หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 116

บทที่ 116 ข้าเชื่อมั่นในตัวเขา ! (ปลาย)

ขณะนั้นเองที่คู่ชายหญิงรุดตามมาถึง เมื่อพวกเขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก็ถึงกับชะงักงันไปเล็กน้อย

ไม่นานนักก่อนที่เยี่ยฉวนจะค่อยขยับลุกขึ้นยืน โลหิตทะลักออกจากปาก สายตาของชายหนุ่มจ้องเขม็งที่เป่ยเฉิน “ข้าได้มอบคัมภีร์ยุทธ์ชั้นยอดขั้นปฐพีให้แล้ว ทำไมจึงยังต้องการกำจัดข้าอีก ?”

หญิงสาวชะงักด้วยความสับสน

ทว่าชายหญิงคู่นั้นต่างหันขวับมาเขม้นมองที่นางเป็นตาเดียว แววตาไม่เป็นมิตรส่องประกายวาบ !

ที่มุมปากมีโลหิตไหลอยู่ไม่ขาดสาย ทว่าสายตายังคงจับจ้องไปยังเป่ยเฉินแววตาบ่งบอกว่าไม่ชอบใจ “เจ้าเป็นผู้หญิงร้ายกาจ รับปากกับข้าว่าหากส่งคัมภีร์ยุทธ์ชั้นยอดขั้นปฐพีให้เจ้าแล้ว จะเลิกยุ่งกับข้า แต่ไม่คิด เลยว่าเจ้ายังตามมาสังหารเพื่อเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ… เจ้ามันใจคอโหดเหี้ยม !”

อีกฝ่ายหรี่ตามอง เริ่มอึดอัดไม่สบายใจ “คิดจะเล่นลูกไม้อะไรอีก ?”

นางกล่าวพลางวาดมือไปทางคนสองคนที่ยืนใกล้ “เจ้าคิดหรือว่าพวกเขาจะเชื่อในสิ่งที่เจ้าพูด ?”

ตอนนั้นคู่ชายหญิงต่างมองหน้ากันและหันกลับมามองเยี่ยฉวน ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้น เขาพลันปลดเสื้อที่สวมออก…

สตรีในชุดขาวดำคิ้วขมวดเข้าหากันทันควัน

ชายหนุ่มกล่าวเสียงดัง “พวกเจ้าเห็นอะไรไหม ? สิ่งล้ำค่าหาได้อยู่กับข้าไม่…”

ก่อนจะชี้นิ้วตรงไปที่เป่ยเฉิน “แล้วเจ้าเล่า ? เจ้ากล้าเปิดเผยวงแหวนสัมภาระในมือของเจ้าต่อหน้า ทุกคนหรือไม่ ? กล้าไหม ?”

คราวนี้ทั้งสองคนหันไปทางเป่ยเฉินเป็นตาเดียว หรือควรบอกว่ามองที่วงแหวนสัมภาระซึ่งสวมที่นิ้วมือของนางจึงถูกต้อง

แววตาของเป่ยเฉินมองตรงมาที่เยี่ยฉวนราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ นางแทบอยากจะพุ่งเข้าเด็ด วิญญาณของเขาลงไปเสียเดี๋ยวนั้น “เจ้าเป็นถึงยอดผู้ฝึกกระบี่ ยังทำเรื่องที่น่าอับอายเช่นนี้ เจ้ามันงี่เง่าสิ้นดี ข้าว่าน่าจะเรียกว่ายอดคนงี่เง่าจึงจะเหมาะสม !!!”

สิ้นเสียง แรงผลักดันแห่งชี่ทะยานออกจากร่างกายของนาง พุ่งตรงไปยังเยี่ยฉวนหมายปะทะเต็มกำลัง

ชายหนุ่มเบิกตากว้างตื่นตระหนก ขณะนั้นเองชายและหญิงในชุดขาวดำพลันเคลื่อนไหว ทั้งคู่ปลด ปล่อยออกพลังชี่พุ่งเข้าสกัดพร้อมกับทำลายแรงผลักดันแห่งพลังชี่ซึ่งพุ่งออกจากเป่ยเฉินทันควัน !

เมื่อเห็นว่าคู่ชายหญิงออกต้านทานพลังปะทะ เยี่ยฉวนค่อยพ่นลมหายใจอย่างโล่งอก !

ฝั่งเป่ยเฉิน สายตาแน่วแน่จ้องที่คู่ชายหญิง “พวกเจ้าโง่เง่าอะไรเช่นนี้ ? เชื่อสิ่งที่มันหลอกลวงเสียได้ !”

ฝ่ายชายหันมามองเยี่ยฉวนซึ่งยังมีคราบโลหิตที่มุมปาก “อย่างไรก็ตามเขาเป็นผู้ฝึกกระบี่ ย่อมไม่ โกหก…”

ว่าแล้วคนผู้นั้นพลันหันมาทางวงแหวนสัมภาระของเป่ยเฉิน “เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าใครพูดจริงใครพูด เท็จ เจ้าจงนำวงแหวนสัมภาระออกมาให้พวกเราดู”

ได้ยินเช่นนั้น หญิงสาวจึงมีท่าทีอ่อนลง

“พวกมันเพียงต้องการให้ข้าเปิดเผยวงแหวนสัมภาระเท่านั้นหรือ ?”

“ในโลกยุทธภพ การเปิดเผยดังกล่าวเป็นข้อห้ามสำคัญ !”

“แต่ทว่าการเรียกร้องครั้งนี้ มีความสำคัญยิ่งกว่า !”

หญิงสาวค่อย ๆ ขยับมือขวา คู่ชายหญิงพากันหันไปสนใจต่อนาง พร้อมด้วยท่าทีตื่นตัวเต็มที่ !

ทันใดนั้น เยี่ยฉวนรีบตะโกนให้บุคคลทั้งสามได้ยิน “เวลานี้นางคอยกำลังเสริมจากสถานศึกษาฉางมู่ ข้าเห็นนางส่งสัญญาณให้สถานศึกษาฉางมู่แล้ว อีกไม่นานบรรดาศิษย์ฉางมู่คงจะยกโขยงกันมาช่วยเหลือ ! นางกำลังถ่วงเวลาพวกเจ้า !”

ทั้งคู่ชายหญิงเมื่อได้ยินเช่นนั้นสีหน้าก็จึงแปรเปลี่ยนเย็นชาในฉับพลัน !