คุณหมอที่รัก นิยาย บท 35

5 เดือนผ่านไป

หลังจากที่ญาดาพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลนานนับเดือนก็ได้กลับไปพักฟื้นต่อที่บ้าน จนมาถึงวันนี้ร่างกายเริ่มดีขึ้นใกล้จะกลับมาเป็นปกติเกือบร้อยเปอร์เซ็น

ทางด้านผู้ใหญ่ของกองทัพก็รับรู้และยินดีที่ลูกชายคนเล็กของบ้านจะมีแฟน ที่สำคัญที่บ้านคุณหมอหนุ่มยังรู้ดีตั้งแต่ต้นว่าลูกชายตัวเองแอบหลงรักเด็กผู้หญิงที่อยู่เมืองไทย เพราะตลอดระยะเวลาที่ชายหนุ่มไปเรียนเมืองนอกกว่าสิบปีไม่เคยมีแฟนเลยสักคน ชีวิตมีแต่เรียนกับสนามแข่งรถ และยังแอบพกรูปเด็กผู้หญิงผมเปียติดตัวตลอดเวลาถึงขนาดใส่กรอบเล็กๆ วางไว้ในห้องนอน

การคบหาระหว่างทั้งสองคนอยู่ในการรับรู้และยินดีจากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย แต่มีอีกหนึ่งคนที่จะดีใจมากเป็นพิเศษคงหนีไม้พ้น..ทัพบก ผู้ที่ใฝ่ฝันอยากมีน้องสาวเป็นของตัวเอง และหลงรักเด็กสาวตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรกเมื่อตอนสั่งอาหารแล้วไรเดอร์สาวขับรถมอเตอร์ไซค์ฝ่าสายฝนที่ตกหนักเพื่อนำอาหารมาส่ง เด็กสาวที่เปียกปอนไปทั่วตัวแต่ก็ยังยิ้มร่า เด็กสาวที่มีรอยยิ้มสดใสให้ทุกครั้งที่เจอกัน เด็กสาวที่อยากได้มาเป็นน้องสาวที่น่ารัก อ้อนเก่ง

“รดา อาทิตย์หน้าตารางงานพี่ว่างเราพาคุณแม่ท่านไปเที่ยวทะเลดีไหม พี่ดูพยากรณ์อากาศแล้วไม่มีฝนและแดดก็ไม่แรงมากด้วย” กองทัพบอกกับเด็กสาวทั้งที่ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาตัวเองนั้นทำงานหนักทุกวัน ทั้งงานที่บริษัทและงานที่โรงพยาบาลรวมถึงทัพบกเองก็ด้วยทั้งสัปดาห์ทัพบกแทบจะนอนที่บริษัททุกวัน

“ไปสิคะ คุณแม่ไม่ได้ไปสูดอากาศบริสุทธิ์นานมากแล้ว” รดาเองก็มัวแต่ทำงานไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้เลย เคยชินกับการที่ไม่ได้ไปเที่ยว ไปทำอะไรเหมือนที่คนอื่นทำมาตลอดตั้งแต่เด็ก แต่พอมาวันนี้เธอมีพร้อมทุกอย่างเธอก็อยากให้แม่มีชีวิตช่วงบั้นปลายที่มีความสุข

“หนูโทรไปบอกคุณแม่กับพี่ชายเลยนะครับ พี่จะได้จองโรงแรมไว้เลย”

วันศุกร์สุดสัปดาห์

เกาะภูวดิน

เกาะส่วนตัวทางใต้ที่ดินเป็นเจ้าของ เกาะที่มีบ้านพักเกือบสิบหลังและมีรันเวย์สำหรับเครื่องบินเล็กสามารถลงจอดได้ สร้างไว้สำหรับพักผ่อนกับครอบครัวและเพื่อนฝูง

ทันทีที่เครื่องบินลงจอดรดาก็สัมผัสได้ถึงธรรมชาติที่สมบูรณ์ เกาะเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ ดอกไม้ที่ออกดอกเป็นลานกว้าง มองเห็นวิวทะเลสามร้อยหกสิบองศา

“ขึ้นรถเถอะครับรถมารอรับแล้ว” รถกอล์ฟคันเล็กที่มีไว้สำหรับขับเที่ยวชมธรรมชาติบนเกาะมาจอดรอเพื่อรับแขกคนสำคัญที่พึ่งมาถึง

“ที่นี่บรรยากาศดีนะครับ เงียบ สงบ เกาะที่เราเห็นไกลๆ ทางด้านโน้นเป็นเกาะของน่านฟ้า ตอนนี้กำลังก่อสร้างเพื่อเปิดเป็นรีสอร์ต ไว้เสร็จแล้วผมจะมาคุณแม่มาเที่ยวนะครับ” กองทัพทำหน้าที่เป็นไกด์นำเที่ยวแนะนำตลอดเส้นทางจากลานจอดเครื่องบินมาจนถึงบ้านพักหลังใหญ่ริมทะเล ซึ่งถัดไปจะเป็นหาดทรายกว้างที่เป็นที่สำหรับจัดกิจกรรมและเล่นน้ำ

“บ้านพักติดทะเลเลยเหรอคะ” รดาร้องขึ้นด้วยความดีใจ กระโดดลงจากรถตั้งแต่ยังจอดไม่สนิทดี

“รดาระวัง ใส่รองเท้าก่อนเดี๋ยวโดนเปลือกหอยตำเท้า” เท้าเล็กเปลือยเปล่าวิ่งไปตามหาดทรายขาวที่ทอดยาวไปตามแนวรอบเกาะ มีโขดหินใหญ่และต้นไม้ใหญ่เป็นร่มสำหรับนอนพักผ่อนตอนกลางวัน

“รดาหยุดก่อน” กองทัพถือรองเท้ารัดส้นคู่เล็กวิ่งตามเด็กสาว กว่าจะตามทันก็เล่นหอบเอาการเพราะคนตัวเล็กวิ่งเร็วและมาไกลพอสมควร

เสียงคลื่นกระทบโขดหิน น้ำกระเซ็นขึ้นเปียกชุ่มทั่วบริเวณ ลมเย็นสบายพัดโชยกลิ่นอายทะเลเข้ามากระทบใบหน้า ไอเย็นจากน้ำสีฟ้าใสกระทบเข้าตามใบหน้าและลำตัว

“พี่บอกให้ใส่รองเท้าก่อน ทำไมถึงดื้อนัก” เมื่อเดินเข้ามาถึงตรงที่เด็กสาวหยุดยืนอยู่ก็ดุออกไปเล็กน้อย ขายาวนั่งยองๆ กับพื้นค่อยๆ บรรจงสวมรองเท้าให้เด็กสาวอย่างเอ็นดู

“หนูเล่นน้ำได้ไหมคะ” เมื่อเห็นน้ำใสๆ อยู่ตรงหน้าก็อดไม่ได้ที่จะเอาตัวลงไปแหวกว่าย

“ไม่ได้ครับ ตอนนี้ยังมีแดดอยู่เดี๋ยวไม่สบาย ไว้ตอนเย็นพี่จะพามาเล่น” กองทัพเดินตามคนตัวเล็กไปเรื่อยๆ จนสุดหาดทรายก็เจอกับสวนกุหลาบสีขาวทีกำลังออกดอกเบ่งบานอวดความสวยงาม

“ที่นี่ปลูกกุหลาบด้วยเหรอคะ” เท้าเล็กค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ กลิ่นหอมของเกสรโชยมากระทบจมูกชัดขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเดินเข้าไปใกล้

“ระวังโดนหนาม”

“สวยมากเลย หนูเคยฝันว่าอยากมีกุหลาบสีขาวเยอะๆ ในงานแต่งงานของหนูที่จัดขึ้นที่ริมทะเล มีไฟสีส้มดวงเล็กประดับซุ้มดอกไม้ จุดเทียนเล่มเล็กๆ ตามทางเดิน อาศัยแสงสว่างจากดาวบนท้องฟ้าและพระจันทร์ดวงใหญ่ที่ไม่เคยงอนเราหนีไปไหน” ความฝันเรื่องครอบครัวในวัยเด็กที่เธอเคยเล่าให้ผู้เป็นแม่ฟังอยู่บ่อยๆ หรือแม้กระทั่งโตเป็นสาวก็ยังไม่ลืมความฝันนั้นสักที