นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations นิยาย บท 54

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา บนภูเขาที่เต็มไปด้วยดวงดาวและไร้ผู้คน

“ดาวตกค่ะนายน้อย...อธิษฐานค่ะ”

เดมอนมองผู้หญิงที่รีบผุดลุกขึ้นนั่งเอามือประสานกันที่หน้าอกและหลับตาขยับปากขมุบขมิบด้วยความรัก รอจนเจ้าหล่อนลืมตาและล้มตัวลงมานอนข้างๆ ใหม่อีกครั้ง จึงเอ่ยถาม

“เธออธิษฐานอะไรเหรอแพตตี้”

“เป็นความลับค่ะ” เจ้าหล่อนฉีกยิ้มกว้าง ก่อนจะหัวเราะคิก เมื่อถูกคนตัวโตพลิกตัวขึ้นทาบทับและบดจูบลงมาหาเนิ่นนาน

“ถ้าไม่บอกจะจูบแบบนี้ทั้งวันทั้งคืน”

เขาข่มขู่ แต่ทำไมหล่อนถึงรู้สึกกระสันซ่านแบบนี้นะ อาจเป็นเพราะเจ้าท่อนชายแข็งชันที่กำลังดุนดันอยู่ที่หน้าท้องก็เป็นได้ แค่คิดว่าจะได้กลืนกินมันเข้ามาในร่างกายอีก ก็เสียวซ่านร้อนฉ่าแล้ว

“งั้นก็ยิ่งไม่บอกหรอกค่ะ อุ๊ย”

หล่อนร้องอุทานเมื่อคนตัวโตก้มหน้าลงมากัดปลายจมูกเล็กอย่างมันเขี้ยว

“กัดแพงทำไมคะ เจ็บนะ”

“หมั่นไส้ผู้หญิงติดเซ็กซ์น่ะสิ”

“บ้า ใครติดเซ็กซ์กันคะ นายน้อยนั่นแหละ” หล่อนพ้ออย่างเอียงอาย แก้มนวลแดงก่ำ

“บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกที่รัก ห้ามเรียกว่านายน้อยแล้ว เข้าใจไหมเนี่ย ดื้อจังเดี๋ยวนี้” เดมอนบ่น และก็เอามือขยำหน้าอกอวบอัดของภรรยาแรงๆ อย่างลงโทษ แต่เจ้าหล่อนกลับแอ่นหยัดตัวขึ้นหาฝ่ามือเขาและร้องครวญครางให้ขยำต่อซะอย่างนั้น

“เห็นไหมว่าเธอน่ะชอบเซ็กซ์ยิ่งกว่าฉันเสียอีก”

“ก็นาย...เอ่อ ก็ที่รักเป็นคนสอนแพงเองนี่คะ ดังนั้นจะต้องรับผิดชอบ ห้ามทำให้แพงนอนเหงาคนเดียว”

“ผู้หญิงเซี้ยว” เขาก้มหน้าลงมา เอาปลายจมูกโด่งชนกับปลายจมูกของหล่อนไปมา จากนั้นก็เริ่มต้นเปลื้องผ้าของหล่อนอีกครั้ง ซึ่งแน่นอนว่าหล่อนแสนจะเต็มใจ

“ถอดกางเกงในด้วยสิคะ เร็วสิคะที่รัก”

เดมอนมองภรรยาสาวที่ร้อนฉ่าราวกับกองไฟด้วยความเหลือเชื่อและพึงพอใจ

“เธอร้อนขึ้นทุกวันนะทูนหัว โอ้ว...อืมมมม”

เขาครวญครางเมื่อฝังความเป็นชายเข้าไปในซอกลับของพะแพงหมดทั้งตัวตน เจ้าหล่อนอ้าขากว้าง ก่อนจะตวัดรัดเรือนกายกำยำเอาไว้แน่นและเด้งขึ้นหาอย่างกระตือรือร้น

“อ๊า...แล้ว...ชอบไหมล่ะคะ อ๊า...อา...”

“ชอบสิ ถ้าไม่ชอบจะใส่บ่อยขนาดนี้เหรอ”

เดมอนก้มลงมาจูบปากอิ่มที่เผยอรอคอยอย่างแสนรัก บดขยี้ด้วยความเสน่หามิรู้ดับ ในขณะที่บั้นท้ายก็ซอยระริกเข้าใส่ราวกับเครื่องจักรกล สองร่างกรีดร้องด้วยความเสียวกระสัน ก่อนที่ความสุขมากมายจะอาบไล้คนทั้งคู่

หลังจากสุขสม เดมอนก็ยังคงประคองกอดร่างของภรรยาเอาไว้แนบอก พร่ำบอกรักนับครั้งไม่ถ้วน พะแพงน้ำตาไหลริน อิ่มเอมใจยิ่งนัก

“ความจริงฉันตั้งใจจะพาเธอไปฮันนีมูนที่เวนิสนะ แต่ดูท่าทางแล้วคงต้องไว้โอกาสหน้า หรือไม่ก็ตอนที่ฉันทำเธอท้องลูกคนที่สองของเราเสียแล้วล่ะ”

คนตัวเล็กที่นอนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนแกร่งฉีกยิ้มกว้าง

“ลูกคนที่สองของเรา...เขาอยู่ในท้องของแพงแล้วล่ะค่ะ”

ดวงตาของเดมอนสดใสยิ่งกว่าดวงดาราใดๆ ในท้องนภา หล่อนเห็นเขาฉีกยิ้มกว้างราวกับเป็นรอยยิ้มสุดท้ายของเขาไม่มีผิด

“เธอท้อง...? เธอท้องแล้วใช่ไหมแพตตี้”

พอหล่อนพยักหน้ารับเท่านั้นแหละ คนตัวโตก็ลุกขึ้นยืน และกระโดดโลดเต้นกู่ร้องอย่างตื่นเต้นดีใจ

“ที่รักคะ...เบาๆ ค่ะ เดี๋ยวใครได้ยินเข้า”

“ก็ฉันดีใจนี่ ฉันกำลังจะได้ลูกคนที่สองแล้ว”

เดมอนตะโกนก้องฟ้า ก่อนจะทรุดตัวลงมานอนกกกอดหล่อนเอาไว้แนบอกอีกครั้ง

“งั้นเราจะไปทำลูกคนที่สามของเราที่เวนิส โอเคไหมแพตตี้”

คนฟังเบิกตากว้าง ก่อนจะหัวเราะออกมา

“แค่สองคนยังไม่พออีกเหรอคะ”