้เวยเวยทำอะไรกันแน่

หนานฉิงสำลัก​ เวยเวยเริ่มมีสีหน้าไม่ดีิิ​ แต่ทว่าก็ถือเป็นโอกาสดีที่อวี๋ซือซือเริ่มเอ่ยปากขึ้น​ เลยแสร้งทำเป็นพูดอย่างไม่ตั้งใจ​ "ไม่มี​ ฉันคิดว่าเวยเวยมีเรื่องจะพูดเสียอีก  ที่เธอพูดกับฉันไง​ ใช่ไหม"

เป้ยฉายเวย รู้​ว่าเลี่ยง​ไม่ได้จึงวางตะเกียบลงให้แล้วๆไป​ หันไปหัวเราะให้กับทุกคนแล้วพูดว่า​ "ใช่​ ฉันมีเรื่องแปลกใจ​ เลยอยากจะถามคุณฉูสักหน่อย"  

หนานฉิงได้ยินดังนั้น​ ก็หัวเราะด้วยความพอใจ​ แล้วมองอวี๋ซือซือ ประมาณว่าดูสิ​ ไม่ใช่เพราะเธอมีปัญหา​อะไร​ แต่เพราะเวยเวยมีเรื่องที่อยากจะพูดจริงๆต่างหาก

อวี๋ซือซือรู้ดีว่าหนานฉิงกำลังหลอกอยู่แน่นอน น่าจะเป็นตอนก่อนหน้านี้ที่ลากแขนเวยเวนไปห้องน้ำคนเดียว​ จริงๆแล้วมีเรื่องที่จะบอกเวยเวยนี่เอง

เธอดึงชายเสื้อของเป้ยฉาย​เวยเล็กน้อย​ เป็นสัญญาณว่าเธอไม่ต้องการขายหน้าต่อผู้หญิงคนนั้น

เป้ยฉายเวยลำบากใจอยู่ชั่วขณะ​ มองชายที่นั่งข้างๆแล้วยิ้มจางๆให้

คนที่โดนเรียกชื่อ​ ฉูเจ๋อหยางค่อยๆวางตะเกียบลง​ ​แล้วค่อยๆดึงทิชชูเช็ดที่มุมปาก​ อิริยาบถ​เรียบง่ายทำให้เขาทั้งดูสง่าทั้งดูดี

 ดวงตาสีดำของเขากวาดไปที่เธอ​ ริมฝีปากบางขยับเปิดปิดเล็กน้อย​ "ไม่ทราบว่า​ คุณ​เวยเวยอยากรู้อะไรหรือ"

นิ้วมือที่วางบนต้นขาของเป้ย​ฉาย​เวยสั่นโดยไม่รู้ตัว ทันใดนั้นก็รู้สึ​กอึดอัด​ เหมือนว่าต้องให้กำลังใจตัวเองอีกครั้ง 

เธอเงยหน้าขึ้นมองตาเขาและพูดว่า​" ได้ยินมาว่าคุณ​ฉูกำลังจะหมั้นกับหนานฉิง​ ฉันสงสัยว่าพวกเราได้รับเกียรติให้ไปแสดงความยินดี​เมื่อไร"

เธอบอกกับตัวเองว่าอย่าไปใส่ใจ​ ต้องไม่ขี้ขลาดต่อหน้าเขา

มุมปากหนานฉิงปรากฏ​ยิ้มคมเล็ก​น้อย​" เป้ยฉายเวยใส่ใจขนาดนี้​ คนที่ไม่รู้คงจะคิดว่าเป้ยฉายเวยกำลังหึงอยู่แน่เลย"

"คุณ​ฉูอย่าพูดเล่นตามใจสิคะ" ใบหน้าเป้ยฉายเวยตกใจแวบหนึ่ง​ ​แต่เธอก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว​ ความร้ายของฉูเจ๋อหยางไม่ใช่น้อย​ เขาต้องจงใจกวนใจเธอ

"เป้ยฉายเวยใส่ใจเรื่อง​ของ​พวก​เรา​ขนาดนี้​ แท้จริงแล้วไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้หรอกหรอ" ฉูเจ๋อหยางถามขึ้นฉับพลัน

คนเลว​ ก็รู้ดีอยู่แล้วว่าสิ่งที่เธอถามคืออะไร​ ยังจงใจจะเปลี่ยนเรื่องบิดเบือนสิ่งที่เธอถามอีก  เป้ยฉายเวยหายใจเข้าลึกๆเพื่อให้ตัวเองใจเย็นลง ​

"คุณ​ฉูทำไมไม่ตอบคำถามตรงๆ​ หรือจริงๆแล้วคุณมีเพื่อนผู้หญิงอื่นที่สนิทกันเหมือนข่าวลือข้างนอก"

ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดที่หนักแน่นตรงนั้น​ เป้ยฉายเวยคงจะแทบยืนไม่ได้หนานฉิงค่อยๆบีบบังคับให้เธอทำ​ แล้วเธอก็ไร้ทางปฏิเสธ​  

เหมือนที่ซือซือพูดไว้ไม่ผิด​ กรรมใดใครก่อกรรมนั้นคืนสนอง

ช่วงเวลาสั้นๆบรรยากาศก็เปลี่ยนเป็นกลืนไม่เข้าคายไม่ออก​ คนที่นั่งห่างไปเล็กน้อยอย่างหลีจื่อเชียนก็มองเป้ยฉายเวยด้วยความเป็นห่วง​ ลางสังหรณ์​บอก​เขาว่า​ วันนี้เป้ยฉายเวยดูแปลกไปมาก

ผิดปกติตรงไหน​ เขาไม่ได้สังเกต

อวี๋ซือซือปิดหน้าและไม่อยากฟังต่อ​ ในใจก็ด่าหนานฉิงไม่หยุด น่าไม่อายซะเลย  ตัวเองไม่อยากแต่งงานก็ว่าไปอย่าง​ นี่ยังดึงให้เวยเวยออกหน้าพูดแทน​

"หนานฉิง​ ฉันไม่สนใจเรื่องของเธอกับฉูเจ๋อหยาง ฉันสนแค่เรื่องที่เป้ยฉายเวยลำบากใจเท่านั้น​ เพราะฉะนั้น​ทบทวนตัวเองสักหน่อย​ อย่าคิดว่าตัวเองคือศูนย์​กลางจักรวาล​ ที่ใครๆก็ต้องหมุนรอบตัวเธอ"

"ซือซืออย่าทำแบบนี้่​ เพราะฉันไม่ดีเอง……" เป้ยฉายเวยดึงมืออวี๋ซือซือ แล้วส่ายหัว เธอไม่อยากเป็นต้นเหตุที่ทำให้สองคนนี้ทะเลาะ​กันสินะ​

ยังไงซะพวกเขาก็มีความสัมพันธ์ทางธุรกิจ​ ถ้ามาทะเลาะ​กันเพราะเธอ​ เธอคงรู้สึกผิดกว่าเดิม  

อวี๋ซือซือมองเป้ยฉายเวยด้วยความเจ็บใจ​ เห็นความว่าเปล่าในสายตาของเธอ​ ก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้​ แล้ววางปล่อยมือเธอ​

หนานฉิงโกรธ​จนสั่นเทิ้มไปทั้งตัว​ เธอคนเดียวไม่สามารถต่อต้านได้​ ​ ทำได้แค่จ้องอวี๋ด้วยความโกร​ธ​ แล้วไล่ตามฉูเจ๋อหยางออกไป​

"ดูท่าอาหารมื้อนี้จะกร่อยซ่ะแล้ว" ร่างสูงของถังฉีตงพิงเก้าอี้สบายๆ ไม่ได้รู้สึกกับเหตุการณ์​เมื่อครู่เลยแม้แต่น้อย  

"นายจะช่วยเงียบปากหน่อยได้ไหม" อวี๋ซือซือตวาดใส่

ถังฉีตงยื่นมือไปที่ปาก ทำท่ารูดซิป​ อืม  ผู้หญิง​กำลังโมโหสินะ

"เวยเวย เธอโอเคนะ" หลี่จื่อเชียนถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง  

เป้ยฉายเวยพูดด้วยความรู้สึกผิด​ "ฉันไม่เป็นไร​ ขอโทษนะทำเธอเห็นเรื่องตลกซะแล้ว"

"ไม่เป็นไร​ งั้นฉันไปส่งเธอพักพ่อนก่อนนะ" หลี่จื่อเชียนดูออกว่าเป้ยฉายเวยท่าทางเหนื่อยล้ามาก

"อืม  รบกวนด้วยนะ" ที่จริงแล้วเป้ยฉายเวยอยากกลับไปพัก​ เธอหมดแรงที่จะคิดอะไรอีกแล้ว