นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations นิยาย บท 17

นี่ก็เข้าวันที่สองแล้วสินะที่เขาไม่เห็นแม้แต่เงาของพะแพง เจ้าหล่อนหายหัวไปไหนกัน หรือว่าต้องการหลบหน้ากันแน่ เดมอนเต็มไปด้วยความหงุดหงิด ใบหน้าหล่อเหลาจึงบูดบึ้งไร้อารมณ์ยิ่งนัก จนวิคตอเรียที่นั่งรับประทานมื้อค่ำอยู่ข้างๆ อดที่จะเอ่ยถามด้วยความแคลงใจไม่ได้

“สีหน้าคุณดูไม่ค่อยดีเลย เป็นอะไรหรือเปล่าคะเดมอน”

“เปล่า ผมสบายดี” เดมอนรู้สึกสะอิดสะเอียนความโหยหาที่กำลังแล่นพล่านอยู่ภายในอกเป็นที่สุด ทำไมเขาจะต้องยอมให้ผู้หญิงคนนั้นมามีอิทธิพลเหนือการควบคุมตัวเองด้วย

กรามแกร่งขบกันแน่นจนเนื้อข้างแก้มใต้เครางามกระตุกเป็นริ้วรอย ดวงตาสีฟ้าเข้มมืดลึก มือหนากำช้อนแน่นจนมันแทบหักงอคาฝ่ามือ

“แต่สีหน้าคุณดูไม่ดีเลยนะคะ” วิคตอเรียยังคงย้ำคำเดิมด้วยความเป็นห่วง

เดมอนวางช้อนกับส้อมลงบนจานเปลสีขาว ก่อนจะหันมาฝืนยิ้มให้กับคู่หมั้นสาว

“ผมคงเหนื่อยจากงานน่ะ วันนี้ประชุมทั้งวัน ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับวิคกี้”

แม้วิคตอเรียจะเต็มไปด้วยความแคลงใจ แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะขัดใจเดมอน

“ตามสบายค่ะ”

เดมอนระบายยิ้มให้กับหญิงสาวข้างกาย ก่อนจะลุกขึ้นและก้าวออกไปจากห้องอาหารอย่างรวดเร็ว

ป้ามิเชลล์เห็นสีหน้าของวิคตอเรียที่มองตามเดมอนไปมีความเป็นกังวล จึงอดที่จะพูดแก้ต่างแทนไม่ได้

“ช่วงนี้งานที่คาสิโนเยอะมาก นายน้อยคงเหนื่อยจริงๆ นั่นแหละค่ะคุณวิคกี้”

วิคตอเรียระบายยิ้มบางๆ ให้ป้ามิเชลล์ ก่อนจะก้มหน้าตักอาหารใส่ปาก ในขณะที่ภายในสมองยังคงไม่หยุดสงสัยกับพฤติกรรมของคู่หมั้นหนุ่มแม้แต่น้อย

เรือนร่างทรงพลังกำยำไปทุกสัดส่วนของเดมอนยืนสงบนิ่งอยู่ภายในละอองน้ำเย็นฉ่ำของฝักบัว เส้นผมหนาดกลู่ไปกับหนังศีรษะเมื่อสายน้ำราดรดจนเปียกชุ่ม ดวงตาคมกล้าที่ปิดอยู่ค่อยๆ ลืมขึ้นเชื่องช้า ก่อนที่มือใหญ่จะยกขึ้นลูบน้ำออกจากใบหน้า ริมฝีปากกว้างหยักสวยสบถคำหยาบคายออกมาอย่างหัวเสีย

“ทำไมฉันจะต้องหงุดหงิดเพราะเธอด้วย แพตตี้”

ชายหนุ่มเหลือบตาลงมองท่อนชายที่กำลังชูชันพร้อมพรักด้วยความสะอิดสะเอียน ไอ้จ้อนของเขามันไม่เคยสงบเลย ไม่ว่าจะพยายามเสพสมกับวิคตอเรียมากครั้งสักแค่ไหน ในหัวสมองของเขาเต็มไปด้วยภาพเร่าร้อนของตัวเองกับพะแพง ผู้หญิงที่หวานฉ่ำไปทั้งเนื้อทั้งตัว และเจ้าหล่อนก็เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ทำให้เขากลายเป็นคนหื่นกามที่คิดถึงแต่การร่วมเพศตลอดเวลา

“บ้าชิบ!”

เดมอนทรมานจนต้องกัดฟันกรอด และพยายามที่จะหาทางปราบพยศเจ้าท่อนเนื้อให้หลับใหลให้จงได้ แต่ยังไม่ทันได้เริ่ม ประตูห้องน้ำก็เปิดกว้างเข้ามาเสียก่อน พร้อมกับร่างเปลือยเปล่าหมดจดของวิคตอเรีย

“วิคกี้...ผมกำลังอาบน้ำอยู่”

วิคตอเรียเดินนวยนาดเข้ามาหยุดตรงหน้าของเดมอน หล่อนระบายยิ้มพราย วางมือเล็กไปบนหัวไหล่เปียกชุ่มของคู่หมั้นหนุ่ม และไล้ลูบยั่วยวน

“วิคกี้รู้ค่ะ ถึงได้เข้ามายังไงล่ะคะ”

เดมอนเกลียดตัวเองนักที่ไม่ได้รู้สึกรู้สากับร่างกายของวิคตอเรียอีกแล้ว แม้ว่าเจ้าหล่อนจะรูปร่างอวบอึ๋มสักแค่ไหนก็ตาม ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ

“วิคกี้ แต่ผมอยากอาบน้ำ...”

วิคตอเรียส่ายหน้าน้อยๆ ก้าวเข้ามาหยุดแนบชิด พยายามที่จะแอ่นกายนุ่มนิ่มเข้ามาถูไถความกำยำของเดมอนอย่างจงใจยั่วยวน

“เราไม่ได้...ร่วมรักกันในห้องน้ำนานแค่ไหนแล้วคะเดมอน”

“ผมอยากอาบน้ำจริงๆ วิคกี้ ผมขอร้องล่ะ คุณออกไปก่อน”