มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 815

“มณฑณเงียบสงบเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า! นั่นเป็นเขาเอง!” ใครบางคนจากฝูงชนกล่าวขึ้นมา ขณะที่พวกเขาที่เหลือหัวเราะกัน

“ให้ตายเถอะ จริงเหรอเนี่ย? เจอรัลด์คนยากไร้จริง ๆ แล้วเป็นญาติของนายเหรอ?” มาริลินตอบกลับ ความตกใจของเธอปรากฏชัดบนใบหน้าของเธอ

“น่าเศร้า ทางกฏหมายแล้วมันเป็นเรื่องจริง แต่อย่างไรก็ตาม เยลแมนจะไม่มีวันยอมรับเจอรัลด์เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของเราหรอก!” ยูรากล่าวด้วยรอยยิ้มขบขันแกมเหน็บแนมบนใบหน้าของเขา

กีย่าเองไม่ได้ใส่ใจถึงสิ่งที่คนอื่น ๆ พูดถึงเขาเลยจริง ๆ แต่แทนที่ เธอเพียงตื่นเต้นที่เขาอาจจะมาเท่านั้น!

“เจอรัลด์จะมาในภายหลังใช่ไหม ยูรา?” กีย่าถาม

ในการตอบรับ ยูราพยักหน้าก่อนจะพูด “ฉันเดาว่าเบจะพาเขามานะ! ตายยากจริง ๆ!”

ทันทีที่ประโยคของเขาสิ้นสุดลง ประตูก็เปิดออกและเบก็เข้ามา เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ไม่ได้ปรากฏตัว กีย่าจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อย

“คนบ้านนอกคนนั้นไม่ได้มาด้วยเหรอ เบ?” หนึ่งในหญิงสาวที่นั่นถาม

เนื่องจากปกติเบก็ถือได้ว่าอยู่ในตำแหน่งที่ต่ำที่สุดภายในตระกูลของพวกเขาอยู่แล้ว จึงไม่มีใครจริงจังกับเธอ มันยังเป็นเหตุผลที่ทำไมพวกเขายังคงเรียกเจอรัลด์ว่า ‘คนบ้านนอก’ แม้ว่าเขาเป็นแขกของเบก็ตาม

“โอ้ เขาไปห้องน้ำน่ะ เขาจะมาเร็ว ๆ นี้แหละ!” เบตอบกลับ

พูดตามตรง เธอก็ไม่ได้สนุกกับการเข้าร่วมงานสังสรรค์เช่นนี้หรอก ท้ายที่สุดแล้ว ช่องว่างระหว่างเธอและลูกพี่ลูกน้องคนอื่น ๆ ก็กว้างมากเกินไป เธอแทบจะไม่ได้อยู่ในโลกใบเดียวกันกับที่พวกเขาอยู่ เธอเพียงมาที่นี่เพราะเธอไม่มีทางเลือกเท่านั้น

“ฮ่า! น่าตลกชะมัด! เขาอาจรู้สึกประหม่าก็ได้เพราะมันเป็นครั้งแรกที่เขาเข้าร่วมงานสังสรรค์ในสถานที่ชั้นนำเช่นนี้!” ผู้หญิงสองสามคนกล่าว ขณะที่พวกเธอป้องปากหัวเราะกัน

เมื่อได้ยินแบบนั้น คนอื่น ๆ ก็เริ่มหัวเราะเช่นกัน มันเป็นตอนนั้นเองที่ประตูห้องถูกเปิดออกอีกครั้ง

แต่อย่างไรก็ตาม แทนที่จะเป็นคนบ้านนอกที่พวกเขากำลังคาดหวัง พวกเขากลับได้รับการทักทายโดยชายหนุ่มตัวสูงที่ดูค่อนข้างผอมเพรียว และค่อนข้างหล่อเหลาจริง ๆ เขาแต่งกายอย่างสบาย ๆ และมือของเขาล้วงไว้ในกระเป๋ากางเกง ขณะที่เขาเดินเข้ามาในห้อง