ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 883

“ทำไมเธอหวั่นไหวขนาดนี้หล่ะ?” เลอแปงยิ้มเล็กๆ รู้สึกสุขใจกับการตอบสนองของหล่อน

“ที่ไหนกัน ก็คุณเข้ามาใกล้ซะขนาดนี้ ออกไปไกลๆฉันหน่อย…” หล่อนหน้าแดงเล็กน้อยและบิดตัวไปมา

หล่อนไม่เคยสนิทแนบชิดขนาดนี้กับผู้ชายมาก่อน ตอนนั้นหล่อนรู้สึกแค่ร้อนวูบวาบไปทั่วตัว ไม่เป็นตัวของตัวเองเลย

“ห่างกันขนาดนี้เรียกว่าใกล้เหรอ? มีใครเคยบอกเธอไหมว่า มันมีใกล้กว่านี้อีก…”

ดีด้ารู้สึกทนไม่ไหว ยื่นมือออกไปผลักที่หน้าออกของเขา: “อย่าทำแบบนี้”

“ไม่เป็นอะไร？เธอต้องคุ้นชินกับการใกล้ชิดแบบนี้ ต่อไปจะมีใกล้ชิดมากกว่านี้อีก เพราะฉะนั้นเธอต้องชินกับมัน...”

หล่อนรู้สึกกลัวเล็กน้อย กับการใกล้ชิดแบบนี้

เลอแปงกอดหล่อนอย่างรัดแน่น ทิวทัศน์ยามค่ำคืนช่างสลัว และชายหญิงอยู่ตามลำพังในห้องเดียวกัน มันง่ายมากที่จะมีอารมณ์ และอารมณ์ที่พลุ่งพล่านก็ได้ปะทุขึ้นระหว่างทั้งสองคนแล้ว

จากนั้น เขาก็เริ่มใช้มือถอดเสื้อผ้าบนตัวเธอ

ไม่นาน เขาก็ถอดเสื้อผ้าของดีด้าจนหมด และอุ้มหล่อนนอนลงบนเตียง

“ฉันกลัว…” หล่อนอดไม่ได้ที่จะกระพริบตา

นี่เป็นครั้งแรกของหล่อน เป็นไปไม่ได้ที่หล่อนจะไม่กลัว หล่อนเต็มไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัว

เขาทนไม่ไหวที่จะจูบซอกคอและต้นคอของหล่อน เพื่อผ่อนคลายความประหม่าของหล่อน

“ไม่มีอะไรต้องกลัว ผมจะทำเบาๆ ไม่ทำให้เธอต้องเจ็บตัว ปล่อยตัวตามสบายนะ...”

ดีด้ายังคงเกร็งตัว: “นี่ก็เป็นครั้งแรกของเธอไม่ใช่เหรอ เธอไม่เคยมีประสบการณ์จะไม่ให้ฉันประหม่าได้ไง”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น สีหน้าของเลอแปงก็มืดมนไปหมด ราวกับมีเมฆก้อนดำปกคลุมเป็นก้อนๆอยู่บนท้องฟ้า

ทำไมจู่ๆหล่อนก็ช่างพูดขึ้นมา และชอบพูดแทงใจดำในช่วงเวลาที่สำคัญอยู่เรื่อยไป

“ไม่ต้องเป็นห่วง ผมเคยดูภาพยนตร์มาก่อน ดูเยอะมากด้วย เพราะฉะนั้นเรื่องแบบนี้เธอไม่ต้องเป็นกังวลเลย ผมไม่เพียงมีทักษะ แต่ผมจะทำให้เธอถึงจุดสุดยอดด้วย คอยดูสิ...”

คำพูดของดีด้ากระตุ้นเลอแปงอย่างมาก ซึ่งเป็นการยั่วยุศักดิ์ศรีความเป็นชายสำหรับเขา เขาจะต้องทำให้ผู้หญิงที่ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีคนนี้รู้สึกสบายให้ได้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ การเคลื่อนไหวของริมฝีปากและมือของเขาก็อ่อนโยนขึ้น เบาราวกับขนนก ทำให้รู้สึกจั๊กจี้จนทนไม่ได้

ดีด้ากลัวความหลงไหลที่อ่อนโยนแบบนี้แหละ ร่างกายของหล่อนสั่นราวกับใบบัวที่ล่องลอยอยู่ในแม่น้ำ ลอยไปก็ลอยมา

ทักษะของเลอแปงสุดยอดมาก เหมือนเปลวไฟและกระแสไฟฟ้าอยู่ในมือ กวาดจากด้านบน

ดูเหมือนไม่กลัวอีกต่อไป แต่รู้สึกสบายตัวมาก...

ตลอดทั้งคืน พวกเขาทั้งสองคนไม่ได้นอนหลับเลย สามารถพูดได้ว่าเลอแปงลงมือปฏิบัติด้วยตนเอง

……

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ดีด้าตื่นก่อน แต่ความเป็นจริงคือหล่อนไม่ได้อยากตื่น แต่ถูกบีบบังคับให้ต้องตื่น

หล่อนรู้สึกว่านอนอยู่ที่นั่นเหมือนถูกหินก้อนใหญ่ทับอยู่ที่หน้าอกอย่างหนัก กดทับไว้จนหายใจไม่ออก และรู้สึกแน่นหน้าอก

พอลืมตาขึ้น ก็เห็นแขนราวกับเหล็กของเลอแปงพาดไว้บนหน้าอกของหล่อน และในตอนนั้นหล่อนก็จำเรื่องราวเมื่อคืนที่ผ่านมาได้ทั้งหมด หล่อนก็หน้าแดงขึ้นมาทันที

ยากที่จะจินตนาการถึงเรื่องเมื่อคืนไม่คิดว่าหล่อนจะแสดงออกและประพฤติแบบนั้น และยิ่งยากจะจินตนาการไปกว่านั้นคือ หล่อนกรีดร้องด้วยเสียงที่เจ็บปวดเจียนตายออกมา!

หล่อนรู้สึกอับอายจนไม่กล้าไปพบหน้าใครแล้ว จากนั้นหล่อนก็ค่อยๆขยับมือที่อยู่บนเอวของหล่อนออกเบาๆ โดยไม่ทำให้เขาตื่น

แม้ว่าเมื่อคืนระหว่างพวกเขาทั้งสองคนจะผ่านการกระทำที่ใกล้ชิดแนบเนื้อมาแล้ว แต่หล่อนก็ยังเขินอายอยู่บ้าง

ในขณะนั้น เลอแปงขยับตัวเล็กน้อย ทำให้ดีด้าตกใจรีบหลับตาลงทันที

ครั้งแรกที่เลอแปงรู้สึกอารมณ์ดีสดชื่น และยิ่งไปกว่านั้นเขายังรู้สึกเต็มไปด้วยพลังและความแข็งแกร่ง

สายตาหันไปมองข้างๆ หล่อนยังนอนอยู่ ไหล่ครึ่งหนึ่งออกจากผ้าห่ม เส้นผมสีดำกระจัดกระจายอยู่บนหมอน และสีหน้านอนฝันหวาน