หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 85
สรุปบท ตอนที่ 85 ตีรันฟันแทง ! (ต้น): หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 85 ตีรันฟันแทง ! (ต้น) – หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ โดย Internet
บท ตอนที่ 85 ตีรันฟันแทง ! (ต้น) ของ หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ ในหมวดนิยายกำลังภายใน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 85 ตีรันฟันแทง ! (ต้น)
ไม่เพียงแต่ไป๋เจ๋อและโม่อวิ๋นฉี ทว่าผู้คนโดยรอบก็ถึงกับตะลึงงันไม่แตกต่างกัน
“เขาทำร้ายคนแล้วหนีไป ?”
โชคยังดีที่ไป๋เจ๋อและโม่อวิ๋นฉียังพอมีไหวพริบอยู่บ้าง ทั้งสองเร่งออกตามหลังเยี่ยฉวนทันที
ณ ที่เกิดเหตุ สามศิษย์จากสถานศึกษาฉางมู่ในเวลานี้ต่างตกเป็นเป้าสายตาของคนที่กำลังมุงดู
ขณะนั้น แต่ละคนล้วนมีสีหน้าเหี้ยมเกรียมดุดัน
หลายปีที่ผ่านมา เคยหรือที่ศิษย์แห่งสถานศึกษาฉางมู่ต้องยอมจำนน ? พวกเขาหาใช่เพียงถูกทำร้าย ทว่ายังถูกลักทรัพย์โดยไม่คาดฝัน ซ้ำร้าย คนผู้นั้นยังเป็นศัตรูคู่อาฆาตอย่างสถานศึกษาฉางหลาน !
หยามหน้าอย่างร้ายแรง !
เสียงคนเป็นหัวหน้ากลุ่มศิษย์คำราม “ตามมันไป !”
ก่อนจะพุ่งตัวออกจากที่ไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นดังนั้น อีกสองคนที่เหลือจึงติดตามไปโดยกระชั้นชิด
ในยามนี้เหล่าศิษย์แห่งฉางมู่ทั้งสาม พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับความอับอายอย่างยิ่งยวดโดยมิต้อง สงสัย หากไม่สามารถลบล้างความอัปยศในครั้งนี้ คนทั้งสถานศึกษาฉางมู่ต้องพากันหัวเราะเยาะพวกเขาอย่างแน่นอน หนำซ้ำยังทำให้สถานศึกษาพลอยมัวหมองอีกด้วย !
หลายปีที่ผ่านมา สถานศึกษาฉางมู่ต่างหากที่เป็นฝ่ายกระทำต่อสถานศึกษาฉางหลาน เคยมีหรือที่ สถานศึกษาฉางหลานจะกระทำต่อสถานศึกษาฉางมู่ ?!
ความอัปยศอดสูนี้ ต้องล้างด้วยเลือดจึงสาสม !
เงาแห่งการล่าสังหารปรากฏชัดในแววตาของคนทั้งสาม !
ด้วยว่าเยี่ยฉวนและพวกต้องบรรทุกสิ่งของ จึงทำให้ไม่อาจเดินทางได้รวดเร็วอย่างที่ต้องการ ในไม่ช้า ศิษย์ทั้งสามของสถานศึกษาฉางมู่จึงไล่ตามพวกเยี่ยฉวนมาทัน
ชายหนุ่มกระโดดลงจากรถบรรทุกในทันที เขาหันกลับมาประจันหน้ากับศิษย์ทั้งสามของฉางมู่ซึ่งไล่ ติดตามมา
ในไม่ช้าปรากฏร่างของศิษย์ฉางมู่ทั้งสามใกล้เข้ามาทุกขณะ ศิษย์หัวหน้าพุ่งเข้าหาเยี่ยฉวนหน้าเกรี้ยวกราดดุร้าย “ไอ้สารเลว กล้าดีอย่างไร…”
ทว่าเสียงคำรามไม่สิ้นสุดประโยค เยี่ยฉวนพลันเคลื่อนที่รวดเร็วหายไปจากที่เดิม ก่อนจะมาปรากฏอีกคราก็ตอนเขากระโดดลอยตัวพุ่งพรวดเข้ามาประชิดคนหนุ่มที่เป็นหัวหน้า โดนไม่ทันตั้งตัว ท่อนขาของเยี่ยฉวนพลันตวัดฟาดออกอย่างรุนแรง !
แรงตวัดท่อนขา มันรุนแรงเสียจนทำให้เกิดกำลังปะทะกระชากลม ฉีกอากาศ !
พลันคนหนุ่มสีหน้าเปลี่ยนกะทันหัน เขาผลักออกฝ่ามือข้างซ้ายอย่างเร่งด่วน ต้านทานแรงปะทะอย่างรวดเร็ว
เปรี้ยง !
กร๊อบ !
ขณะที่เสียงของกระดูกแตกลั่น ร่างของคนผู้นั้นถูกแรงผลักกระเด็นไปกระแทกผนังกำแพงไกลออกไป หลายจั้ง
โครม !
ผนังกำแพงสั่นสะเทือนรุนแรง ก่อนจะพังถล่มลงมาทั้งแถบ เคราะห์ดีที่คนหนุ่มผู้นั้นปฏิกิริยาตอบสนองรวดเร็ว เขาพลิกกลับหลังหลบซากเศษผนังที่พังลงมาได้ทันท่วงที แต่แล้วกลับต้องหยุดชะงักเมื่อปรากฏฝ่าเท้าของคนผู้หนึ่งเหยียบกดลงกลางลำตัว !
เยี่ยฉวนสายตาเยือกเย็นเหลือบมองเจ้าคนที่ถูกเหยียบเบื้องล่าง แววตาของอีกฝ่ายที่มองขึ้นมาทั้งดุดันและมุ่งร้าย “หากแน่จริงจงฆ่าข้าเสีย หาไม่ข้าจะตามจองล้างเจ้าทั้งตระกูล ! เจ้า…”
ทันใดนั้นเอง เยี่ยฉวนพลันกระทืบเข้าที่คอหอยของเจ้าหนุ่มอย่างแรง
กร๊อบ !
เสียงของเขาขาดหายไปอย่างกะทันหัน โลหิตจำนวนมากไหลทะลักออกจากปาก ก่อนจะหมดลมหายใจ นัยน์ตาทั้งคู่เบิกกว้างปรากฏแววไม่คาดฝันอยู่เด่นชัด !
ภาพของศิษย์แห่งสถานศึกษาฉางมู่ที่ถูกเยี่ยฉวนสังหารปรากฏให้เห็นต่อหน้า ทำเอาศิษย์อีกสองคน ที่เหลือชักสีหน้าวิตก !
พวกเขาไล่ติดตามพวกของเยี่ยฉวนมาเช่นนี้เป็นเพราะมั่นใจ ทั้งยังคิดไปเองด้วยว่าศิษย์จากสถาน ศึกษาฉางหลานจะไม่กล้าทำอันตรายต่อศิษย์แห่งสถานศึกษาฉางมู่ ทว่านี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกัน !
ที่ตามมาเบื้องหลัง มีศิษย์กว่ายี่สิบจากสถานศึกษาฉางมู่ตามมาติด ๆ!
…
กลางป่า เยี่ยฉวนกับคณะห้อตะบึงขับรถบรรทุกด้วยความรีบเร่ง
ระหว่างทางโม่อวิ๋นฉีหันมามองก่อนเอ่ยถามเยี่ยฉวน “เมื่อครู่นี้ท่านวู่วามเกินไปหรือไม่ ?”
ชายหนุ่มตอบกลับด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ “ข้าให้โอกาสมันแล้ว !”
คู่สนทนานิ่ง
เยี่ยฉวนพูดต่อไปอีกว่า “ถ้าไม่ฆ่ามัน พวกเขาต้องไล่ตามพวกเราจนถึงที่สุด อีกอย่างถ้าข้าไว้ชีวิตมัน ต่อให้เป็นแบบนั้นมันก็คงไม่คิดที่จะหยุดตามจองล้างจองผลาญ ใช่หรือไม่ ?”
ไป๋เจ๋อได้ยินดังนั้น เขาเองก็พยักหน้าเป็นเชิงสนับสนุน “ถูกต้อง มันสมควรตาย !”
คู่สนทนายิ้มแห้ง ๆ “ใช่เขาสมควรตาย แต่พวกเราจะเป็นอย่างไรต่อไป ? สถานศึกษาฉางมู่ไม่ปล่อย พวกเราไว้แน่ !”
ชายหนุ่มหันมามองหน้าของคนพูดครั้งหนึ่ง “ถ้าคนที่มาเป็นศิษย์ทั่วไป ข้าจะรับมือพวกมัน แต่ถ้าเป็นผู้อาวุโส อาจารย์ใหญ่จี้จะจัดการเอง !”
“ถ้าเราจัดการพวกเขาไม่สำเร็จ จะเกิดอะไรขึ้น ?” เขายังมีคำถามสืบไป
คนถูกถามยักหัวไหล่ “ถ้าเราสู้ไม่ได้ ถึงตอนนั้นคงต้องปล่อยเลยตามเลย จะทำกระไรได้ ?”
โม่อวิ๋นฉีทำท่าอ้าปากจะพูดต่อ ทว่าไป๋เจ๋อที่อยู่อีกด้านหนึ่งกลับร้องสวนขัดจังหวะทันควัน “พวกเจ้า หยุดเรื่องนั้นไว้ก่อนได้หรือไม่ ?”
โม่อวิ๋นฉีปากอ้าค้าง “…”
คนทั้งหมดหันกลับไปทางเบื้องหลัง พบว่าห่างออกไปไม่เกิน 90 จั้งปรากฏกลุ่มคนกำลังไล่ตามมาทางนั้น
“ศิษย์สถานศึกษาฉางมู่ !”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์