ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 4

เชอร์รีนก้าวเตาะแตะถอยหลังไปหลายก้าว ประหลาดใจจนพูดไม่ออก

ทะ......ทำไม.....เป็นเขาอีกแล้ว

ประตูรถเปิดออก เลอแปงลงรถมา ใบหน้าเผยรอยยิ้มเล็กน้อย ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษกับเธอ “ครูครับขึ้นรถสิ พี่ใหญ่ของผมมีเรื่องอยากคุยกับครูครับ”

เขากับเธอมีเรื่องอะไรต้องคุย?

เชอร์รีนใจเต้นตึกตัก มองเข้าไปยังชายหนุ่มที่อยู่ในรถ ถามอย่างระแวงระวัง “เรื่องอะไร”

เลอแปงยิ้มเจี๋ยมเจี้ยมทันที กระแอไอเบาๆ “เกี่ยวกับเรื่องการเรียนของผมครับ”

เมื่อสิ้นเสียง ก็ไม่ยอมให้เชอร์รีนได้พูด เลอแปงเปิดประตูเบาะหลัง จับไหล่ของเธอยัดเข้าไป ส่วนตัวเองนั่งที่เบาะข้างคนขับ

“พี่ใหญ่ ไปที่ไหนครับ” เลอแปงเอียงศีรษะถาม

“ฉันหิวแล้ว” ออกัสเสียงอู้อี้และแหบแห้งเล็กน้อย เอนหลังพิงเบาะ หลับตาพักผ่อน สายตาคลับคล้ายคลับคลาว่าจะกวาดมาที่ตัวเธอ

ความรู้สึกกดดันจากด้านข้างหนักหน่วงมาก เชอร์รีนขมวดคิ้ว นั่งอย่างอึดอัด ไม่กล้าแม้แต่ขยับ

ยังดีที่ไม่นานรถก็จอดด้านหน้าร้านอาหารตะวันตกร้านหนึ่ง

หลังจากอาหารมาเสิร์ฟ เชอร์รีนก็ทำลายบรรยากาศที่เงียบเชียบ ตรงเข้าประเด็น “เกี่ยวกับการเรียนของเลอแปง คุณออกัสมีเรื่องอะไรอยากคุยกับฉันเหรอคะ”

ทันทีที่ได้ยินการพูดถึงตัวเอง เลอแปงที่แม้แต่ไวน์แดงในแก้วก็ไม่ทันได้ดื่ม แต่ยังหาข้ออ้างว่า “ผมไปเข้าห้องน้ำนะครับ”

ตอนที่จะออกจากห้องไป ยังจงใจขยิบตาให้ออกัสด้วย......

ออกัสหั่นสเต็กด้วยท่วงท่าสง่างาม เมื่อได้ยิน สายตาก็ตกมาที่ตัวเธอ “คุณครูเชอร์รีนคิดยังไงกับการเชิญครูสอนพิเศษมาสอน”

เห็นเขาทำท่าทางเป็นงานเป็นการ ใจเชอร์รีนที่กำลังระแวงระวังพลันคลายลง แสดงการสนับสนุน “ฉันคิดว่าเป็นความคิดหนึ่งที่ดีมาก”

“ดูเหมือนคุณครูเชอร์รีนจะตกลงกับการเป็นครูสอนพิเศษให้เลอแปง”