ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 852

แองเจลีนหยิบเชอร์รี่ขึ้นมา ระหว่างเธอกิน เธอก็บ่นพึมพำพรางน้ำตาคลอไปด้วย “โหดร้าย ไร้มนุษยธรรมเกินไปแล้ว นายทำแบบนี้กับผู้หญิงท้องได้ยังไง”

เจย์ถามเธอ “เธอไม่ยอมกินหรือดื่มอะไรแบบนี้เมื่อตอนเธอท้องเจนกับเด็ก ๆ งั้นเหรอ”

แองเจลีนตอบ “ตอนนั้นฉันต้องหนีจากการไล่ตามของนาย ฉันต้องนั่งขดตัวอยู่ในห้องเช่าและไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามื้อต่อไปที่ฉันได้จะกินคือเมื่อไหร่ ตอนนั้นฉันวิตกกังวลมาก แล้วก็เป็นเพราะเรี่ยวแรงของฉันไม่คงที่ อาการแพ้ท้องของฉันเลยไม่ค่อยรุนแรงนัก”

เจย์รู้สึกละอายใจที่ไม่อาจสามารถแสดงสีหน้าของเขาได้

อย่างไรก็ตาม แองเจลีนรู้สึกคิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นมาก “ตอนนั้นช่างต่างกับตอนนี้ที่ต้องถูกนายกักขังและบังคับให้กิน นายให้ความสำคัญกับสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ และ ไม่สนใจสิ่งอื่นที่ใหญ่กว่า”

เธอสำลักขึ้นขณะที่เธอพูด

เจย์ “...”

เห็นได้ชัดเจนว่าเธอคือคนเดียวในหัวใจเขา เขาบังคับให้เธอกินเพราะเขาไม่ต้องการให้เธอผอมไปมากกว่านี้

จะมีใครกักขังผู้หญิงอันเป็นที่รักของตัวเองไว้สถานที่ที่มืดมิดและไม่เป็นธรรมเช่นนี้ได้?

เมื่อสังเกตความเงียบจากเธอ แม่บ้านก็หันหลังกลับออกไปทำงาน

แองเจลีนเดินกลับไปที่ห้อง นอนลงบนเตียง และผล็อบหลับไปอีกครั้ง

ณ แกรนด์เอเซีย

ทันทีที่เจย์มาถึงเมืองอิมพีเรียล เกรย์สันก็ทักทายเขาด้วยท่าทางที่เคร่งขรึม

“ท่านประธานอาเรสครับ!”

เจย์มองไปที่เขา “พูดมา”

“เหตุการณ์นี้อาจไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ผมคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับเรื่องนี้และไม่อาจปิดบังได้” เกรย์สันพูดอย่างเบา ๆ แต่เจย์สัมผัสได้ถึงความผิดปกติ