อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 16

เฉินฮวนฮวนตกใจมาก เธอเบิกตากว้างและเดินเซถอยหลังไปสองก้าว

นี่เธอไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม?

ประโยคที่เฟิงหานชวนพูดมันหมายความว่าอย่างไร?

เขามีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ?

"ทำไม ตกใจเหรอ? เธอแกล้งทำแต่จริงๆแล้วกำลังมีความสุขสินะ ? "เฟิงหานชวนก้าวเข้าไปหาผู้หญิงตรงหน้าของเขา

เฉินฮวนฮวนส่ายหัวและอธิบายว่า: "อาสาม คุณจะล้อเล่นหรืออะไรก็ตาม ไม่ว่าคุณจะเข้าใจฉันผิดหรือจะหัวเราะเยาะเย้ยฉันอย่างไรก็ได้ แต่คุณก็ไม่ควรพูดแบบนั้น"

"จะใช้อาเหยี่ยนเป็นข้ออ้างอีกแล้วเหรอ?"เฟิงหานชวนหัวเราะเยาะ และคราวนี้เขาไม่ได้หลงกลเธออีกแล้ว

"อาสาม คืนนี้คุณมาส่งแฟนกลับหอพักในมหาวิทยาลัยใช่ไหม? แฟนของคุณจะรู้สึกอย่างไรถ้าเธอมาได้ยินสิ่งที่คุณเพิ่งจะพูดไปเมื่อกี้? "เฉินฮวนฮวนถามเขากลับ

"แฟน?" เฟิงหานชวนขมวดคิ้ว

ผู้หญิงคนนี้คงจะกลัวสินะ ถึงกับต้องสร้างเรื่องว่าเขามีแฟนแล้ว

"อาสาม ไม่ว่าคุณจะเกลียดฉันแค่ไหน แต่เมื่อไหร่ที่นายท่านกลับมาฉันก็จะออกจากบ้านตระกูลเฟิงทันที ดังนั้นช่วงนี้คุณช่วยเลิกยุ่งกับฉันได้ไหม?"เฉินฮวนฮวนรู้สึกทำอะไรไม่ถูกจริงๆ

เธอรู้ว่าเฟิงหานชวนเกลียดเธอ แต่เธอก็ไม่เคยทำอะไรที่ไม่ดีกับเขาเลยนะ!

เฟิงหานชวนพูดไม่ออก

ผู้หญิงตรงหน้าพูดถูก เมื่อนายท่านกลับมาปัญหาก็จะคลี่คลาย

และก็คงจะอีกไม่นานนี้ แล้วทำไมเขาจะต้องมากังวลว่าเธอจะทำอะไรกับใครที่ไหนด้วยล่ะ?

"ขึ้นรถ" เฟิงหานชวนพูดอย่างไม่สบอารมณ์ เขารู้ว่าในใจของเขาก็ยังอารมณ์เสียอยู่ดี

เขาขับรถมาตั้งไกลเพื่อมาเห็นเธอคุยอยู่กับผู้ชายคนอื่นอย่างนั้นน่ะหรอ นั่นมันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดมาก

ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมีอิทธิพลกับเขาแบบนี้มาก่อน

"ขึ้น ขึ้นรถ?"เฉินฮวนฮวนถามอย่างไม่เชื่อ

"ผมกำลังจะกลับแล้ว หรือคุณนัดผู้ชายคนไหนไว้อีก?"เฟิงหานชวนเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา

"อาสาม คุณหมายถึงให้ฉันขึ้นรถไปกับคุณหรอ?"ทันใดนั้นดวงตาของเฉินฮวนฮวนก็เบิกกว้างขึ้น ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความประหลาดใจ

เฟิงหานชวนกำลังจะตอบเธอ แต่เสียงของโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้นเสียก่อน

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเห็นว่าเป็นสายจากผู้ช่วยของเขาซูอวี่

"มีอะไร?"เฟิงหานชวนขมวดคิ้วและถามออกไป

"ประธานเฟิง ผมพบผู้หญิงคนนั้นแล้ว!"ซูอวี่รายงาน น้ำเสียงของเขาดูตื่นเต้นมาก: "เราได้ภาพวาดที่เหมือนกับสร้อยคอทองคำแล้วครับ"

"ตอนนี้พวกนายอยู่ที่ไหน?"เฟิงหานชวนถามทันที คิ้วที่ขมวดของเขาก็ค่อยๆคลายลง หัวใจของเขาเริ่มเต้นเร็วขึ้น

"ตอนนี้พวกเราอยู่ที่บลูส์คลับ เธอเป็นพนักงานหญิงที่ทำงานพาร์ทไทม์ที่นี่ ตอนแรกเธอกลัวว่าจะเสื่อมเสียชื่อเสียง เธอจึงไม่กล้ายอมรับครับ"ซูอวี่ยังคงรายงานต่อ

"อยู่ที่นั่นห้ามไปไหน ฉันกำลังจะไป"หลังจากพูดจบเฟิงหานชวนก็วางสายโทรศัพท์

เขาเปิดประตูรถฝั่งที่นั่งของคนขับและรีบขึ้นรถทันที เฉินฮวนฮวนอึ้งไปเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะขึ้นรถดีไหม

สายที่เฟิงหานชวนเพิ่งวางสายไปเหมือนกับว่าเขาจะต้องไปที่ไหนสักแห่ง น่าจะไม่ได้ตรงกลับไปที่บ้านตระกูลเฟิง

เฟิงหานชวนที่กำลังจะสตาร์ทรถ ก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเฉินฮวนฮวนนั้นยืนอยู่ข้างๆรถของเขา เขาหยิบเงินหนึ่งร้อยหยวนออกมาจากกระเป๋าสตางค์ของเขาและโยนมันออกไปนอกหน้าต่างรถ

"เรียกแท็กซี่กลับเองนะ"

เขาทิ้งประโยคไว้เพียงแค่หนึ่งประโยค แล้วจากนั้นเขาก็ขับรถออกไปเลย

เมื่อเฉินฮวนฮวนรู้สึกตัวก็เธอรีบหยิบแบงค์หนึ่งร้อยหยวนที่ตกอยู่บนพื้นและพยายามที่จะคืนเงินให้เฟิงหางชวนทันที แต่รถก็ถูกขับออกไปก่อนเสียแล้ว

เมื่อมองไปที่แบงค์หนึ่งร้อยหยวนในมือของเธอ เธอก็เม้มริมฝีปากแน่น ดวงตาของเธอฉายแววเศร้าอย่างบอกไม่ถูก

เธอเงยหน้าขึ้นพยายามที่จะกลั้นน้ำตาไว้ จากนั้นก็ค่อยๆเดินอย่างเชื่องช้าไปที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน