มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 825

“เข้าใจผิดแล้วครับ คุณยาย ผมไม่มีความตั้งใจที่จะรับทรัพย์สินใด ๆ ของตระกูลเยลแมนเลยทั้งนั้น!”

เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ฮึ่ม! นับตั้งแต่ที่แม่ของเธอ ลูกสาวอกตัญญูคนนั้นของฉันออกจากตระกูลเยลแมนไป พวกเธอทุกคนก็ไม่เกี่ยวกับตระกูลเยลแมนอีกต่อไปแล้ว! ฉันได้ประกาศอย่างเป็นทางการแล้วว่าฉันตัดสัมพันธ์ทุกอย่างกับเด็กคนนั้น! ก่อนที่เธอจะดำเนินการใด ก็เข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วด้วยแล้วกัน”

หญิงชรายิ้มเยาะ

เจอรัลด์ไม่ได้พูดอะไรเลยทั้งนั้น

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์กลายเป็นตึงเครียด ลุงสี่จึงกระแอมในคอก่อนจะช่วยพูด

“อะแฮ่ม คุณแม่ ดูสิ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณแม่กับเธอ เจอรัลด์ก็ยังคงเป็นหลานชายของคุณแม่นะครับ ครั้งหนึ่งผมก็คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเด็ก ๆ ที่ยังคงมีความกตัญญูอยู่บ้าง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้กลับมาบ้านดังนั้นผมจะขอแนะนำให้คุณแม่อย่าทำให้เขากลัวจนจากไปเลย! เจอรัลด์ มานี่สิ! เนื่องจากผู้ใหญ่ทุกคนของตระกูลก็มารวมตัวที่นี่กันทั้งหมด ทำไมเธอไม่มาเสริฟ์ชาให้พวกเขากันล่ะ”

เป็นตอนนี้เองที่เจอรัลด์นึกถึงสิ่งที่แม่ของเขาบอกเขา ทั้งลุงสี่และลุงห้าของเขาเป็นคนที่ปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดีที่สุด

เช่นนั้นเจอรัลด์จึงพยักหน้าเห็นด้วย

เขาหยิบกาน้ำชามาจากมือของคนรับใช้

หลังจากนั้น เขาก็เริ่มเทน้ำชาให้หญิงชรา

“คุณยายครับ!”

บางทีหญิงชราอาจนึกถึงว่าอดีตของเธอช่างน่าเศร้าเพียงใด หรือบางทีเป็นเพราะความโกรธภายในเมื่อได้ยินสิ่งที่โรสกล่าวว่าเจอรัลด์เพียงแค่มาที่นี่เพื่อรับส่วนแบ่งของเขา หรือบางทีอาจเป็นเพราะทั้งสองอย่าง

เธอจึงเพียงหลับตาลง

เจอรัลด์เทชาแก้วต่อไปให้ยูม่า

ยูม่าก็ปฏิเสธที่จะดื่มชาที่เจอรัลด์เทให้เขา

เขาเสริฟ์ชาให้ลุงสองและสามต่อไป

หลังจากนั้น เขาก็เทน้ำชาให้โรส

ด้วยความประหลาดใจ โรสยิ้มอย่างเย็นชาให้เขาและพูดขึ้นมา “ฮึ่ม! เมื่อใครบางคนกำลังให้อาหารฟรีโดยไม่มีเหตุผลหรือสาเหตุใด ๆ เขาต้องมีเรื่องชั่วร้ายหรือน่ารังเกียจอยู่ในใจของเขาแน่!”

เธอเทน้ำชาลงบนพื้นหลังจากกล่าวไปแบบนั้น

เด็กชายและเด็กสาวของตระกูลเยลแมนทั้งหมดต่างก็มองไปที่เจอรัลด์ เมื่อโรสทำแบบนั้น

มันไม่เป็นไรที่เธอจะปฏิเสธไม่ดื่มชาของเขา แต่เมื่อคิดว่าเธอมีความมุทะลุที่จะเทน้ำชาลงบนพื้นนั้น

เห็นได้ชัดว่าโรสกำลังพยายามที่จะทำให้เจอรัลด์อับอายโดยการเหยียบย่ำเขา

“ค่ะ คุณนาย!”

ครูต่อมา หญิงชราก็ออกจากห้องนั่งเล่นไป

“ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของนาย นายมันผู้ชายอับโชค! ทำไมนายถึงกลับมาล่ะ? มันจำเป็นที่จะต้องทำให้ยายของนายโกรธขนาดนี้ไหม?”

โรสดุว่าเจอรัลด์อีกครั้ง

“พวกคุณทุกคนช่วยหยุดตำหนิลูกพี่ลูกน้องของหนูได้ไหมคะ? เขาเพียงกลับมาที่นี่ก็เพราะเขาต้องการจะมาเยี่ยมคุณย่า! ทำไมพวกคุณทุกคนถึงต้องทำตัวแบบนี้กันด้วย?”

เบรู้สึกวิตกกังวลมาก จนเธอแทบจะร้องไห้ออกมาได้อยู่แล้ว

“ฮึ่ม! เบ ทำไมเธอถึงพูดขัดจังหวะขึ้นมาเมื่อผู้ใหญ่กำลังพูดกันล่ะ? การไม่ถูกดุว่ายังไม่ดีพอสำหรับเธอไช่ไหม? ถ้ามันไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือของพ่อที่ไม่ได้เรื่องคนนั้นของเธอล่ะก็ แม่ของเขาก็คงจะไม่สามารถหนีการแต่งงานของเธอไปได้ในตอนนั้นหรอก!”

โรสกล่าวขณะที่เธอยิ้มเยาะ

“พี่สะใภ้คะ นั่นหมายความว่ายังไงกัน? นั่นคือวิธีที่คุณควรจะพูดกับรุ่นเด็ก ๆ เหรอ?”

แม่ของเบก็เป็นทุกข์มากเช่นกัน

“เป็นบ้าอะไรล่ะ? ฉันไม่สามารถสอนรุ่นเด็ก ๆ ของฉันได้ถ้าไม่เข้าใจกฏของที่นี่ใช่ไหม? ฮ่าฮ่าฮ่า! ทำไมเธอไม่ดูสถานะของเธอในตระกูลเยลแมนตอนนี้ล่ะ? เบ เธอเพิ่งเริ่มทำงานให้กับเยลแมน กรุ๊ป ใช่ไหม? ใช่สิ! เธอบังเอิญได้อยู่ในแผนกโครงการด้วยเหมือนกัน ใช่ไหม? ในระหว่างการประชุมเมื่อครู่ ท่านผู้หญิงเยลแมนก็พูดไปแล้วว่าเรื่องเร่งด่วนและกดดันมากที่สุดในตอนนี้สำหรับพวกเราก็คือ การให้ได้โครงการมาบ้าง เธอรับผิดชอบเรื่องนั้นในปีนี้แล้วกัน!”