หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 75

บทที่ 75 ข้าเองก็หล่อไม่น้อย ! (ต้น)

ในยามนั้น ราวกับเวลาหยุดนิ่งอยู่กับที่ !

ชายหนุ่มรู้สึกประหลาดใจอยู่ไม่น้อย เหงื่อเม็ดเป้งผุดขึ้นเต็มหน้าผาก เพราะความแข็งแกร่งของหญิง สาวที่กดแผ่นหลังอยู่นั้นออกจะเกินความคาดหมายไปมาก ถ้าเยี่ยฉวนไม่หันกลับมาเผชิญหน้า เขาคงต้องต่อสู้ด้วยวิธีอื่น แต่เมื่อเขาพลาดโอกาสแล้ว จึงได้ตกอยู่สถานการณ์ยากลำบากเช่นนี้

หลังจากเงียบไปอึดใจหนึ่ง ปลายมีดที่จ่อคอหอยพลันหายวับไป

เยี่ยฉวนผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกทันที

เขายังไม่ออกไปทันที หากทว่าค่อย ๆ หันกลับมา ก่อนจะพบว่าหญิงสาวสวมเสื้อผ้าเสร็จแล้ว

นางสวมชุดยาวพื้นสีดำทับด้วยลวดลายภูเขาและแม่น้ำ รูปร่างอ้อนแอ้น เอวบางจนน่าจะสามารถโอบด้วยแขนข้างเดียวได้สบายด้วยเชือกที่รัดเอวบ่งชี้ขนาดของมันได้เป็นอย่างดี นัยน์ตาหวานแต่มีแววเย็นชาที่มองตรงมาราวกับจะเห็นทุกสิ่งได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

สวยงามจนน่าตกใจ !

นี่คือความรู้สึกในแวบแรกที่เห็นของเยี่ยฉวน !

ยิ่งนึกถึงภาพที่ได้เห็นก่อนหน้าแล้ว มันก็ยิ่งทำให้ร้อนวูบวาบขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

ชายหนุ่มไม่เคยใกล้ชิดสตรีมาก่อน แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ใช่ชายแท้ ยังไงเสียเยี่ยฉวนก็เป็นชายทั้งแท่งเหมือนบุรุษคนอื่น

ฝ่ายหญิงเดินตรงเข้ามาช้า ๆ และสายตาจับจ้องมาที่เยี่ยฉวนในแบบที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกจับ เปลือยจนชาไปทั้งร่าง

ทั้งสองยืนจ้องประสานสายตา เห็นแต่เพียงแววตาอดสูของชายหนุ่ม

เขาทำราวกับว่าการมองเห็นร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวเป็นสิ่งที่นำมาซึ่งความเสื่อมเสียเกียรติยังไงยังงั้น…

แคว้นเจียงไม่ได้เปิดให้ผู้คนจากต่างถิ่นเดินทางเข้ามา ดังนั้นหญิงสาวในแคว้นจึงยังอ่อนด้อยไม่ค่อย ประสีประสา เยี่ยฉวนรับรู้ในข้อนี้เป็นอย่างดี

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาจึงต้องบอกไปเช่นนั้น ที่แท้ก็เพราะไม่ต้องการสร้างปัญหาขึ้นมานั่นเอง นอกจากนี้เอง สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดก็เป็นเพราะความผิดของเขาเองเช่นกัน

ใครจะคิดว่ามีคนมาอยู่ในสถานที่แบบนี้กัน… แถมหญิงสาวก็กำลังอาบน้ำในที่เปิดเผยแบบนี้ในกลางวันแสก ๆ อีกด้วย …แต่นางเองก็เป็นคนสวยเหลือเกิน คงจะดีเหมือนกันถ้าได้เห็นนางนานกว่านี้อีกหน่อย !

เพียงมีความคิดเช่นนี้แทรกขึ้นมา เขาชักกลัวใจของตนเอง “นี่ข้าอยากเห็นนางในสภาพนั้นอีกงั้นเหรอ ?”

ทันใดนั้นเสียงของสตรีตรงหน้าพลันถามดังขึ้นขัดจังหวะ “เจ้าเป็นใคร ?”

น้ำเสียงเย็นเฉียบ สายตาคมกริบดุดันราวกับนักฆ่า

ชายหนุ่มรีบรวบรวมสติกลับมาและตอบกลับ “ข้าชื่อเยี่ยฉวน เป็นศิษย์ใหม่ !”

หลังจากไขข้องใจให้นางแล้ว ชายหนุ่มก็ห่างออกไปอีกเล็กน้อย ถึงแม้จะไม่มีที่ทางให้หนี แต่เขาก็ยัง ต้องการที่จะอยู่ห่างจากนางไว้เสียหน่อย …ไม่ได้มีอะไรมากกว่าหรอก !

เมื่อหญิงสาวจับสังเกตอากัปกิริยาของเยี่ยฉวนได้ นางพลันขมวดคิ้วดำสนิทคู่นั้นเข้าหากันแน่น “ข้าน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรือ ?”

เยี่ยฉวนเพียงจ้องแต่มอง แต่กลับไม่พูดจา เขาถอยหลังอีกสองก้าว ซึ่งนี่ก็ถือได้ว่าเป็นคำอธิบายที่ดี ยิ่งกว่าคำพูดเสียอีก

ฝ่ายหญิงใช้สายตาเหลือบมองชายหนุ่มจากหัวจรดเท้าพลางสั่นศีรษะ “เจ้าเองก็หน้าตาดีทีเดียว น่าเสียดายที่ฝักใฝ่เพศเดียวกัน…จะว่าไป ผู้ชายด้วยกันมีความสัมพันธ์กันได้อย่างไร ?”

“…”

เมื่อเห็นชัดว่าคงจะไม่ได้คำตอบไปมากกว่านี้ นางก็ไม่ได้กดดันเขาอีกต่อไป หากแต่มองชายหนุ่มด้วยสายตาสมเพชอย่างชัดเจน ก่อนจะหันหลังให้ และเดินหายเข้าห้องไป

ภายหลังจากที่ร่างของฝ่ายหญิงหายเข้าห้องไปแล้ว ชายหนุ่มก็ถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก “จบเรื่องกันเสียที !”

เยี่ยฉวนรีบเดินออกไปยังลานสนามหญ้า ก่อนจะพบว่ามีอีกสองห้องอยู่ติดกัน หลังจากนั้นชายหนุ่มจึงเร่งมือทำความสะอาดห้องทั้งสอง ก่อนมุ่งหน้าไปทางหลังเนินเขา เมื่อย้อนกลับมาอีกครั้ง สองมือของเขาก็เต็มไปด้วยสัตว์ป่าที่ล่ามาได้

ชายหนุ่มถนัดนักในการใช้ชีวิตในป่า ที่ผ่านมาเขาเคยเข้าป่าล่าสัตว์มาทำอาหารเลี้ยงชีพตนเองและ น้องมาแล้ว !