ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 274

คนๆ อื่นไม่มีการเคลื่อนไหวและเหตุผลแบบนี้ มีเพียงแต่สิงหา และวินดา......

ลูกกระเดือกขยับเล็กน้อย ออกัสให้ผู้ช่วยเตโชเข้ามา ออกคำสั่งให้ผู้ช่วยเตโชสะกดรอยตามสิงหาแบบลับๆ

ตอนนี้เขาต้องการยืนยันเรื่องนี้ ยืนยันความคิดของเขา

ผู้ช่วยเตโชจากไป เขาพิงอยู่ตรงเก้าอี้หนัง คิดวิเคราะห์จนเหม่อลอย เหมือนว่านี่เป็นบ้านอันมืดมิด คลี่ยังไงก็คลี่ไม่ออก

ในขณะเดียวกัน เจ้าของร้านโจ๊กก็ไม่ได้รับข่าวว่าไม่ต้องสารใส่เจือปนอีก ดังนั้นยังคงใส่สารเจือปนในโจ๊กบาร์เลย์ทุกวัน

พอพูดกลับมาแล้ว เขาช่างใจกว้างมากจริงๆ ให้เงินเธอไปแปดแสน ให้เขาใส่สารเจือปนอยู่ข้างใน แต่ว่าปริมาณการใส่ห้องโหด

นี่มีปัญหาอะไร?

แปดแสนเลยนะ! ก็แค่ใส่สารเจือปนที่ทำให้คนทานแล้วติด แล้วทำโจ๊กบาร์เลย์เล็กน้อย

โจ๊กบาร์เลย์ก็เป็นชายชุดสูทคนนั้นให้เขาทำเป็นพิเศษ จริงๆ แล้วร้านอาหารนี้มีโจ๊กชุดนี้ เขาตั้งใจเพิ่มให้เอง อีกอย่างก็เป็นของมีประโยชน์ เพิ่มไปก็ไม่เสียหายอะไร

สำหรับเพราะเหตุผลอะไรนั้น เขาไม่ได้ใส่ใจ และไม่ได้สนใจ ขอแค่ได้เงิน ไม่ได้ไปฆ่าคนเผาไฟสักหน่อย ทำไมเขาถึงไม่เอาล่ะ?

ก็ยังเป็นคำพูดนั้นที่ถูก คนที่มีเงินจะทำอะไรก็ได้

พึมพำเพลงอยู่ตรงฝีปาก เจ้าของร้านโจ๊กถูกพื้น กวาดพื้น ล้างจาน

มีเสียงเท้าเดินดังผ่านเข้ามา จากนั้นก็มีเงาอันกว้างใหญ่ปกคลุมเข้ามา เจ้าของร้านไม่ได้เงยหน้าขึ้น แค่เอ่ยขึ้นว่า “อาหารเช้าจบลงแล้ว ไม่เปิดทำการแล้วครับ”

“งั้นเหรอ?” ออกัสจ้องตาเขาแน่น ขยับริมฝีปาก สำหรับโจ๊กบาร์เลย์ นายมีอะไรอยากพูดหรือเปล่า?”

โจ๊กบาร์เลย์......

เจ้าของร้านไม่ได้มีการตอบสนองที่แปลกใจเลย แต่เงยหน้าขึ้น เอ่ยปากขึ้นด้วยความแปลกใจว่า “โจ๊กบาร์เลย์มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ?”

“ฉันเป็นคนไม่ชอบที่คนอื่นอ้อมค้อมกับฉัน ความอดทนของฉันไม่ได้ดีมาก......” น้ำเสียงที่ต่ำของเขามีคำเตือนแฝงอยู่แล้ว

“คำพูดของคุณชายช่างลึกซึ้งเดายากจริงๆ ผมไม่เข้าใจ” เจ้าของร้อนส่ายหัว

“ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา......” นัยน์ตาของออกัสเย็นชาดั่งน้ำแข็ง “งั้นฉันขอเตือนนาย สารเจือปน......”

เจ้าของร้านไม่ยอมรับ ส่ายหัว กัดฟันว่าตนเองไม่ใส่สารเจือปนในโจ๊ก

ไม่ตอบกลับเขา ออกัสกดโทรออกไปเลย ประตูร้านอาหารถูกผลักออกอีกครั้ง ตำรวจสองท่านเดินเข้ามา พาตัวเจ้าของร้านไปเลย

ลุกขึ้น ออกัสนั่งเข้าไปในรถ ผู้ช่วยเตโชสตาร์รถ ตามรถตำรวจตรงข้างหน้าไป

นำผลรายงานการตรวจเจอสารเจือปนไว้ตรงหน้าของเจ้าของร้าน ตำรวจนั่งลง “ตอนนี้มีอะไรจะพูดอีกหรือเปล่า?”

หลังจากวางอยู่ตรงหน้าแล้ว ไม่สามารถปฏิเสธต่อไปได้แล้ว จึงจะซื่อสัตย์ขึ้นมา เจ้าของร้านพยักหน้า ยอมรับว่าได้ใส่สารเจือปนพิเศษลงไปในอาหารจริงๆ

ออกัสนั่งอยู่ข้างหายของตำรวจทั้งสอง ข้างหน้ามีกาแฟวางอยู่ เขาจ้องอยู่ตลอดเวลา

“ทำไมถึงใส่สารเจือปนแค่ในโจ๊กบาร์เลย์?” ตำรวจเอ่ยปากพูด

“จะมีคำว่าทำไมมากมายขนาดนี้ทำไม แน่นอนว่าเพราะหาเงินไงครับ!” เจ้าของร้านพูดพึมพำ เสียงเบามาก ไม่มีใครได้ยิน วินาทีต่อไปก็เปลี่ยนสีหน้า พูดขอโทษจริงจังอย่างผิดปกติ “ผมรู้ว่าตนเองผิดแล้ว และสัญญาว่าครั้งหน้าจะไม่ทำความผิดนี้อีก ผมยอมให้ความร่วมมือกับการทำงานของคุณตำรวจครับ”

ตำรวจเคาะโต๊ะเบาๆ พูดซ้ำอีกครั้งว่า “ทำไมถึงใส่สารเจือปนในโจ๊กบาร์เลย์ ฟังคำถามของผมให้เข้าใจ”