มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1946

ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันนี้ดึงดูดความสนใจของคนได้ไม่น้อย แหใหญ่สีเขียวนั่นคือของขลังระดับมกุฎเทพ ไม่นึกเลยว่าจะถูกผู้อื่นทำลายล้างในกระบวนท่าเดียวอย่างนั้นหรือ? 

“เจ้าเองหรือ?”

ดวงตาของซูปินดูเข้มงวดขึ้น เขาไม่รู้จักหลัวซิวแต่อย่างใด ทว่ากลับทราบอยู่ว่าคนดังกล่าวเคยทะเลาะเบาะแว้งกับมู่ช่าวหวง อีกทั้งสตรีที่อยู่ข้างกายเขายังมีผลการฝึกตนเป็นมกุฎเทพด้วย

เมื่อแหงนหน้ามองขึ้นไป ซูปินก็มองเห็นอสูรดูดจิตตัวหนึ่ง อีกทั้งมองเห็นจีเสี่ยวจื่อที่กำลังยืนอยู่บนศีรษะของอสูรยักษ์ที่หน้าตาดุร้ายตัวนี้

“สหาย เจ้าแน่ใจหรือว่าจะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องในวังมหาวาลของเรา?”ซูปินไม่อยากรุกรานยอดฝีมือที่มีศักยภาพลึกซึ้งจนไม่อาจคาดเดาได้ ด้วยเหตุนี้น้ำเสียงที่เขาพูดก็ค่อนข้างรื่นหูเช่นกัน

“พวกคนที่อยู่ข้างกายเจ้าก็เป็นคนในวังมหาวาลเช่นกันหรือ?”หลัวซิวเบ้ปาก “ในเมื่อคนที่อยู่ข้างกายเจ้าสามารถเข้ามายุ่งเกี่ยวได้ แล้วเหตุใดข้าถึงไม่สามารถเข้ามายุ่งเกี่ยวได้ด้วยเล่า?”

“เจ้าหนู มึงจองหองมากเลยนี่”

ชายหนุ่มที่เป็นเจ้าของของขลังแหใหญ่สีเขียวที่ถูกหลัวซิวทำลายในเมื่อครู่นี้แสยะยิ้มอย่างเยือกเย็น “ถ้าเก่งจริงก็บอกความเป็นมาของมึงมา กล้าเข้ามาเสือกเรื่องของสำนักจักรพรรดิมรณะของพวกกูอย่างนั้นหรือ ไอ้คนไม่รู้จักความเป็นความตาย!”

“เสียงดังชะมัด!”

หลัวซิวเกลียดผู้ที่ชอบพูดจาไร้สาระเช่นนี้มากที่สุดแล้ว ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะลงมือโดยตรง เงาร่างกระพริบทีหนึ่ง หอกมังกรแดงมืดฉีกกระชากปริภูมิพลางทิ่มแทงตรงไป

ชายหนุ่มเย็นชาผู้นั้นทราบอยู่ว่าหอกมังกรแดงมืดสามารถฉีกกระชากของขลังอย่างแหใหญ่สีเขียว เท่านี้ก็แสดงให้เห็นแล้วว่ามันเป็นอาวุธสงครามชิ้นหนึ่งที่พลานุภาพทรงพลังมาก ๆ ดังนั้นเขาก็ไม่กล้าประมาทเช่นกัน ง้างมือปล่อยกงล้อเทพมรณาออกไป