มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 850

ความจริงที่ว่าแขกผู้มีเกียรติเช่นนี้กำลังมาที่นี่ จึงทำให้เชลดอนเย็นสันหลังวาบขึ้นมาเลยทีเดียว

เมื่อในที่สุดรถมาหยุดตรงหน้าเชลดอน ครอบครัวสี่คนก็ก้าวลงมาจากหนึ่งในรถหรูเหล่านั้น พวกเขาประกอบไปด้วยคู่รักวัยกลางคน ลูกชาย และลูกสาวของพวกเขา

“ขอบคุณสำหรับการเข้าร่วมงานเลี้ยงตระกูลเยลแมนนะครับ ยินดีอย่างยิ่งที่มีคุณอยู่กับเรา คุณอาจเป็น…ประธานแจ็กเกอร์หรือเปล่าครับ?” เชลดอนกล่าว รู้สึกแปลกใจที่มีบุคคลที่มีชื่อเสียงเช่นนี้มา

“ยินดีที่ได้พบคุณเช่นกันครับ! แล้วก็ใช่ ผมโบรดี้ แจ็กเกอร์!”

“ช่างเป็นเกียรติอะไรเช่นนี้ครับ! ไม่เพียงคุณจะมีชื่อเสียงที่น่าอัศจรรย์ใจ แต่คุณก็ยังรำ่รวยมากที่สุดในบรรดาคนที่ร่ำรวยที่สุดทั้งสี่คนในแจ็คสันวิลล์อีกด้วย

เชลดอนรู้สึกกระตือรือร้นอย่างยิ่งในตอนนี้ เขาจะไม่เป็นอย่างงั้นได้ยังไง? ชายที่ร่ำรวยมากที่สุดจากแจ็คสันวิลล์ตอนนี้กำลังยืนอยู่ต่อหน้าเขา! เขาไม่สามารถหยุดมือจากการสั่นเทาได้เลยด้วยซ้ำ

เนื่องจากเยลแมนไม่สามารถประจบประธานแจ็คเกอร์และคนของเขาก่อนหน้านี้ การมาถึงของเขาในวันนี้จึงน่าประหลาดใจอย่างยินดีแน่นอน

ก่อนที่เชลดอนจะทันได้ฟื้นคืนจากอาการช็อกของเขา ก็เห็นได้ว่ารถอีกทีมกำลังเดินทางมาทางบ้านของตระกูลเยลแมน

เมื่อมาถึงชายวัยกลางคนอีกคนก็ก้าวลงมาจากรถพร้อมด้วยครอบครัวของเขา ด้วยความรู้สึกตกตะลึงจนพูดไม่ออก ขณะที่เขาจ้องไปที่ผู้ชายที่ดูอายุประมาณห้าสิบปีได้ เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ขณะที่พูดขึ้นมา “…ประธานยาร์แบรี่หรือเปล่าครับ?”

“คุณพระช่วย! ประธานยาร์แบรี่จากยานเคนก็อยู่ที่นี่เช่นกัน! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย!”

ไม่นานก่อนที่ผู้คนที่มีอิทธิพลจะมาถึงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ นอกจากผู้คนที่มีชื่อเสียงสองสามคนจากจังหวัดอื่น ๆ ในทางตะวันตกเฉียงเหนือแล้ว ก็ยังมีคนเหล่านั้นที่มาจากจังหวัดทาโกม่าเช่นกัน!

สุดท้ายแล้ว ผู้คนที่มีชื่อเสียงอย่างยิ่งทั้งหมดยี่สิบคนก็ได้มาปรากฏตัว และพวกเขาทั้งหมดก็พาครอบครัวของพวกเขาติดตามมาด้วย

หากเชลดอนไม่ได้หยิกต้นขาของเขาอย่างแรง เขาก็คงจะไม่เชื่อว่าเรื่องพวกนี้กำลังเกิดขึ้นจริง เอาตามตรงเขารู้สึกค่อนข้างวิงเวียนศรีษะแล้วตอนนี้ กับการที่ได้อยู่ท่ามกลางคนที่ยอดเยี่ยมมากมายขนาดนี้

เมื่อตื่นจากภวังค์ เขาจึงโค้งตัวลงต่ำทันทีก่อนจะพูดขึ้นมา “โปรดเชิญทางนี้ครับ!”

“คุณไม่ต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับพวกเราหรอก พวกเราไม่ได้มาที่นี่เพื่อมีส่วนร่วมในงานเลี้ยงของตระกูลเยลแมน” โบรดี้กล่าว ขณะที่เขาปลอบลูกสาวคนเล็กของเขา

“…ฮะ? งั้น…ทำไมพวกคุณทั้งหมดถึงมาที่นี่กันแน่ล่ะครับ?” เชลดอนถามด้วยโทนเสียงที่สงสัย

“แน่นอน! พวกเรามาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดของคุณเบ เยลแมน คุณช่วยพาพวกเราไปหาเธอหน่อยได้ไหมล่ะครับ?”

“ว วันเกิดของคุณเบงั้นเหรอครับ?” เชลดอนตอบกลับ ด้วยความรู้สึกแปลกใจ