ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 856

ฮาร์วีย์พูดขึ้นอีกครั้ง “คุณแม่ ฟังคำพูดผมให้จบก่อนนะครับ”

คำพูดของเขาทำให้ลิเลียนสงบสติอารมณ์ลงเล็กน้อย “ก็ได้ ถ้านายไม่มีเหตุผลที่ดี ฉันจะไม่ปล่อยนายไปง่าย ๆ แน่!”

ผู้อาวุโสซิมเมอร์ แซ็ค และควินน์มองสบตากัน เห็นความวิตกกังวลในดวงตาของกันและกัน

ทุกคนคิดว่าฮาร์วีย์กำลังวางแผนอะไรบางอย่างอยู่

ฮาร์วีย์พูดต่อไปว่า “จากที่ผมรู้มา ยังมีบางคนที่ยังไม่ได้ขายทรัพย์สินออกไป”

“หยุดพูดบ้า ๆ นะ!” แซ็คเป็นคนแรกที่โต้แย้งออกมา เพราะในความเป็นจริงเขายังไม่ได้ขายบ้านหลังหนึ่งในความครอบครองของเขา

ท่าทางของควินน์ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน เธอเก็บซ่อนเครื่องประดับบางชิ้นไว้

พวกซิมเมอร์มักจะมีนิสัยเห็นแก่ตัว เป็นไปได้อย่างไรที่พวกเขาจะสละของมีค่าเพื่อประโยชน์ของครอบครัว?

สำหรับพวกเขายอมสละของบางส่วนของพวกเขาก็เพียงพอแล้ว!

ผู้อาวุโสซิมเมอร์ขมวดคิ้วเข้าหากัน เขารู้ว่าฮาร์วีย์จะไม่ใจดีขนาดนั้น

“ฟังที่ผมจะพูดให้ดี”

“แม้ว่าพวกคุณจะขายทุกอย่างที่มีออกไป แต่พวกคุณก็ไม่สามารถชดใช้ของหมั้นได้หมด”

“ผมก็เลยคิดทางออกไว้ให้”

“อะไร?” ผู้อาวุโสซิมเมอร์อดไม่ได้ที่จะโพล่งถามออกมา

“หุ้น 49% ที่ตระกูลซิมเมอร์ถืออยู่ ผมจะเป็นตัวแทนของแมนดี้ซื้อทั้งหมดด้วยเงินเจ็ดสิบห้าล้านดอลลาร์”

“วิธีนี้เราจะยอมลืมเรื่องของหมั้นที่พวกคุณได้ใช้ไปแล้ว และคุณก็เอาของพวกนี้กลับไปได้”

ฮาร์วีย์คว้ากระเป๋าเงินสดสองสามใบจากบนโต๊ะ ในนั้นมีเงินประมาณสองสามแสนดอลลาร์ แล้วโยนลงกับพื้น

คำพูดของเขาทำให้สีหน้าของผู้อาวุโสซิมเมอร์มืดลง

“ฮาร์วีย์! นายเป็นแค่ลูกเขยกาฝาก นายทำตัวร้ายกาจได้ขนาดนี้เลยเหรอ? นายกำลังทำลายตระกูลซิมเมอร์?!”

ฮาร์วีย์ยักไหล่ และไม่ได้พูดอะไรอีก

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่น

หลังจากลงนามในข้อตกลงการโอนหุ้นแล้ว ผู้อาวุโสซิมเมอร์เงยหน้าขึ้นมองฮาร์วีย์ “จำไว้ว่าเราไม่จบแค่นี้แน่!”

“แซ็ค ควินน์! ไปจากที่นี่กันเถอะ!”

ผู้อาวุโสซิมเมอร์ไม่แม้แต่จะสนใจเงินบนพื้นนั่น

ถ้าเขายังคงอยู่ที่นั่นต่อไป ฮาร์วีย์คงจะทำอะไรมากมายให้เขารู้สึกกระวนกระวายใจถึงตายได้

ทำไมเขาถึงยอมให้แมนดี้แต่งงานกับผู้ชายคนนี้ด้วย?!

เหตุการณ์พลิกผันนำพาซึ่งความโชคร้ายเช่นนี้!

แซ็คสาดคำพูดใส่ฮาร์วีย์แสดงความขุ่นเคืองออกมา “ฮาร์วีย์! ตอนนี้แมนดี้เป็นเจ้าของหุ้นนั่นแล้ว เธอเป็นส่วนหนึ่งของคนชนชั้นสูงในสังคมไปแล้ว!”

“ฉันหวังว่าเธอจะไม่ไล่แกออกจากบ้านนี้นะ!”

“แกไม่เหมาะที่จะเป็นคนถือรองเท้าของเธอด้วยซ้ำ!”