หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 46

คนรับใช้แอบเข้ามาปัดกวาดในเรือนตอนกลางคืน

พอรุ่งสางก็กลับไป

ลู่เจาเจาคิดในใจว่า พี่ใหญ่สิ้นหวัง และเก็บตัวไม่ยอมออกมา

บัดนี้ ลู่เจาเจาได้กลิ่นคาวเลือดเข้มข้นขึ้นในอากาศ ก็เริ่มวิตกกังวล

นางยกนิ้วก้อยขึ้นชี้ไปที่เชิงกำแพง ลู่หยวนเซียวเบิกตากว้าง "มุดๆ ๆ รูสุนัข?"

“ไม่ได้ ฆ่าได้หยามไม่ได้! ปัญญาชนมุดหลุมสุนัขได้อย่างไร?!”

…………

หลังจากนั้นไม่นาน

ลู่หยวนเซียวหมอบคลานในหลุมสุนัข ปากพึมพำพลางมุดเข้าไป "หลุมสุนัขของปัญญาชน จะเรียกว่าหลุมสุนัขได้อย่างไร พรุ่งนี้ข้าจะสร้างหลุมจอหงวน"

ลู่หยวนเซียวมีเศษหญ้าเต็มหัว ลากน้องสาวออกจากหลุมสุนัข

“เจ้าคลานช้าเกินไป” เขาอุ้มน้องสาวไว้ในอ้อมแขน

จากนั้นเขาก็รีบพุ่งตัวไปที่เรือนใน

เรือนในถูกทิ้งร้าง ภายในมีแต่ความเงียบกริบ

เคยมีการต้อนรับสูงส่งในจวน ทว่า ตอนนี้... มันกลายเป็นเรื่องต้องห้าม

ลู่เจาเจาชี้ไปทางซ้าย ลู่หยวนเซียวก็ทะยานไปทางซ้ายโดยไม่ลังเล

เจ้าอ้วนวิ่งจนเหงื่อท่วมศีรษะ

เมื่อเข้าใกล้ประตู แม้แต่เขาก็ยังได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง

ลู่หยวนเซียวใจสั่น ห่างออกไปตั้งไกล เจาเจาได้กลิ่นเลือดได้อย่างไร? ? ?

มันเหลือเชื่อมาก! !

โครม! !

ลู่หยวนเซียวกระแทกประตูเปิด กลิ่นเลือดคาวคลุ้งปะทะใบหน้า