มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 818

“…เดี๋ยว บุหรี่เอ็กซ์วันเหรอ? ฉันไม่เคยเห็นใครสูบบุหรี่แบรนด์นี้ในเวสตันมาก่อนเลยนะคะ!” เดลิลาห์กล่าว ขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปที่กล่องบุหรี่ที่ถูกโยนไปด้านข้าง เธอดูเหมือนจะถูกล่อใจอย่างมากกับบุหรี่นั้น

“ให้ตาย นี่ช่างน่าอับอายมาก! ฉันน่าจะบอกให้ลูกพี่ลูกน้องบ้านนอกของฉันเก็บพวกมันไปซะ! สามีของคุณเดลิลาห์เป็นคนมีอำนาจมากในประเทศเอ็ม! พวกเราจะทิ้งความประทับใจแบบไหนให้เธอกัน เมื่อเธอรู้ว่าพวกเราสูบบุหรี่ปลอมกัน?” ผู้ชายมากมายกระซิบกระซาบในหมู่กันเอง

ไม่ใช่แค่พวกผู้ชายที่มีสีหน้ากระอักกระอ่วนบนใบหน้าของพวกเขา แต่พวกผู้หญิงก็เช่นกันด้วย

“ขอโทษนะคะ แต่ฉันขอบุหรี่ของคุณสักอันได้ไหม? ฉันไม่ได้ชิมแบรนด์นี้มาครึ่งปีแล้ว ตอนนี้หลังจากมาที่เวสตัน!” เดดิลาห์ถามขณะที่เธอยิ้ม

“ฮะ? ครึ่งปีงั้นเหรอ? นั่นหมายความว่าเธออยู่ในกลุ่มแรก ๆ ที่ได้ลองมันเมื่อมันเริ่มผลิตในตอนแรกใช่ไหม?!”

“จบแล้ว มันจบแล้ว! ฉันจะขายหน้ามากแน่เมื่อเธอรู้เข้า…!”

“ด เดี๋ยวค่ะ คุณเดลิลาห์!” หนึ่งในผู้หญิงตะโกนขึ้นมาขณะที่เธอลุกขึ้นยืนท่ามกลางลูกพี่ลูกน้องที่กระซิบกระซาบคนอื่น ๆ ของเธอ แทนที่จะรอให้เดลิลาห์รู้ด้วยตัวเธอเอง หญิงสาวคนนั้นรู้สึกว่ามันจะดีกว่าถ้าเธอเพียงบอกความจริงกับเธอก่อน

“คะ?” เดลิลาห์ถาม ขณะที่เธอหันไปมองเธอด้วยรอยยิ้มอ่อนหวานตามปกติ

“บ บุหรี่เหล่านั้น…คุณไม่สามารถสูบมันได้! พวกเราเพิ่งรู้ไม่นานมานี้ว่าพวกมันเป็นของปลอมค่ะ!”

เมื่อได้ยินการเปิดเผยของเธอ ทุกคนจึงหันไปมองเจอรัลด์ด้วยความรังเกียจ ช่างเป็นคนไม่ได้เรื่องอะไรอย่างงี้!

“ปลอมงั้นเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณคะ ฉันเพียงต้องการจะสูบบุหรี่ คุณไม่จำเป็นต้องไม่เต็มใจขนาดนี้ จนถึงขั้นที่ต้องมาโกหกฉันก็ได้นะ! นอกจากนี้ คุณยังสามารถซื้อแบรนด์นี้ได้ มีความจำเป็นต้องรู้สึกแย่ขนาดนั้นกับบุหรี่อันเดียวด้วยเหรอคะ?” เดลิลาห์ตอบกลับ ขณะที่เธอหยิบบุหรี่ออกมาจากกล่อง และสังเกตมันอย่างละเอียด

ถัดมาเธอก็ดมมันดู และไม่นานหลังจากนั้น รอยยิ้มขบขันแกมเหน็บแนมก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ

“ฮ่า! ตามภูมิหลังของครอบครัวนาย มันแทบจะเหมือนว่านายกำลังอ้างว่า จริง ๆ แล้วพวกเขาจะสามารถซื้อพวกมันได้งั้นแหละ!” มาริลินสวนกลับทันทีด้วยน้ำเสียงที่บอกเป็นนัยว่าเจอรัลด์เพิ่งดูถูกเธอเป็นการส่วนตัว

“ฉันขอบุหรี่คุณสักอันได้ไหมคะ คุณผู้ชาย?” เดดิลาห์ถามขณะที่เธอหันไปมองเจอรัลด์ รอยยิ้มของเธอยังคงอยู่บนใบหน้าของเธอ

“คุณผู้ชายงั้นเหรอ? ทำไมคุณถึงเอ่ยถึงเขาว่าคุณผู้ชายด้วยล่ะครับ คุณเดดิลาห์? พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเอาบุหรี่มาจากไหนกัน! คุณควรรู้ว่าครอบครัวของเขานั้นยากจนมาก จนพวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะซื้ออาหารดี ๆ เป็นบางครั้งได้ด้วยซ้ำ!” ยูราดูถูกทันทีที่เขาเห็นเดดิลาห์ปฏิบัติต่อเจอรัลด์อย่างเคารพมาก

“เขาเหรอคะ? ยากจนงั้นเหรอ? คุณต้องล้อเล่นอยู่แน่ คุณเยลแมน! โดยไม่สนบุหรี่เหล่านี้ คุณควรรู้ว่าไม่มีคนธรรมดาทั่วไปจะสามารถเทียบได้กับสุภาพบุรุษคนนี้นะคะ! ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็สวมเสื้อผ้าที่ตัดเย็นแบบฝรั่งเศสในสไตล์คลาสสิก!” เดดิลาห์กล่าว ขณะที่เธอนั่งลงข้างเจอรัลด์

“ฉันเข้าใจถูกไหมคะ คุณผู้ชาย?”