Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 1095 ฉันเปิดหลักธรรมอีกครั้งเพื่อมวลชน

ฟังคำพูดของเย่เซิ่งเทียนแล้ว วิญญาณหอคอยตะลึง

เมื่อสักครู่แม้แต่มันยังคิดว่า เย่เซิ่งเทียนอยากกระตุ้นเหย้เฉิงและคนอื่นๆ ทั้งหมดนั้นเดิมทีเจ้าเด็กคนนี้ไม่ได้คิดแบบนี้เลย?

เพียงแค่ไม่สบอารมณ์มหาพญาเทพที่เสแสร้ง?

ดังนั้นจึงระเบิดหลักธรรมแห่งจักรพรรดิแล้ว?

นี่คือตรรกะบ้าอะไรกัน

มันไม่มีทางเข้าใจได้จริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันเป็นแค่หอคอยหลังหนึ่ง

เย่เซิ่งเทียนเดินไปท่ามกลางซากปรักหักพัง เวลานี้โลกเล็กๆ ผืนนี้ ถูกระเบิดย่อยยับแล้ว ความเสียหายเต็มไปหมด

ทั่วทุกที่บนพื้นดินเป็นรอยแยกมากมาย ทางผ่านของโลกชูร่าที่เดิมทีเปิดออกเรียบร้อย ก็ไม่เห็นร่องรอยเช่นกัน

สำหรับมหาพญาเทพอย่างโจวเฉิง ยิ่งหาเศษชิ้นส่วนไม่เจอสักชิ้น เดาว่าโดนระเบิดแหลกสลายไปตามลมโดยตรง

ฟางหยวนหายตัวไป เพราะเรื่องนี้เขารู้สึกผิดมากมาโดยตลอด รู้สึกผิดต่อเพื่อน

ตอนนี้ฟางหยวนไม่เป็นอะไร เขาถือว่าโล่งอกไปทีหนึ่ง

ฟางหยวนพูดอย่างสุขใจ “พี่เซิ่งเทียน นี่คือผู้เฒ่าเทียนจีอาจารย์ของฉันเอง ถ้าไม่ใช่เพราะอาจารย์ ฉันคงไม่ได้เจอพี่แล้ว”

“เธอไม่เป็นไรก็ดี ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

โค้งตัวทำความเคารพอย่างสุภาพ บอกว่า “ผมขอขอบคุณท่านผู้อาวุโสมากนะครับที่ช่วยชีวิตฟางหยวนไว้ ต่อไปมีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้

ผู้เฒ่าเทียนจีพูดอย่างชมเชยว่า “ไม่เป็นไรหรอก พ่อหนุ่ม ฟางหยวนก็ฝากนายแล้วนะ นายฆ่ามหาพญาเทพแล้ว ควรเป็นฉันมาทำงานส่วนท้ายที่เหลือต่อแล้ว”

เย่เซิ่งเทียนพูดแบบไม่เข้าใจ “ท่านผู้อาวุโสหมายความว่า?”

“นายระเบิดหลักธรรมแห่งจักรพรรดิทิ้งได้ ยังเกินความคาดหมายของฉันจริงๆ แม้ว่าเป็นฉัน ก็ทำไม่ลง แต่ถึงแม้นายตัดสินใจละทิ้งหลักธรรมแห่งจักรพรรดิ ก็ไม่ใช่เรื่องแย่ หลักธรรมแห่งจักรพรรดิกลับสู่หลักธรรมแห่งฟ้าดินอีกครั้ง

ในใจฟางหยวนรู้สึกไม่สบายใจนิดๆ พูดด้วยเสียงสั่นเครือ “อาจารย์คะ อาจารย์ อาจารย์อยากทำอะไรคะ?”