กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 483

เสี่ยวลู่มองตาตั้ง

มือที่ถือถ้วยน้ำชาของเยี่ยจิ่งหานก็เขย่าทีหนึ่ง

พวกเขาเคยเห็นยาวิเศษมากมายแต่ไม่เคยเห็นยาวิเศษที่มีอัตราส่วนมากเช่นนี้มาก่อน

แม้ว่าจะเป็นหุบเขาตันหุยกู่ก็ยากที่จะนำออกมาได้มากมายเช่นนี้ในคราวเดียว

และเพียงแค่ได้กลิ่นเข้มข้นของพลังวิญญาณ พวกเขาก็รู้สึกสบายไปทั่วร่างกายโดยที่รู้สึกได้ถึงการค่อยๆทะลุทะลวงอย่างแผ่วเบา

เป็นยาชนิดใดกันแน่ถึงสามารถปล่อยพลังวิญญาณที่อันเข้มข้นเช่นนี้ออกมาได้

เสี่ยวลู่หยิบขึ้นมาขวดหนึ่งจากนั้นเปิดจุกและเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ยาล้างไขกระดูก? แม้ว่าจะเป็นเพียงระดับหนึ่งขั้นกลางแต่ดีที่ว่าปริมาณมากซึ่งก็ไม่เลว”

กู้ชูหน่วนเท้าคางพร้อมด้วยรอยยิ้มที่หางตา

“ขายได้หรือไม่?” กู้ชูหน่วนเกรงใจที่จะกล่าวว่ายาล้างไขกระดูกเหล่านี้นางใช้เศษวัสดุยาเหลือใช้กลั่นออกมา

เดิมทีนางต้องการที่จะทิ้งไปเลยโดยตรง คิดๆแล้วก็ช่างเถอะ ถือเป็นการฝึกฝีมือและก็ยึดมั่นในหลักการไม่เปลืองวัสดุเลยแม้แต่น้อย

“ได้อยู่แล้ว แต่การประมูลของเราจะหักยี่สิบในหนึ่งร้อยส่วน เรื่องนี้แม่นางกู้รู้กระมัง”

“เมื่อก่อนไม่รู้แต่ตอนนี้รู้แล้ว ท่านพี่เสี่ยวลู่ ข้าปฏิบัติต่อท่านเสมือนดังเป็นพี่สาวแท้ๆ ท่านดูสิว่าเรามีวาสนาต่อกันเช่นนี้ท่านก็ให้ส่วนลดหน่อยสิ”

"สิบในร้อยส่วน เราหักสิบในร้อยส่วน"

"สิบในร้อยส่วนมากเกินไปแล้ว ลดอีกหน่อย"

“ลดอีกก็กระดูกหักแล้ว”

“กระดูกหักก็ต่อก็ได้แล้ว ท่านดูสิ ที่กองเต็มโต๊ะนี้เเป็นยาวิเศษชั้นดีทั้งสิ้นและทุกขวดก็เต็มด้วย ท่านก็คงจะน้อยนักที่จะเห็นลูกค้าที่ดีเช่นข้านี้”

เสี่ยวลู่อดหัวเราะไม่ได้จากนั้นหยิบยาแถวที่สองขึ้นมาแล้วเปิดฝาจุกออก กลิ่นหอมของยากระจายออกมาซึ่งเข้มข้นกว่ายาล้างไขกระดูกมากมายนัก

"

“ยาเสริมลมปราณ ยาระดับหนึ่งยานี้ไม่เลว สามารถขายได้ราคาดีและปริมาณก็มากด้วย”

“นั่นแน่นอนอยู่แล้ว นี่ข้าก็ถือว่านำของดีๆมากมายมาให้ท่านนะ”

เสี่ยวลู่เปิดชนิดที่สามออกอีก พลังงานลวิญญาณเข้มข้นที่มากกว่าพุ่งเข้ามาในจมูก นางรู้สึกประหลาดใจอีกครั้ง "ยาเทียมฟ้า นี่เป็นยาระดับที่สองเชียวนะ"

เยี่ยจิ่งหานขมวดคิ้ว

ที่เรียงอยู่บนโต๊ะเป็นแถวเป็นขวดยาทั้งสิ้น ขวดยายังแบ่งเป็นหลายชนิดอีกด้วย ยาแต่ละชนิดอย่างน้อยก็มีหนึ่งแถว ซึ่งหมายถึงว่าขวดยาแต่ละสีเป็นยาที่แตกต่างกันทั้งสิ้น?

นางไปเอายามากมายเช่นนี้มาจากที่ใด

“ท่านพี่เสี่ยวลู่ ให้ส่วนลดอีกหน่อยนะ”

เสี่ยวลู่ยิ้มพร้อมด้วยใบหน้าอันตกตะลึง "ของดีมากมายเช่นนี้เราก็ยินดีที่จะให้ส่วนลดอีก แม่นางกู้เราจะให้ส่วนลดห้าในร้อยส่วนแก่ท่านซึ่งราคานี้ไม่เคยมีที่หอประมูลเฟิงเซียง"

กู้ชูหน่วนดึงแขนเสื้อของเสี่ยวลู่และกล่าวอย่างออดอ้อนว่า "โอ๊ย ท่านพี่เสี่ยวลู่ ท่านก็ดูยาสมุนไพรอื่นๆด้วยอย่าได้รีบตัดสินใจรวดเร็วเช่นนี้"

เสี่ยวลู่สงสัย

สามารถผลิตยาสมุนไพรระดับสองได้นั้นก็ขัดต่อสวรรค์แล้ว เป็นไปได้หรือว่านางยังมียาระดับสามด้วย?

จุกขวดถูกเปิดออก เสี่ยวลู่ตกใจจนกล่าวสิ่งใดไม่ออกแล้ว

ระดับสาม เป็นระดับสามจริงๆ......อีกทั้งยังเป็นขั้นกลางด้วย

นางเปิดอีกอันหนึ่งออกด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา ปรากฏว่าเป็นชั้นสูงระดับสาม

แม้ว่าจะเป็นยาระดับสามเช่นกันแต่ขั่นสูงและขั้นกลางก็มีความแตกต่างกันยิ่งนัก

เสี่ยวลู่ยังคงเปิดต่อ และแล้ว......

ระดับสี่......

สวรรค์......

นานกี่ปีแล้วที่ไม่ได้เห็นยาระดับสี่แล้ว?

ในโลกใบนี้ก็มีปรมาจารย์กลั่นยาไม่กี่ท่านที่สามารถกลั่นยาระดับสี่ออกมาได้?

อย่าว่าแต่เสี่ยวลู่ตกใจเกินกว่าจะกล่าวสิ่งใด

“ท่านพี่เสี่ยวลู่ท่านก็ยังบอกว่าพวกเรามีวาสนาต่อกัน ในเมื่อพวกเรามีวาสนาต่อกันเช่นนี้แล้วท่านจะทนหากำไรจากข้าได้หรือ ข้านับท่านเป็นดังพี่สาวแท้ๆและปฏิบัติเสมือนพี่สาวที่แสนดีเช่นนั้น”

เสี่ยวลู่เกือบจะสำลักน้ำชาถ้วยหนึ่งออกมา

นางตกตะลึง “ท่านคงไม่ได้คิดที่จะกล่าวว่าแม้เพียงแค่หนึ่งส่วนในร้อยส่วนท่านก็จะไม่ปล่อยให้พวกเราได้กำไรหรอกนะ”

“ท่านพี่เสี่ยวลู่กล่าวได้เข้าทาง น้องสาวผู้โง่เง่ากำลังมีความตั้งใจนี้”

ขณะที่เสี่ยวลู่กำลังกล่าวกู้ชูหน่วนก็แย่งกล่าวขึ้นก่อน “ท่านดูสิ เบื้องหลังของข้ามีปรมาจารย์กลั่นยาอยู่ ยาที่นางกลั่นนั้นช่างดีนักและปริมาณก็มากมายด้วย ในภายภาคหน้ายาที่นางกลั่นออกมาก็สามารถมอบให้หอประมูลเฟิงเซียงของพวกท่าน ครั้งนี้ท่านให้ความสะดวกไม่เอากำไรของพวกเรา ครั้งต่อไปท่านก็สามารถทำเงินได้มากมายแล้ว”

"......"

ครั้งนี้ก็ไม่ให้พวกเขาได้กำไร ครั้งต่อไปจะมีทางให้พวกเขาได้กำไรหรือ?

“ราวกับแม่ไก่วางไข่เช่นนั้น มีแม่ไก่ก็สามารถวางไข่ได้ไม่ขาดมือเป็นธรรมดาอยู่แล้ว”

"......"

“พี่สาวที่แสนดี ท่านก็ให้ความสะดวกสักครั้งเถอะ หลังจากผ่านครั้งนี้ไปรับประกันว่าหอประมูลเฟิงเซียงของพวกท่านจะทำเงินได้มากมายในภายหน้า”

"......"

กู้ชูหน่วนกระพริบตาปริบๆให้เยี่ยจิ่งหาน

เยี่ยจิ่งหานหันศีรษะออกไป

โตมาขนาดนี้ไม่เคยขายหน้าต่อหน้าคนนอกเช่นนี้มาก่อนเลย

ก็เปิดอกทำการค้ากันทั้งนั้นแต่ไม่ให้ผลประโยชน์ใดๆแก่ผู้อื่นเลย มีแต่นางที่สามารถกล่าวออกมาได้

ยืนอยู่กับนางแล้วเขารู้สึกอายยิ่งนัก

กู้ชูหน่วนพูดจาเยอะแยะมากมายและทุกประโยคก็มีเหตุมีผล คำพูดทั้งหมดก็คิดแทนหอประมูลเฟิงเซียงซึ่งเสี่ยวลู่ถูกทำให้ลำบากโดยไร้ซึ่งหนทาง

ก็ทำได้เพียงแค่ตกลง "ก็ได้ คราวนี้ไม่เอากำไรจากเจ้า เจ้าจำไว้ว่าจะต้องแนะนำอาจารย์กลั่นยาให้พวกเรา"

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว ขอบคุณท่านพี่เสี่ยวลู่”