หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 119
บทที่ 119 คุยกันเรื่องชีวิตความเป็นอยู่และความฝันของพวกเรา ! (ต้น)
ยิ่งเห็นภาพตรงหน้า ผู้เฒ่าก็ยิ่งเข่นเขี้ยวอย่างไม่สบอารมณ์ หรือจะพูดให้ถูกก็คือสีหน้ามีแต่ความหม่นหมอง
คุณหนูไม่เคยให้ความสนิทสนมกับบุรุษเช่นนี้มาก่อน
เป็นเวลาเดียวกับที่เยี่ยฉวนและอันหลานซิ่วสังเกตเห็นร่างคนปรากฏในระยะไกล ผู้ที่นำหน้าคือ เป่ยเฉิน ส่วนที่ตามมาเบื้องหลังคือคู่ชายหญิง
อันหลานซิ่วเพ่งมองคนทั้งสาม พลันส่งชายหนุ่มต่อให้องค์หญิงเก้า จากนั้นจึงเหลือบตามองชายชรา ซึ่งก้าวออกจากมุมเดินเข้ามาสมทบ “คุณหนู พวกมันฝ่าฝืนกฎในการตามหาสิ่งล้ำค่าขอรับ”
อันหลานซิ่วพยักหน้ารับทราบ “เข้าใจแล้ว !”
จากนั้น จึงเดินตรงเข้าหาเป่ยเฉินและคนคู่ชายหญิง
ชายชราลังเลเล็กน้อย ทำท่าราวจะพูดด้วยแต่แล้วกลับหุบปากนิ่ง ด้วยเขารู้สึกแล้วว่าคุณหนูกำลัง โกรธจัด !
ทันทีที่เห็นผู้ที่เดินตรงเข้ามา เป่ยเฉินพลันหน้าเสีย !
คู่ชายหญิงไม่รู้จักว่าคนตรงหน้าคืออันหลานซิ่ว
แต่เป่ยเฉินรู้
ในแคว้นเจียงมีใครไม่รู้จักอันหลานซิ่ว ?
เป่ยเฉินในตอนนี้พลันถูกความกลัวครอบงำเข้าจับใจ
ผู้คนส่วนใหญ่อาจไม่เคยรู้มาก่อน คราวที่อาจารย์ใหญ่แห่งสถานศึกษาฉางมู่เคยเชิญนางให้เป็น อาจารย์ ซึ่งในคราวนั้นนางตอบไปว่าหากมีศิษย์ของฉางมู่ที่อายุยังไม่เต็มสามสิบคนใดทำให้นางจำนนต่อผู้ได้นั้น นางจึงจะยอมเข้าร่วม !
ในเวลานั้น มีศิษย์ฉางมู่สองคนยอมรับคำท้าในฐานะตัวแทนของสถานศึกษาฉางมู่ ซึ่งเป่ยเฉินคือหนึ่ง ในนั้น !
แต่ทว่าในท้ายที่สุดท้ายอันหลานซิ่วก็ยังคงปฏิเสธที่จะเข้าร่วมกับสถานศึกษาฉางมู่ !
ครั้งแรกที่เป่ยเฉินเห็นอันหลานซิ่ว นางรู้ได้ทันทีว่านางคงจะไม่มีโอกาสได้ครอบครองคัมภีร์ยุทธ์ชั้น ยอดขั้นปฐพีอย่างแน่นอน !
หญิงสาวคิดจะถอยเสียแต่เดี๋ยวนี้ !
ทว่าตอนนั้นเอง อันหลานซิ่วพลันอันตรธานไป เมื่อเป่ยเฉินสังเกตเห็นเช่นนั้นสีหน้าจึงเปลี่ยนเป็นตื่น ตระหนก นางโคจรพลัง ขยับร่างกายร่ายคาถาอย่างดุดัน พร้อมกับค่อย ๆ กดผลักฝ่ามือส่ง ‘สะบัดพายุ สะท้านเวหา’ ออกไป !
สิ้นเสียงของนาง พลันบังเกิดลมกระโชกรุนแรงซึ่งไม่สามารถระบุต้นตอขึ้นรอบตัว และในเวลาไม่นาน จากลมพัดแรงก็ได้ก่อตัวกลายเป็นพายุสลาตันห่อหุ้มร่างกายของตนไว้
ขณะเดียวกัน ทวนยาวพลันปรากฏขึ้นในมือของอันหลานซิ่ว ฉับพลันนั้นเอง นางเตะออกทวนยาวด้วยขาขวา
เปรี้ยง !
ทวนถูกพลังแรงส่งออกจึงพุ่งเข้าหาเป้าหมายรวดเร็วราวสายฟ้า
ตู้ม !
พายุสลาตันที่กำลังก่อตัวได้ระเบิดกระจัดกระจายด้วยโดยแรงทวนที่ตวัดกวาดพื้นที่ในบริเวณลานกว้าง
ผัวะ !
เสียงปะทะของวัตถุหนักดังสนั่น หลังเสียงพลันปรากฏร่างคนหนึ่งกระเด็นไปไกลกว่าสิบจั้ง
ร่างนั้นคือเป่ยเฉิน !
ร่างที่ปลิวออกไปยังคงทะยานไปอย่างไม่หยุดยั้ง ส่งผลให้พื้นดินใต้ฝ่าเท้าแยกออกเป็นร่องลึกยาว ทั้ง ยังมีรอยกระอักโลหิตที่มุมปาก
เมื่อได้เห็นภาพเบื้องหน้า คู่ชายหญิงคู่นั้นพลันหน้าซีดเผือดลงอย่างชัดเจน !
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์