NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 683

“ต้องบอกลุงเฉียนหน่อยไหม เรื่องของตระกูลหยิ่น？”ถังหยู่ซวนหันหน้าไปมองหลี่ฝาง แล้วถาม

หลี่ฝางส่ายหน้า พูดว่า：“ปัญหาทางเขา เยอะกว่าทางผมตั้งเยอะแล้ว อย่ารบกวนคนแก่เลย ตอนนี้พวกเราจัดการของตัวเองก่อน ย่ารับมือไม่ได้จริงๆ ค่อยให้เขาช่วยก็ยังไม่สาย”

หลี่ฝางลูบขมับของตัวเอง แล้วพูด：“ถังหยู่ซวน ผมถามคุณเรื่องหนึ่ง คนเรามีชีวิตอยู่ เพื่ออะไรกันแน่？”

“ทำไมจู่ๆก็ถามคำถามที่ลึกซึ้งแบบนี้？”ถังหยู่ซวนหัวเราะเหอะเหอะขึ้นมา ใช้สายตาแปลกๆมองหลี่ฝาง

“แค่คิดว่าตัวเองเหนื่อยไปแล้ว รู้สึกว่าที่ตัวเองได้รับ หนักกว่าคนที่อายุเท่ากัน ที่จริงพอคิดดูดีๆ ที่จริงผมไม่ต้องใช้ชีวิตอย่างเหน็ดเหนื่อยขนาดนี้ก็ได้ ผมมีเงิน เงินที่ใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด ผมสามารถเอาทรัพย์สินในมือของตัวเอง ทั้งหมดเปลี่ยนเป็นเงินสด ไปในสถานที่หรือประเทศที่ไม่มีใครรู้จักผม ไปใช้ชีวิตอย่างสบายๆทั้งชีวิตเลย”

“คุณว่าไหม？”หลี่ฝางหัวเราะไปพูดไป

ถังหยู่ซวนหัวเราะเหอะเหอะ：“คุณพูดไม่ผิด แค่ทุกอย่างในเมืองเอก คุณพูดว่าทิ้งได้ก็ทิ้งได้หรือไง？”

หลี่ฝางคิดว่าตัวเองทำได้ ส่วนพ่อของตัวเอง กลับยากที่จะทำได้

“ช่างเถอะ ขับรถของคุณดีๆเถอะ”หลี่ฝางหลับตาลง หลับไปสักพัก

หลังจากถึงแผงร้านเล็กๆของปู๋เย่เฉิน ถังหยู่ซวนก็ตบไหล่ของหลี่ฝาง ให้เขาตื่น

ปู๋เย่เฉินในตอนนี้ ไม่มีความรุ่งโรจน์อย่างในตอนกลางวันและกลางคืนนานแล้ว นั่งยองๆอยู่ที่นี่ตั้งนาน หลี่ฝางก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของหวางหู่

ตอนที่หลี่ฝางเตรียมจะออกไป โทรศัพท์ของหูเฟยก็โทรเข้ามา

“คุณชายหลี่ ผมถามคุณเรื่องหนึ่ง เมื่อกี๊คุณได้นัดหวางหู่ เจอที่ปู๋เย่เฉินใช่ไหม？”หูเฟยถาม

หลี่ฝางพยักหน้า พูด：“ใช่ ทำไมเหรอ？”

“คุณฟังดีๆ ถ้ามีคนถามคุณ อย่ายอมรับเด็ดขาด จากนี้ไป เข้าใจไหม？ถึงผมถามคุณ ก็อย่ายอมรับ ถ้ามีคนถามว่าคุณโทรหาหวางหู่ทำไม คุณก็แค่พูดเรื่อยเปื่อย วิเคราะห์เอา สรุปคือ อย่าพูดเรื่องที่คุณสองคนนัดกันเด็ดขาด”หูเฟยพูด

เสียงของหลี่ฝางหนักแน่น ทำให้หลี่ฝางรู้สึกผิดปกติ หลี่ฝางรีบถาม：“พี่หู คุณบอกผมได้ไหม เกิดอะไรขึ้นกันแน่？”

“สิบนาทีก่อน หวางหู่อยู่ระแวกปู๋เย่เฉิน ถูกคนฟัน จนตอนนี้ยังไม่ได้สติคืนมา เลือดไหลไปทั่ว ตอนนี้ยังไม่พ้นขีดอันตราย จากที่ลูกน้องเขาพูด เหมือนว่าเขาจะไปเจอคุณ ดังนั้น เรื่องนี้ คุณน่าจะมีปัญหาหน่อย”

หูเฟยถอนหายใจ พูดว่า：“ยังไงเมื่อกี๊หวางหู่ก็กำลังจับคุณอยู่ตลอด คุณแค้นอยู่ในใจ จึงฟันเขา นี่ก็เป็นเรื่องปกติ”

“ผมไม่ได้โง่ เรื่องหาเหาใส่หัวตัวเองแบบนี้ ผมไม่ทำแน่”หลี่ฝางปฏิเสธ

“แต่ตามตรรกะไปสันนิษฐานตามข้อมูลแล้ว นี่คือคำตอบที่ดีที่สุด ไม่ใช่เหรอ？”หูเฟยพูด

“โอเค ผมไปทำงานแล้ว จำไว้ว่า เราสองคนไม่ได้โทรหากัน ตอนนี้ผมต้องรักษาระยะห่างกับคุณ คนที่อยากจัดการคุณ มีเยอะมาก”

หูเฟยส่ายหน้า พูดว่า：“พูดตรงๆนะ คุณไม่ควรจับตัวท่านลู่ คุณจับท่านลู่ไป เท่ากับว่าไปขัดใจคนไม่น้อย รู้ไหม？”

“ความหมายของคุณคือ เรื่องนี้ เกี่ยวข้องกับท่านลู่？”หลี่ฝางขมวดคิ้ว พูด

“รายละเอียดผมไม่แน่ใจ แต่ที่ผมเดา ต้องเป็นแบบนี้แน่”หูเฟยพูดจบ ก็วางสาย

หลังจากวางสาย หลี่ฝางก็เม้มปาก พูดกับถังหยู่ซวน：“รีบไปจากที่นี่ แม่เอ๊ย ไปให้พ้นจากความถูกผิดของที่นี่”

“ทำไมเหรอ？”ถังหยู่ซวนเหยียบคันเร่งไป ถามไป

“ได้ยินเสียงรถพยาบาลเมื่อกี๊แล้วสินะ？รถพยาบาลนี้ ไปช่วยหวางหู่”หลี่ฝางส่ายหน้า พูดว่า：“หวางหู่ถูกคนฟัน น่าจะอันตรายถึงชีวิต ผมว่า คนที่ฟันเขา น่าจะอยากโยนความผิดให้ผม”

“คนที่อยู่เบื้องหลังนี้ เป็นคนต่ำทรามจริงๆ ไม่โผล่หัว แต่กลับใช้วิธีโยนความผิดต่ำๆแบบนี้ให้คนอื่น”

หลี่ฝางส่ายหน้า พูดอย่างปวดหัว

“ศัตรูที่ยิ่งมองไม่เห็น ยิ่งน่ากลัว”ถังหยู่ซวนพูด：“พวกเราต้องระวังตัวหน่อย”

“ต่อไปพวกเราจะไปไหน？ไปโรงแรม หรือว่า？”ถังหยู่ซวนขับรถอยู่ก็ถาม

หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า：“ไปผับละกัน”

กลับไปที่ผับ ที่จริงหลี่ฝางคิดว่าคืนนี้ จะไม่หยุดแน่ แต่คิดไม่ถึงว่า นอนอยู่ทั้งคืน จะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น จนตื่นในเช้าวันถัดมา ตอนที่หลี่ฝางตื่นขึ้น จึงพบว่าที่หน้าประตู ถูกคนใส่กระดาษแผ่นหนึ่งเข้ามา

บนกระดาษเขียนอย่างน่าพิศวง ปล่อยท่านลู่

หลี่ฝางฉีกกระดาษชิ้นนี้เป็นชิ้นๆทันที แค่มองก็รู้ว่าเป็นคนก่อกวน

ลู่เฟยกับเหอสง ต่างกลับไปด้วยความเต็มใจแล้ว นี่เท่ากับว่าตระกูลลู่ประนีประนอมแล้ว

ตระกูลลู่ไม่ลงมือจัดการหลี่ฝางอยู่แล้ว ดังนั้นไอ้ระยำที่ไม่โผล่หัวพวกนี้ อยากจะสวมหน้ากากของตระกูลลู่ มาจัดการหลี่ฝาง

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ เตรียมออกเดินทางไปอำเภอหลิน

ตอนที่หลี่ฝางตัดสินใจพูดคำนี้ออกมา ถังหยู่ซวนตกใจหน่อยๆ พูดห้าม：“เสี่ยงเกินไป ยังไงนั่นก็ถิ่นของแมงป่อง”

“พวกเราไปอำเภอหลิน ไปหาเรื่องตายหรือเปล่า？”ถังหยู่ซวนพูด

“อย่างน้อย อำเภอหลินก็มีศัตรูคนเดียว ก็คือแมงป่อง แต่ตอนนี้ที่เมืองเอก พวกเราต้องเผชิญหน้ากับศัตรูทุกประเภท และล้วนแต่เป็นคนที่รับมือได้ยาก”

หลี่ฝางพูด：“เมื่อก่อนตอนที่พวกเราเรียน เคยเรียนคำนี้ อยู่ในเหตุการณ์จึงมองไม่เห็นสภาพเหตุการณ์ที่แท้จริงเป็นเช่นไร”

ถังหยู่ซวนหัวเราะเหอะเหอะขึ้นมา：“ใช้การได้ไหมล่ะ？”

“ลองดู”หลี่ฝางหัวเราะไปพูดไป：“ที่เมืองเอก พวกเรามีศัตรูไปทุกที่ ไม่รู้ว่าเป็นใครที่แทงมีดมาที่พวกเรา แต่ไปที่อำเภอหลิน แค่แทงมีดมา ก็ตัดสินได้ง่าย”

“ผมเพิ่งโทรหาลุงเฉียน ลุงเฉียนบอกว่า จะช่วยพวกเราจับตาดู ใครก็ตามที่เคลื่อนไหวเล็กๆน้อยๆ หลบสายตาของลุงเฉียนไม่ได้”หลี่ฝางพูด

ลุงเฉียนเห็นด้วยแล้ว หลี่ฝางก็ไม่ได้ห้าม สองวันนี้หยุดพอดี หลี่ฝางโทรหาหลี่ซ่วยซ่วย นัดเขาออกมา