มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 778

ในชั่วพริบตา ผู้คนมากมายก็มาชุมนุมกันที่งานเลี้ยงแล้ว

พี่น้องเฟนเดอร์สันทั้งสองคนรับผิดชอบกับการทักทายและให้ความบันเทิงแก่แขกด้านนอก

“คุณมาที่นี่เร็วจังนะครับ คุณชุยเลอร์!” แขกส่วนใหญ่ที่ไปทักทายโนอากล่าวขึ้นมาทันทีที่พวกเขาเห็นเขา

มันชัดเจนว่าสำหรับแขกทั้งหลาย พี่น้องเฟนเดอร์สันทั้งสองคนไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลยเมื่อเทียบกับโนอา เมื่อเห็นแบบนั้นลูกชายคนที่สองของครอบครัวเฟนเดอร์สันจึงทำได้เพียงแค่โบกมือให้ด้วยความขุ่นเคืองเท่านั้น

เป็นตอนนั้นเองเมื่อใครบางคนตะโกนขึ้นมาฉับพลัน “ตระกูลหลงจากยานเคนส่งรูปปั้นหยกขาวมาที่นี่!”

“…ฮะ? ตระกูลหลงจากยานเคนงั้นเหรอ?”

ทุกคนถึงกับประหลาดใจที่ได้ยินแบบนั้น ทำไมตระกูลหลงถึงจะมาที่นี่เพียงเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงเช่นนี้ด้วยล่ะ

แม้สองตระกูลจะลงรอยกันดี ด้วยตระกูลหลงยังเคยช่วยเหลือตระกูลเฟนเดอร์สันมาก่อนด้วยซ้ำ แต่ทั้งสองตระกูลก็ไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์ต่อกันและกันมานานมากแล้ว

นายท่านผู้เฒ่าของเฟรเดอร์สันเองส่วนใหญ่ก็เชิญสมาชิกและผู้สืบทอดโดยตรงของตระกูลเฟนเดอร์สันมาที่งานเลี้ยงนี้เท่านั้น ตระกูลหลงจึงถือว่าเป็นการเกี่ยวดองจากต่างถิ่น

ทุกคนรู้เรื่องนี้ ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำไมในเวลานี้ทุกคนถึงถกเรื่องนี้ในหมู่กันเอง

แม้แต่พี่น้องเฟนเดอร์สันก็ถึงกับประหลาดใจกับการมาถึงของตระกูลหลง

“ฮ่าฮ่า! อ่า นายท่านรองและนายท่านสาม ตระกูลหลงมาด้วยกันกับตระกูลชุยเลอร์ในวันนี้! ทันทีที่ผมได้ยินว่าท่านเฟนเดอร์สันจะจัดงานเลี้ยง ผมจึงแจ้งให้ตระกูลหลงทราบทันที! พวกเขาได้ส่งตัวแทนพิเศษมาที่นี่ในวันนี้เพื่อแสดงความเคารพต่อท่านเฟนเดอร์สันน่ะครับ!” โนอาอธิบายด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“นายช่างอาจหาญมาก โนอา ชุยเลอร์! นายเป็นใครกันแน่ที่มีสิทธิ์จะเชิญแขกมาที่คฤหาสน์ตระกูลเฟนเดอร์สัน? นายคิดว่านายเป็นใครกัน?”

การตอบสนองของพวกเขานั้นเข้าใจได้ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ตระกูลหลงก็เห็นแก่หน้าโนอาและพวกเขาก็ไว้หน้าท่านเฟนเดอร์สันซึ่งเป็นสองเรื่องที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

“ลุงรองกับลุงสาม โปรดอย่าโกรธไปเลยค่ะ เนื่องจากตระกูลหลงก็มาที่นี่แล้วอยู่ดี ตามปกติพวกเราก็ควรปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนกับแขกของเรานะคะ ท้ายที่สุดแล้ว ชุยเลอร์ก็ยังคงอยู่ในเครือภายใต้พวกเรา มันไม่น่าเป็นปัญหาไม่ว่าชุยเลอร์หรือเฟนเดอร์สันที่เชิญหลงมา ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม พวกเราทั้งหมดก็เป็นครอบครัวใหญ่กัน หนูพูดไม่ถูกหรอกเหรอ ลุงชุยเลอร์?” แจสมินกล่าว ขณะที่เธอเดินมาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ