มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 27

“เจอรัลด์นายต้องการจองห้องสำหรับมื้อเย็นหรอ? ด้วยความสามารถของนายเนี่ยนะ? โอ้มายก้อด นี่นายรู้ไหมว่าทานมื้อค่ำที่นี่มีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่?”

วิทนีย์คิดว่าผู้ชายคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ ทำไมเขาถึงคิดว่าเขามีความสามารถที่จะมาทานอาหารที่โฮมแลนด์ คิชเช่น?

“คุณคนสวย คุณรู้จักผู้ชายคนนี้ด้วยเหรอ?” ผู้จัดการถามขึ้นขณะที่เขามองวิทนีย์ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

ด้วยความสัตย์จริง เมื่อมองการแต่งตัวของเจอรัลด์และเสื้อผ้าที่เขาสวมอยู่ผู้จัดการไม่ได้รู้สึกว่าเจอรัลด์มีความสามารถที่จะจ่ายไหวสำหรับอาหารที่นี่

นี่เป็นเพราะว่าราคาสำหรับอาหารที่นี่มีตั้งแต่ 150 ดอลลาร์ไปจนถึง 250 ดอลลาร์ต่อคน

250 ดอลลาร์เป็นราคาสำหรับการจองห้องส่วนตัว ยังไม่รวมค่าอาหารและเครื่องดื่ม

นี่เป็นเพราะว่าในย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ โฮมแลนด์ คิชเช่น เป็นที่รู้จักในด้านความอร่อยและคุณภาพของอาหารของพวกเขา!

หากลูกค้ามีความสามารถจ่ายได้เพียง 150 ดอลลาร์ พวกเขาจะได้ที่นั่งตรงห้องโถงหลักเท่านั้น ในแต่ละชั้นมีค่าธรรมเนียมเข้าที่ต่างกัน

อย่างไรก็ตาม ผู้จัดการรู้สึกว่าเจอรัลด์อาจมีความสามารถที่จะจ่ายค่าธรรมเนียมเข้าที่ถูกที่สุด ผู้จัดการร้านไม่ได้วางมาดและเธอไม่ได้ดูถูกเจอรัลด์แต่เธอเพียงถามขึ้นเกี่ยวกับเจอรัลด์เพราะเธอสงสัยว่าพวกเขารู้จักกัน

“แน่นอนพวกเรารู้จักเขา! คนคนนี้โด่งดังมากสำหรับการเป็นคนยากไร้ในมหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่! เขายากจนมากจนเขาไม่สามารถจะจ่ายแม้แต่ค่าอาหารของเขาเองหรือค่าเล่าเรียนของเขา!”

“ใช่ และเขายังคิดเกี่ยวกับการทานอาหารในร้านอาหารนี้อีก?”

ผู้หญิงสองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของวิทนีย์พูดขึ้นมาในเวลานี้

วิคเตอร์หัวเราะก่อนเขาจะสายหัวและพูดว่า “วิทนีย์ อย่าพูดแบบนั้น ใครจะรู้ว่าเจอรัลด์มาที่นี่วันนี้เพราะเขามาทำธุระให้แดนนี่หรือพวกผู้ชายคนอื่น ๆ? บางทีเขาแค่มาที่นี่เพื่อจองห้องอาหารในนามของพวกเขาหรือเปล่า?”

“นั่นก็จริง...”

ในเวลานี้ ผู้จัดการยิ้มก่อนเธอจะมองเจอรัลด์และพูดขึ้นว่า “คุณผู้ชาย ดิฉันขอทราบว่าคุณจะจองห้องสำหรับตัวคุณเองหรือเพื่อนของคุณคะ? ฉันไม่ได้จะพูดเปรยอะไรเกี่ยวกับสิ่งนี้ ฉันเพียงแค่พยายามจะยืนยันการจองขอบคุณ นอกจากนั้น ราคาเหมาอันไหนที่คุณจะจองค่ะ?

เจอรัลด์ รู้สึกโล่งอกเพราะผู้จัดการหญิงคนนี้สุภาพมากและเธอไม่วางมาดแม้แต่น้อยเลย

เขาหน้าพยักหน้าอย่างเร็วก่อนเขาจะพูดขึ้นว่า “ผมจองห้องสำหรับตัวเอง ผมจะเลี้ยงอาหารเพื่อนของผมสำหรับมื้อเย็นในคืนนี้และผมต้องการจองสามโต๊ะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า นายจองห้องสำหรับตัวเองและยังเลี้ยงอาหารคนอื่นๆสำหรับมื้อเย็นด้วย? นี่นายล้อฉันเล่นอยู่หรือเปล่า?

วิทนีย์หัวเราะขณะที่เธอกุมท้อง

ถึงแม้ว่าพวกเขาได้จ่ายค่าอาหารเรียบร้อยแล้ว พวกเขายังไม่มีความตั้งใจที่จะจากไป พวกเขาต้องการอยู่และดูว่าเจอรัลด์จะสามารถจ่ายสำหรับห้องส่วนตัวที่เขาต้องการจองได้อย่างไร

เจอรัลด์ขี้เกียจจะอะไรกับพวกเขา เขาได้ยินว่าและพวกเขาที่เหลือได้สั่งราคาเหมา 300 ดอลลาร์สำหรับพวกเขาแต่ละคน

อย่างไรก็ตาม หลังจากมองเมนู เจอรัลด์รู้สึกว่าไม่มีอะไรที่น่าอร่อยในเมนูเลย หากเขาต้องการเลี้ยงอาหารอร่อยเพื่อนร่วมชั้นของเขา เขาจะต้องจ่ายราคาเหมาที่แพงขึ้นต่อหัว

ดังนั้น เจอรัลด์ตอบกลับว่า “ผมต้องการจองราคาเหมา 600 ดอลลาร์ ได้โปรดช่วยผมจองโต๊ะอาหารดี ๆ สามโต๊ะด้วย!”

“เอาหละ คุณผู้ชาย คุณจะต้องจ่าย 500 ดอลลาร์เป็นค่ามัดจำ!”

ในตอนนี้เองผู้จัดการร้านยิ้มเล็กน้อย ขณะที่วิทนีย์และพวกเขาที่เหลือตกตะลึง เจอรัลด์ได้ขอราคาเหมาที่แพงกว่าเมื่อเทียบกับวิคเตอร์และเขาได้จองโต๊ะไว้สามโต๊ะสำหรับมื้อเย็นในคืนนี้!