มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 748

เจอรัลด์แฝงตัวอยู่ด้านในทางผ่านที่คับแคบ เขาเหลือบมองไปที่ใบหน้าของสเตลล่า

จากนั้นเขาก็ฟังเสียงภายนอก เห็นได้ชัดคนเหล่านั้นจะไม่ล้มเลิกการค้นหาของพวกเขาในเร็ว ๆ นี้แน่ พวกเขาพลิกก้อนหินทุกก้อนในการค้นหาเป้าหมายของพวกเขา

แจสมินวิตกกังวลมากจนหน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อจากความกลัว

ไม่มีทางที่จะหนีไปได้เลย ถ้าพวกเขาปล่อยให้สิ่งต่าง ๆ ดำเนินต่อไปโดยไม่ลงมือทำอะไร

เจอรัลด์อยู่ข้างหลังของกลุ่ม และสเตลล่าก็อยู่ข้างเจอรัลด์

ขณะนั้น เจอรัลด์จัดหาอุปกรณ์ที่ประณีตแต่กะทัดรัดออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขา

สเตลล่ารู้สึกประหลาดใจเมื่อเธอเห็นอุปกรณ์นั้น เธอบอกได้เลยว่ามันคือบางอย่างที่พิเศษ บางอย่างซึ่งไม่สามารถหาได้จากตลาดผู้บริโภคทั่วไป

จากนั้นเจอรัลด์ก็ส่งสัญญาณให้เธอเงียบไว้

หลังจากนั้น เขาก็กดปุ่มบนอุปกรณ์ ซึ่งมีความเป็นไปได้อย่างมากว่าจะทำให้เกิดสัญญาณขอความช่วยเหลือได้

“นี่…นี่คืออะไร? สิ่งนี้จะช่วยชีวิตของพวกเราได้ใช่ไหม?”

สเตลล่าถามด้วยสายตาที่เบิกกว้างขึ้น

เจอรัลด์กดลงบนหัวของเธอและกระซิบในหูของเธอ “ลืมอะไรก็ตามที่เธอเพิ่งเห็นไปซะ อย่าพล่ามไร้สาระเด็ดขาด!”

สเตลล่าพยักหน้าอย่างตื่นเต้น

เธออยากรู้อยากเห็นพอ ๆ กับเรื่องอุปกรณ์ที่ดูผิดแปลกนั้น เธอยิ่งสงสัยมากขึ้นเกี่ยวกับความหมายเบื้องหลังที่เจอรัลด์สัมผัสหัวของเธอ

และพวกเขาก็อยู่ในทางผ่านนั้นเป็นเวลาเกือบจะสิบนาทีแล้ว

ขณะนั้นเอง พวกเขาก็ได้ยินเสียงหึ่ง ๆ มาจากท้องฟ้าด้านนอก

“นั่นคือเสียงอะไรกัน?”

“บอส มีบางอย่างผิดปกติ พวกเราถูกล้อมไว้ มีเฮลิคอปเตอร์ประมาณสิบลำที่มาจากไหนไม่รู้อยู่เหนือพวกเรา! ถ้าพวกเราไม่ไปกันตอนนี้ มันจะสายเกินไปนะครับ!”

ไม่นานพวกเขาก็ได้ยินผู้คนตะโกนอยู่ข้างนอก

“อะไรนะ? แม่งเอ้ย! ถอยเดี๋ยวนี้!”

หลังจากนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงคนมากมายรีบวิ่งออกไปจากบ้านกัน

สเตลล่าเบิกตากว้าง เห็นได้ชัด เธอรู้สึกแปลกใจกับสิ่งที่ผู้ชายพวกนั้นพูดกันอย่างเสียงดัง

พู่!

‘เจอรัลด์สั่งเฮลิคอปเตอร์พวกนี้มาเป็นกำลังเสริมใช่ไหม?’

‘นั่คือเรื่องจริงใช่ไหม?’

‘เจอรัลด์เป็นใครกันแน่?’

‘นี่คืออำนาจของเด็กร่ำรวยในปัจจุบันนี้เหรอ?’

“หืมม? ทำไมผู้หญิงคนนั้นยังไม่ออกมาล่ะ?”

“ใช่ คุณครับ พวกเขาจากไปกันแล้ว คุณสามารถออกมาได้แล้วตอนนี้!”

มาร์เวนตะโกน

จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็โผล่ออกมาจากทางเดิน

“ขอบคุณที่ช่วยรักษาของของเรานะคะ คุณคะ นี่คือของขวัญขอบคุณเล็ก ๆ น้อย ไม่ต้องห่วง พวกเราจะส่งเซเนียกลับบ้านเอง เมื่อพวกเราตามหาคน ๆ หนึ่งที่พวกเรากำลังค้นหาอยู่เจอ!”

แจสมินวางบัตรเครดิตไว้บนโต๊ะ “รหัสผ่านคือวันเกิดของเซเนียค่ะ!”

“แจสมิน ไม่มีเวลาเหลือแล้ว ฉันคิดว่าพวกเราควรรีบออกไปกันดีกว่า พวกเราเกือบจะตายแล้วนะเมื่อครู่นี้ แต่เธอไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ? เฮเลคอปเปอร์พวกนั้นมาจากไหนกัน แล้วทำไมพวกเขาถึงช่วยพวกเราล่ะ?”

มืนดี้กล่าวด้วยความสับสนงุนงง

แจสมินส่ายหัวของเธอ “ฉันก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน มาคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในภายหลังกันเถอะเมื่อพวกเราออกไปกัน ไปกันเถอะ เจอรัลด์!”

ดูเหมือนว่าแจสมินจะรู้ว่าสาวใช้คนนั้นอยู่ที่ไหนจริง!

เจอรัลด์พยักหน้าเล็กน้อย เขานำมาร์เวนและคนที่เหลือออกไปจากบ้านกัน

“หนุ่มน้อย รอเดี๋ยว!”

ผู้หญิงคนนั้นตะโกนเรียกเจอรัลด์ด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างสะเทือนอารมณ์ขึ้นมาฉับพลัน…