NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 990

ฝั่งตรงข้ามหลี่ฝาง ฟังสิ่งที่หลี่ฝางพูดพร่ำ สีหน้าของจอร์จก็อดไม่ได้ที่จะบูดเบี้ยว

“โชคดีในโชคร้ายจริงๆ แบบนี้ยังจะฟื้นความจำมาได้ แต่ว่า……มันมีอะไรแตกต่างเหรอ?”

จอร์จทำหน้าบูดเบี้ยว แล้วยิ้มอย่างเย็นชา： “ความทรงจำนายกลับมาแล้ว แต่กำลังของนายคืนกลับมาหรือยัง? นายในตอนนี้ ก็ยังคงเป็นไอ้ไร้ค่าอ่อนแอที่น่าสงสาร！ยังคงเป็นของที่ฉันสามารถฆ่าได้ตามใจชอบ！”

เขาเริ่มฮึกเหิมขึ้นเรื่อยๆ แล้วก้าวเท้าเดินไปทางหลี่ฝาง

ผิดคาด ในวินาทีนั้น

“งั้นเหรอ?” เสียงที่ไม่คุ้นเคยเสียงนึง จู่ๆ ก็ดังขึ้นมาในห้องโถงที่กว้างใหญ่แห่งนี้

สีหน้าบนหน้าจอร์จเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเก็บขาเข้ามาอย่างเร็ว และระวังตั้งรับอย่างเงียบๆ

สีหน้าของหลี่ฝางก็เปลี่ยนไปอย่างประหลาดใจเช่นกัน และค่อยๆ ถอนกำลังภายในกลับเข้าไปอย่างเงียบๆ

ทั้งสองหันไปทางต้นเสียง ก็เห็นชายหนุ่มคนนึงชายวัยกลางคนหนึ่งคน ท่าทางของทั้งสองดูสง่าผ่าเผย ยืนอยู่ห่างออกไปไม่ไกล

“พวกนายเองเหรอ?” จอร์จเห็นทั้งสอง สีหน้าก็เปลี่ยนไป สุดท้ายก็มีความตื่นตระหนกเล็กน้อย “พวกนายทำไมถึงโผล่มาที่นี่ได้?”

สองคนนั้น นั่นก็คือส้าวส้วยกับกู่ยี่เทียน！

“เพราะว่าสิ่งของในมือนายไง” กู่ยี่เทียนชี้ไปยังสิ่งเรืองแสงในมือของจอร์จ แล้วยิ้มอ่อน： “ที่นี่ใหญ่ขนาดนี้ ถ้าหากไม่มีสิ่งระบุตำแหน่งของเจ้าสิ่งนั้น พวกเราคงหาพวกนายเจอไม่ง่ายแบบนี้”

สีหน้าของจอร์จเปลี่ยนไป ก้มหน้ามองสิ่งของเรืองแสงในมือของตน แล้วหึอย่างเย็นชา： “คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเทคโนโลยีของพวกนายจะถึงขั้นนี้……”

“ไม่ต้องพูดมาก！” เงาร่างของส้าวส้วย ปรากฏต่อหน้าหลี่ฝาง และเอาหลี่ฝางมาปกป้องอยู่ด้านหลังอย่างเงียบๆ

“มารพันหน้า……นายน่าจะคาดไว้แล้วว่าถ้าตัวเองเข้ามาแฝงตัวอยู่รอบตัวพวกเราแล้วจะเกิดอะไรขึ้น……ฉันว่าที่นี่ก็ไม่เลว นายก็ตายอยู่ที่นี่ซะเถอะ！”

“อยากฆ่าฉัน?” จอร์จก้าวถอยหลังอย่างระวัง แล้วจ้องไปที่ส้าวส้วยกับกู่ยี่เทียนอย่างละเอียด และหัวเราะหึๆ อย่างเย็นชา： “กู่ยี่เทียน ฉันสู้นายไม่ได้ แต่นายก็หยุดฉันไม่ได้เหมือนกัน！”

“ฆ่านายแค่ฉันคนเดียวก็พอแล้ว” ส้าวส้วยก้าวเข้าไปใกล้จอร์จ

“นายจริงจังดิ?” จอร์จทำหน้าขำขันพลางมองไปทางส้าวส้วยที่เดินเข้ามาหาเขา และมองไปทางกู่ยี่เทียน ก็กลับพบว่ากู่ยี่เทียนได้พาหลี่ฝางถอยออกไปหลายก้าว

ในตอนนั้น สีหน้าของจอร์จก็จริงจังขึ้นมา

ใช่ว่าเขาจะไม่รู้จักส้าวส้วย แต่ในความคิดของเขา ความสามารถของส้าวส้วยไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมากมาย

ไอ้หมอนี่ก็เหมือนหลี่ฝาง ล้วนแต่เป็นคนที่บรรลุกำลังภายในมาได้ไม่นาน ถ้าหากหลี่ฝางไม่ได้ประสบกับโชคครั้งแล้วครั้งเล่า เกรงว่าจนถึงตอนนี้แม้แต่กำลังภายในยังคลำหาจุดไม่เข้าใจเลย

ดังนั้นจอร์จจึงไม่คิดว่าตัวเองจะแพ้ให้กับคนหนุ่มคนนึง และวินาทีต่อมา เข้าก็ลงมือ

ในฐานะที่เป็นยอดฝีมืออันดับต้นของอันดับกำลังภายใน เมื่อจอร์จลงมืออย่างจริงจัง พลังที่สำแดงออกมาก็ค่อนข้างน่ากลัว วินาทีนั้น หมัดของเขาก็ชกเข้าไปทางหัวใจของส้าวส้วย

แต่แค่หมัดนี้เหมือนกันหยอกเล่นอย่างนั้น ไม่ได้มีผลกระทบอะไรเลยต่อส้าวส้วย

จากนั้นส้าวส้วยก็ยกมือขึ้นมือตบไปที่ไหล่ของจอร์จอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ราวกับกำลังทักทายเพื่อนอย่างนั้น

“เป็นไปได้ไง……” ร่างของจอร์จโซเซ เลือดสดๆ ค่อยๆ ไหลออกมาจากปากหูจมูกปากของเขา

“นายไม่รู้ตัวเหรอ? พลังของนายอ่อนแอลงไปมากกว่าครึ่ง” ส้าวส้วยเก็บมือกลับมา เมื่อกี้ตบไปที่ไหล่ของจอร์จเบาๆ กำลังภายในได้แทรกซึมและแผ่ซ่านเข้าไปในร่างกายได้ทำลายอวัยวะภายในของเขาแล้ว

หลังจากได้ยินประโยคนี้ของส้าวส้วย ทันใดนั้นบนใบหน้าเทาที่ร่อแร่ของจอร์จจู่ๆ ก็แสดงให้เห็นถึงความตระหนักถึงทันที： “ที่นี่…….”