มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 19

ฮาร์เปอร์รู้ว่าเจอรัลด์เป็นคนซื่อสัตย์ แม้ว่าเขาจะดูไร้สาระในบางครั้ง

นอกจากนี้ เขารู้ว่าเจอรัลด์คงจะไม่สามารถโกหกต่อเพื่อนพี่น้องของตัวเองได้ หลังจากที่พวกผู้หญิงที่เหลือได้ออกไปแล้ว อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เข้าใจว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น

หรือจริง ๆ แล้วเจอรัลด์มีความสามารถที่จะพาพวกเขาเข้าไปในเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นได้?

นั่นมันจะเป็นไปได้อย่างไร!

เจอรัลด์ยิ้มทันทีที่เขาได้ยินคำถามของฮาร์เปอร์

เขาจะได้รู้มันทีหลัง!

“ขอโทษนะคะ คุณผู้ชาย พวกคุณจะยังทานอาหารต่อที่นี่ใช่ไหม?”

ในตอนนี้เอง พนักงานเสริฟสาวสวยเดินมาที่โต๊ะของพวกเขาขณะที่เธอถามพวกเขาด้วยท่าทางที่สุภาพ

ถึงแม้ว่าเธอพูดด้วยท่าทางที่สุภาพ แต่ก็ไม่สามารถจะซ่อนความดูถูกที่เธอรู้สึกอยู่ภายในใจ

โดยปกติแล้วเธอรู้ว่าใครมีความสามารถที่จะจ่ายค่าอาหารในวันนี้ได้

อย่างไรก็ตาม เธอเองได้เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้และเธอรู้ว่าพวกผู้หญิงสวย ๆ ทั้งหมดได้ถูกควินตันและฮาโรล์ดพาตัวไปแล้ว

ในขณะเดียวกันคนอื่น ๆ ที่กำลังทานอาหารในร้านตอนนี้กำลังมองมาที่ เจอรัลด์ ฮาโรล์ด และพวกผู้ชายที่เหลือขณะที่พวกเขาเหล่านั้นหัวเราะใส่พวกเขา

สถานการณ์ที่พวกเขากำลังเผชิญคล้ายกับว่ากำลังโดนแย่งแฟนสาวในที่สาธารณะ

นั่นยังเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมพนักงานสาวถึงเดินมาถามพวกเขาว่ายังต้องการที่จะทานมื้ออาหารที่นี่ต่อหรือไม่

“ไม่แล้ว แค่ห่ออาหารทั้งหมดให้พวกเรา เราจะนำมันไปที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นเพื่อเพลิดเพลินกับอาหารที่นั่นกันทีหลัง!”

เจอรัลด์ยังคงเห็นความดูถูกในตาของเธอได้

เขาจะให้ฮาร์เปอร์ทานอาหารต่อในร้านนี้ตอนนี้ได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตามเขารู้สึกว่ามันช่างน่าเสียดายที่ต้องทิ้งอาหารทั้งหมดบนโต๊ะไป

พนักงานเสริฟสาวสวยและผู้คนรอบ ๆ เกือบจะระเบิดหัวเราะทันทีที่พวกเขาได้ยินคำพูดของเจอรัลด์

“ผู้ชายคนนี้โง่หรือเปล่า?”

“เขาคิดว่าเขาเป็นใคร? เขาต้องการที่จะห่ออาหารร้านนี้เพื่อนำไปที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นเพื่อเป็นอาหารเย็นแทน?”

“เขารู้หรือเปล่าว่าที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น ก็มีอาหารเสิร์ฟ? ฮ่าฮ่าฮ่า...”

“ฉันเดานะพวกเขาพยายามที่จะรักษาความภาคภูมิใจของตัวเองเพราะผู้หญิงที่เหลือได้จากไปพร้อมกับผู้ชายสองคนก่อนหน้านี้ ฮ่า ๆ ๆ ฉันคิดว่านักศึกษาสมัยนี้ไม่มีความรู้สึกละอายใจเลย พวกเขาเพียงแค่สามารถโอ้อวดความภูมิใจ”

ผู้คนรอบ ๆ ยังคงเยาะเย้ยพวกเขาต่อไป

ฮาร์เปอร์อดไม่ได้ที่จะก้มหัวลงด้วยความอับอาย

พนักงานสาวกรอกตาก่อนที่เธอจะจ้องไปที่เจอรัลด์และพูดว่า “ก็ได้ อย่างนั้น ในกรณีนี้ ขอทราบได้ไหมว่าวันนี้ใครจะเป็นคนชำระเงิน”

“ผม ผมเอง ผมจะชำระเงินตอนนี้แหละ” ฮาร์เปอร์ตอบกลับด้วยความเร่งรีบ

อาหารบนโต๊ะวันนี้อาจจะมีราคามากกว่า 800 ดอลลาร์

นั่นมันคงจะมากกว่า 80% ของค่ายังชีพในหนึ่งเดือนของฮาร์เปอร์

เจอรัลด์รับถุงพลาสติกจากพนักงานสาวขณะที่เขาเริ่มห่ออาหารบนโต๊ะ

ถึงแม้ว่าลูกค้าทุกคนจะเยาะเย้ยและแซวเล่นพวกเขาในตอนนี้ แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างใด

“ซวบ ซวบ”

ในตอนนี้เอง รถหรูสามคันได้ขับผ่านร้านอาหาร

หลังจากนั้น รถหรูทั้งสามได้หยุดและจอดตรงด้านหน้าของร้านอาหารพอดี

“ว๊าว! โรลส์-รอยซ์ แฟนธอมสามคัน!”

“ให้ตายเถอะ? ใครกันน่าเหลือเชื่อได้ขนาดนี้? หนึ่งในรถเหล่านั้นมีมูลค่าเกือบจะ 1,500,000 ดอลลาร์เลยนะ!”

“โอ้มายก้อด! ดูตรงทะเบียนรถสิ!”

ทะเบียนรถสำหรับรถหรูทั้งสามคันคือ 689 แค่ตัวเลขอย่างเดียวก็มีราคาหลักแสนดอลลาร์แล้ว!

ทุกคนที่อยู่ในร้านอดไม่ได้ที่จะมองออกไปจากร้านและแม้แต่พนักงานสาวก็ยังตะลึงงันในตอนนี้

ถ้าเจ้าของรถหรูมาทานอาหารในร้าน เธอจะวิ่งออกไปเพื่อทักทายเขาตอนนี้เลยเพื่อที่ว่าเธอจะได้รับความดีความชอบจากเขาบ้าง

พนักงานสาวรีบจัดเสื้อผ้าของเธอก่อนที่จะก้าวยาว ๆ ออกจากประตูไป

เธออยากจะไปดูว่าหากเจ้าของรถจะเข้ามาทานอาหาร

ในตอนนี้เอง คนสามคนได้ก้าวออกจากรถ ผู้ชายสามคนเหล่านี้แต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำและพวกเขาทั้งหมดสวมแว่นตาและหูฟังบลูทูธไว้ที่หู พวกเขาดูเหมือนกับบอดี้การ์ดที่ปกติมักจะเห็นในหนัง

บรรยากาศดูเคร่งขรึมอย่างมากในตอนนี้

“คุณผู้ชาย ฉันขออนุญาตถาม...”

พนักงานคนสวยเร่งรีบไปทักทายพวกเขาอย่างทันทีทันใด

อย่างไรก็ตาม ผู้ชายสามคนไม่แม้แต่จะหันมามองเธอและพวกเขาเพียงเดินตรงไปที่เจอรัลด์ ผู้ที่กำลังยุ่งในการห่ออาหารในตอนนี้

“คุณ คลอฟอร์ด!”

บอดี้การ์ดทั้งสามคนได้ทักทายเจอรัลด์ขณะที่พวกเขาโค้งด้วยความเคารพในมุม 90 องศา