คุณหมอที่รัก นิยาย บท 34

ครืด ครืด ครืด เสียงโทรศัพท์รดาที่วางอยู่โต๊ะข้างหัวเตียงดังขึ้น

“สวัสดีครับ” กองทัพหยิบมากดรับสายเมื่อเห็นว่าคนที่โทรเข้ามานั้นคือพี่ชายของเด็กสาว

“คุณหมอเหรอครับ”

“ครับ ตอนนี้รดาหลับอยู่ครับ คุณธนามีธุระด่วนจะคุยกับรดาไหมครับ ผมจะปลุกเธอให้”

“ไม่มีครับ แค่ผมกลับมาที่ห้องพักแล้วไม่เจออยู่ที่นี่เลยโทรหานะครับ”

“รดาหลับอยู่ที่ห้องทำงานผมครับ ช่วงเย็นคุณป้าน่าจะย้ายขึ้นมาพักฟื้นที่ห้องนี้นะครับ”

“ขอบคุณคุณหมอมากนะครับ ผมไม่รบกวนแล้ว สวัสดีครับ”

หลังจากที่วางสายเสร็จกองทัพก็ลุกเดินออกจากห้องไปและลงไปยังชั้นสามเป็นแผนกหัวใจและทรวงอก ห้อง ICU ที่อยู่ติดกับเคาน์เตอร์พยาบาลซึ่งมีคนไข้ชื่อญาดานอนรอดูอาการอยู่หลังการผ่าตัด

“คนไข้เป็นอย่างไรบ้างครับ” กองทัพเดินเข้าไปในห้องพร้อมหยิบชาร์จที่เสียบอยู่ที่ปลายเตียงขึ้นมากวาดสายตาอ่าน

“ความดันปกติ ชีพจรเต้นคงที่ คนไข้ฟื้นแล้วหลังจากออกจากห้องผ่าตัด ปฏิกิริยาทุกอย่างปกติและพึ่งหลับไปเมื่อสักครู่ค่ะ”

“ร่างกายตอบสนองต่อการรักษาดี ช่วงเย็นรายงานอาการให้ผมทราบอีกที ถ้าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงผมจะย้ายคนไข้ขึ้นไปพักฟื้นด้านบน” เหมือนยกภูเขาอกจากอกเมื่อเวลาผ่านไปสองชั่วโมงหลังการผ่าตัด คนไข้ฟื้นหลังจากหมดฤทธิ์ยาสลบ ถือว่าพ้นขีดอันตรายเพราะไม่มีอาการแทรกซ้อนอะไร

หลังจากไปดูอาการคนเคสพิเศษเรียบร้อยแล้วกองทัพก็ขับรถออกไปห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ กับโรงพยาบาล เดินตรงดิ่งไปยังแผนกผักและผลไม้ สตอเบอรี่นำเข้าลูกใหญ่สีแดงสดถูกหยิบใส่รถเข็นนับสิบกล่อง กีวี่ อะโวคาโด แอปเปิล องุ่นนอก ผลไม้แทบจะทั้งชั้นย้ายลงมาอยู่ในรถเข็นของกองทัพ เมื่อได้ของสำคัญตามที่ต้องการครบแล้วก็บึ่งรถกลับมาที่โรงพยาบาลทันทีเพราะกลัวเด็กสาวที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ที่ห้องจะตื่นมาซะก่อน

“คุณทำอะไรคะ” รดาที่เดินงัวเงียผมเผ้ายุ่งเหยิงออกมาจากในห้องหวังจะไปหาน้ำดื่มก็เจอกับกองทัพกำลังล้างผลไม้จัดใส่กล่องเพื่อนำเข้าแช่ตู้เย็น

“กำลังล้างผลไม้ใส่กล่องครับ” เสียงทุ้มเอ่ยตอบมือทั้งสองข้างก็กำลังตั้งใจล้างองุ่นอย่างทะนุถนอมเพราะกลัวจะช้ำแล้วทานไม่อร่อย

“คุณเอกซื้อมาเหรอคะ ทำไมซื้อมาเยอะจังทานเป็นอาทิตย์จะหมดไหม” กล่องผลไม้วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะเกือบยี่สิบกล่องที่กองทัพหยิบออกจากถุงและยังล้างไม่เสร็จ

“พี่ไปซื้อมาเองครับ กล่องนั้นพี่ล้างเสร็จแล้วหนูทานได้เลยนะ” สตอเบอรี่ลูกใหญ่วางล่อตาล่อใจอยู่ในกล่องใสสะดุดตารดาตั้งแต่เดินเข้ามาถึง

“ขอบคุณค่ะ น่ากินจัง” รดาเอ่ยขึ้นเมื่อหยิบสตอเบอรี่ขึ้นมาจากกล่องและขณะนั้นก็หันหน้าไปทางกองทัพพอดี

“ก็พึ่งกินไปนี่ อยากกินอีกแล้วเหรอ” กองทัพแกล้งพูดแหย่ สายตาคมเข้มมองไปด้วยความรักใคร่

“หนูหมายถึงสตอเบอรี่ค่ะ ไม่ใช่คุณสักหน่อย” รดาเบ้ปากใส่อย่างนึกหมั่นไส้ก่อนจะเดินถือกล่องสตอเบอรี่ออกไปพร้อมกับเปิดตู้เย็นหยิบน้ำเปล่าติดมือไปด้วยหนึ่งขวด

“องุ่น ของโปรดเด็กหญิงไอรดา” สะโพกหนานั่งลงข้างๆ เด็กสาวยกร่างบางลอยลิ่วขึ้นไปนั่งบนตัก แขนข้างซ้ายโอบรอบเอวคอดไว้หลวมๆ

“ไม่รู้พี่ธนากลับมาหรือยัง หนูขอโทรหาพี่ธนาก่อนนะคะ” เมื่อนึกขึ้นได้ว่าพี่ชายกลับบ้านเพื่อไปเอาของใช้ส่วนตัวไม่รู้ว่าป่านนี้กลับมาถึงโรงพยาบาลหรือยัง

“กลับมาถึงแล้ว เขาโทรมาเบอร์หนูแล้วพี่รับสาย เขารออยู่ที่ห้องนั่นแหละ”

“แล้วแม่หนูเป็นอย่างไรบ้างคะ”

“อาการปกติดีครับ ร่างกายตอบสนองต่อการรักษา ถ้าไม่มีอาการแทรกซ้อนไม่ตอนเย็นก็พรุ่งนี้เช้าพี่จะสั่งย้ายขึ้นมาพักฟื้นด้านบน”