หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 111

บทที่ 111 นี่เจ้ายังไม่รู้สึกตัวหรือ ? (ต้น)

หนี !

ชายหนุ่มฉลาดพอ ดังนั้นเขาจึงเข้าใจดีว่าหลังจากการปะทะ องค์หญิงเก้าจะต้องสูญเสียพลังจากการ ใช้ทักษะยุทธขั้นปฐพีเป็นแน่

เยี่ยฉวนไม่มัวรอช้า เขาใช้แขนสอดเข้าโอบเอวขององค์หญิงเก้าและพยุงนางขึ้นแบกบนหลังของตน ว่าแล้วชายหนุ่มก็รีบวิ่งออกไปจากสถานที่นั้นทันที

อีกครึ่งชั่วยามกับสองเค่อถัดมา ลานโล่งก็กลับคืนสู่ความสงบ

เป่ยเฉินยกมือข้างขวาซึ่งอาบโลหิตแดงฉานขึ้นมองนิ่ง ก่อนที่ทันใดนั้นนางจะขยับปลายเท้าแตะลงบนพื้นเพียงแผ่วเบา อาศัยแรงผลักส่งร่างทะยานออกไปในทิศทางเดียวกับที่เยี่ยฉวนและองค์หญิงหายลับไป

คู่ชายหญิงมองมาจากอีกด้านหนึ่ง ก่อนที่พวกเขาทั้งสองจะรีบเร่งรุดติดตามพวกเขาไปทันที !

เป็นที่แน่ชัดแล้ว ว่าคนเหล่านี้ต่างก็รู้ถึงสถานการณ์ขององค์หญิงว่าอยู่ในภาวะสูญเสียพลัง การใช้ ทักษะยุทธ์ขั้นปฐพีทำให้ในเวลานี้พลังภายในของนางอ่อนกำลังลงอย่างมาก ดังนั้น นี่นับเป็นโอกาสที่พวกเขา ควรฉกฉวย !

คัมภีร์ยุทธชั้นยอดขั้นปฐพี !

คัมภีร์ยุทธเปรียบได้กับสมบัติที่จะตกทอดสู่ลูกหลานของเหล่าชนชั้นสูงและผู้มีอำนาจ ไม่เพียงเท่านั้น ด้วยการครอบครองคัมภีร์ยุทธ์ชั้นยอดขั้นปฐพี นี่จะยิ่งเสริมความกล้าแกร่งด้านพลังให้กับตระกูลหรือค่ายพรรคของพวกเขามากยิ่งขึ้น

ผู้ที่มีพลังปราณในขั้นทัดเทียมกัน การตัดสินชนะหรือแพ้ขึ้นอยู่กับทักษะยุทธ์และของล้ำค่า !

นอกจากเป่ยเฉินและคนอื่น ๆ หลังจากที่เยี่ยฉวนและองค์หญิงเก้าหลบหนีออกมาแล้ว ก็ยังมีอีกหลายคนติดตามมายังสถานที่นั้นด้วย เป็นเพราะเสียงการปะทะที่พวกเขาได้ยิน…

เยี่ยฉวนเร่งฝีเท้าวิ่งโดยแบกองค์หญิงเก้าไว้บนหลัง เขาไม่ได้วิ่งเข้าหาจุดหมายที่ภูเขาเขตแดน หากแต่กลับมุ่งไปที่ยังพื้นที่ซึ่งเต็มไปด้วยเทือกเขาใหญ่น้อย

เวลานี้ชายหนุ่มจำไม่ได้แล้วว่าตนเองนั้นวิ่งมาไกลเท่าใด เมื่อมาถึงบริเวณน้ำตกธรรมชาติที่ตนและ องค์หญิงเก้าเคยมา

ความกว้างของสายน้ำมีหลายจั้งนัก และน้ำเองก็ไหลแรงเชี่ยวกรากยิ่ง

เยี่ยฉวนนิ่งมองครู่หนึ่ง จึงตัดสินใจวางร่างขององค์หญิงลงบนพื้น ก่อนจะก้มลงถอดรองเท้าของตนเองและเดินเขย่งปลายเท้าออกไปอีกด้าน ไม่นานก็วิ่งกลับมา เมื่อย้อนกลับมา เขาก็ทำการเดินเขย่งปลายเท้าเช่น เดิม การที่ทำเช่นนี้เพื่อไม่ให้ปรากฏรอยเท้าทิ้งไว้เบื้องหลังนั่นเอง

ชายหนุ่มสังเกตพื้นที่โดยรอบแล้วก้มลงอุ้มองค์หญิงเก้าขึ้นมา ก่อนจะเดินตรงไปยังโพรงถ้ำหลังน้ำตก

โพรงถ้ำขนาดเล็กนี้อยู่ชิดริมน้ำตก หากมองจากด้านหน้า จะสังเกตเห็นโพรงถ้ำได้ยากเพราะมีสายน้ำของน้ำตกพรางตา เยี่ยฉวนอุ้มองค์หญิงไว้ในอ้อมแขนก่อนพาเข้าไปหลบซ่อนในโพรง ซึ่งมีพื้นที่เล็ก ๆ ค่อนข้างคับแคบสำหรับคนสองคน

ผ่านไปราวหนึ่งเค่อ เยี่ยฉวนพลันพบว่ามีเสียงลมปะทะดังอยู่ภายนอก !

ชายหนุ่มตัวเย็นวาบ เขาเตรียมพร้อมระวังตัวอย่างเต็มที่ กระบี่หลิงเซี่ยวในกายเตรียมพร้อมรับการ ปะทะได้ทุกเมื่อ !

ทว่าเขากลับได้ยินเสียงคนกลุ่มนั้นย้อนกลับมาและจากไป

เมื่อเห็นเช่นนั้นชายหนุ่มจึงผ่อนลมหายใจคลายความวิตก ! เขาก้มลงมององค์หญิงเก้าในอ้อมแขน เวลานี้นางผิวพรรณซีดเซียว ที่มุมปากปรากฏคราบโลหิตไหลซึม ท่าทีของนางอ่อนพลังอย่างเห็นได้ชัด ยามนี้ คงไม่อาจต่อสู้กับใครได้ทั้งสิ้น !

เยี่ยฉวนทอดถอนใจพร้อมกับรำพึงเบา ๆ

“นางช่างทรหดโดยแท้ ถึงขนาดใช้ทักษะยุทธ์ขั้นปฐพีออกมาได้ !”

“ฉลาด !”

องค์หญิงเก้าทรงเปิดเปลือกตาขึ้นฉับพลัน “เจ้าไม่ได้มุ่งไปที่เมืองชายแดน !”