ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 763

มันเป็นบรรยากาศที่หนาวเย็นระหว่างแองเจลีนและเจย์

เจย์กลัวว่าเขาจะเผลอทำให้เธอรู้ความรู้สึกของเขาถ้าเขาพูดมากเกินไป

แองเจลีนไม่กล้าพูด เพราะกลัวว่าจะทำให้นายท่านคนนี้ไม่พอใจ

ในท้ายที่สุด แองเจลีนก็ทำลายความเงียบระหว่างพวกเขา เธอพูดด้วยความเศร้า “ฉันขอโทษนะ เมื่อสองปีที่ฉันจากไป นายต้องผ่านอะไรมามากมาย แต่ฉันกลับไม่สามารถอยู่เคียงข้างนายได้ในฐานะภรรยาของนาย”

เจย์จ้องมองลึกลงไปบนใบหน้าที่เสียใจของแองเจลีน จริง ๆ แล้วเขาควรจะเป็นคนที่พูดคำขอโทษ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเขาที่ทำให้เธอไม่พอใจ ตระกูลอาเรสจะเผยแพร่เและบิดเบือนรื่องอื้อฉาวสกปรก ๆ ของเธอได้อย่างไร?

เธอควรจะเป็นนายหญิงของตระกูลเซเวียร์ผู้ซึ่งอยู่บนแท่นอย่างภาคภูมิใจ

เธอไม่ควรจะเป็นเด็กสาวผู้น่าสงสารที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ผู้ที่ถูกทำให้เสียโฉม ถูกบังคับให้กระโดดตึกและยังต้องมาถูกสามีทอดทิ้งอีก

เสียงจากลำคอที่เซ็กซี่ของเขาดังก้อง คำว่า ‘แองเจลีน’ ติดอยู่ในลำคอของเขา มันเป็นชื่อที่เขาร้องออกมานับครั้งไม่ถ้วนในความฝัน แต่ตอนนี้เขาไม่กล้าพูดต่อหน้าเธอ

แองเจลีนหัวเราะเยาะตัวเอง “รังเกียจฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?”

เจย์ไม่ได้พูดอะไร

เขาปล่อยให้เธอเข้าใจผิด ด้วยความตั้งใจแต่ที่แท้จริงของเขานั้นอยากจะอ่อนโยนต่อเธอ

แองเจลีนแสดงท่าทางจริงจังและอ่อนโยนต่อเขา แต่เธอเห็นว่าเขาเย็นชากับเธอและกำลังทำตัวเหินห่างจากเธอ เมื่อเธอนึกถึงช่วงเวลาอันแสนหวานที่พวกเขาเคยมีร่วมกัน เธออดไม่ได้ที่จะปล่อยน้ำตาไหลลงมาอาบแก้มทั้งสอง

เธอมองไปที่หน้าต่างรถและหวังว่าเขาจะไม่เห็นเธอร้องไห้

เจย์เอื้อมมือออกไปและต้องการโอบกอดคนที่ดูสิ้นหวังตรงนั้นไว้ในอ้อมแขนของเขา อยากให้ความอบอุ่นแก่เธอ

แองเจลีนตั้งสติใหม่และหันกลับมา เจย์ไม่ทันตั้งตัวและรีบดึงมือของเขากลับมาทันที