ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1703

ภายในเวลาไม่ถึงสามนาที…

บอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่กลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในห้องโถง พวกเขาต่างดูแข็งแกร่งและดูเหมือนพวกที่สามารถต่อยได้หลายร้อยปอนด์

ฮาร์วีย์จิบน้ำผลไม้ในขณะที่หรี่ตาสำรวจเหล่าบอดี้การ์ดทั้งหลาย เขาสามารถบอกได้อย่างรวดเร็วว่าผู้คนเหล่านี้เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยมจากท้องถนน

เลนนี่กุมศีรษะของตนเองหลังจากที่เห็นพวกเขากำลังเดินเข้ามา สายตาอาฆาตแค้นของเขาจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์

ชายหัวโล้นคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้า เขาดูเหมือนว่าจะสูงมากกว่าหกฟุต เขาไม่มีขนคิ้ว ผิวของเขาซีดมากและเขาเปล่งความดุร้ายอย่างประหลาด

เขาก้าวไปข้างหน้าและมองฮาร์วีย์นิ่ง ๆ ก่อนที่จะหยิบไวน์แดงหนึ่งขวดและกระดกดื่มมัน

หลังจากที่เขากระดกไปมากกว่าครึ่งขวด เขาก็หรี่ตามองฮาร์วีย์แล้วเย้ยหยัน “ไอ้หนุ่ม ได้ยินว่าคุณกล้าตีหัวผู้จัดการทอมป์สันที่พาราเมาท์ของเราอย่างนั้นเหรอ? ที่นี่คือถิ่นของเรา คุณก็น่าจะรู้ คุณนี่ช่างกล้าจริง ๆ!”

ฮาร์วีย์พูดอย่างเฉยเมยว่า “ขอบคุณสำหรับคำชม”

ชายหัวโล้นหรี่ตาเป็นการขู่ “ไอ้หนุ่มนี่ไม่เลวแฮะ แต่คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร?”

ฮาร์วีย์ยังคงเฉยเมย “ทำไมคุณไม่บอกผมล่ะว่าคุณเป็นใคร?”

ชายหัวโล้นแสยะยิ้ม “ผมชื่อบิ๊กฟลาย คุณไม่รู้จักผมด้วยซ้ำแต่คุณกล้าที่จะมีเรื่องในถิ่นของผมเหรอ?”

“บิ๊กฟลาย?”

ที่ด้านหลังมีใครบางคนอ้าปากค้าง

“อันธพาลอันดับหนึ่งภายใต้เดนเซล วอชิงตัน หัวหน้าใหญ่แห่งท้องถนนของมอร์ดู บิ๊กฟลายคนนั้นเหรอ?!”

เห็นได้ชัดว่าพวกชนชั้นสูงในแวดวงชนชั้นสูงของมอร์ดูต่างก็รู้จักบิ๊กฟลาย!

ในมอร์ดูมีผู้คนทุกประเภท หากใครอยากอยู่รอดในมอร์ดู เขาหรือเธอจะต้องมีแบ็คอัพที่แข็งแกร่งและมีการสนับสนุนจากคนที่ทรงพลัง

บิ๊กฟลายถือเป็นหนึ่งในหัวหน้าใหญ่ของพวกอันธพาลแห่งท้องถนนของมอร์ดู ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากเดนเซล วอชิงตันจากพาราเมาท์

ตระกูลฌองแห่งมอร์ดูและหอการค้าของประเทศหมู่เกาะเป็นผู้สนับสนุนเดนเซลอีกที สิ่งนี้ทำให้ชื่อเสียงของบิ๊กฟลายแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

แม้แต่ผู้ที่มาจากตระกูลชั้นหนึ่งหรือชั้นสองก็ไม่กล้าที่จะยั่วยุบิ๊กฟลายโดยไม่มีเหตุผล

ทว่า วันนี้บิ๊กฟลายมาลงสนามเองตัวเป็น ๆ…

“ครับผม!”

ลูกน้องของเขารีบเข้าหาฮาร์วีย์ด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว

ทันใดนั้นไฟในที่เกิดเหตุก็หรี่ลง พวกเขาทั้งหมดเริ่มตัวสั่น

เมื่อไม่มีแสงไฟ ทุกคนก็ไม่สามารถมองเห็นได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องราวกับเสียงหมูที่ถูกเชือดก็ดังขึ้น เสียงที่น่าขนลุกนั้นปลุกเร้าความหวาดกลัวให้กับผู้คนมากมายที่ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการหนี

ซินเธียร์ทำอะไรไม่ถูก เธอทั้งกังวลและหวาดกลัว

ในเวลาไม่ถึงนาที ลูกน้องของบิ๊กฟลายต่างก็นอนกระจายบนพื้นพร้อมกับแขนขาที่หัก พวกเขาดิ้นและกลิ้งด้วยความเจ็บปวด ความเจ็บปวดของพวกเขายิ่งทวีคูณเพิ่มขึ้นด้วยเศษแก้วที่แตกกระจายอยู่บนพื้น

ในทางกลับกัน ฮาร์วีย์ยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิมโดยไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ

เมื่อรู้ว่าครั้งนี้เขาได้พบกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง สีหน้าของบิ๊กฟลายก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เขาตะโกนว่า “ทุกคนลุย! จัดการเขาซะ!”