รักนี้ขอมีเพียงเธอ นิยาย บท 14

ผมได้แต่ยิ้มดีใจในสิ่งที่เธอพูดมาเํอ้ป็นคนพูดคำไหนคำนั้นเด็ดเดียวและก้อเด็ดขาด​ ผมก้อผิดจิงๆที่ทำให้เธอนั้นเสียใจ​ แต่มันก้อแค่อารมณ์​ชั่วครั้งชั่วคราว​ ผมไม่คิดว่าเรื่องที่เธอนั้นเคยช่วยชีวิตผมจะทำให้เธอคิดมากถึงเพียงนี้จนทำให้ผมกับเธอนั้นต้องมาทะเลาะกันจนบ้านจะแตก

แต่!!... คุณต้องทำงานที่ฉันทำ!!... "ฉันได้แต่บอกสิ่งที่ต้องการและอยากให้เขารับรู้ว่าการต้องคุมงานของคุณพ่อเขานั้นมันเหนื่อยขนาดไหน"

แต่ผม.....

ไม่มีแต่... เพราะฉันท้อง!!

เมื่อชายหนุ่มได้ยินสิ่งผู้เป็นภารยาได้พูดออกมาก้อต้องตกละลึงกับสิ่งที่ได้ยินเหมือนสมองมันไม่สั่งการสัก10วินาที​ พอรู้สึกตัวเขารู้สึกดีใจที่เธอกำลังจะมีลูกให้​เขา

คุณไปฝากท้องหรือยัง.... " เขาถามเธอไปด้วยคำดีใจ"

ฉันให้เวลาคุณจนถึงตอนที่ฉันคลอด... ท่างานหรือสิ่งที่ฉันทำมันมีปัญหา​ คุณต้องเซ็นใบหย่าให็ฉันทันที​ "เธอบอกเขาด้วยใบหน้าอันนิ่งเชย"

ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อคุณไม่ไปจากผม..... "เขาพูดด้วยรอยยิ้ม"

ส่วนทางด้านพ่อทั้งสองเมื่อเห็นผู้เป็นลูก​ทั้งสองไม่ทะเลาะกันแล้วจึึงบอกให้ลูกทั้งสองทั้งขึ้นห้องไปพักผ่อน

พ่อว่า... พวกหนูสองคนไปพักเถอะนะ​ ตอนนี้มันก้อบ่ายแก่ๆแล้ว​ อีกอย่างหนูก้อกำลังท้องกำลังไส้

หญิงสาวได้แต่มองผู้เป็นสามีอย่างมีความในใจ​ และก้อยิ้มตรงมุมปากบางๆ

ค่ะคุณพ่อ​แต่ชลขออยู่ห้องคนเดียว​ ชลไม่อยากอยูากับใคร?? "เธอพูดกับผู้เป็นพ่อของผู้เป็นสามีและมองไปที่หน้าสามีอย่างพึ่งพอใจในสิ่งที่เธอนั้นพูดไป"

ทำไมละครับชล... ชายหนุ่มได้แต่ถามเธอออกไป

ฉันไม่อยากนอนกับผู้ชายที่มั่วผู้หญิงไปทั่วอย่างคุณ!!!.... ท่าคุณทำงานที่ฉันคุณทำแทนฉันได้​และไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนถึงตอนที่ฉันคลอด​ เราก้อค่อยมาคุยกันอีกที​ " เธอพูดเส็จก้อเดินขึ้นชั้นบ่นแบบไม่สนใจพร้อมกับสั่งบอดี้การ์ด​คนสนิทให้ไปสั่งคนมาจัดห้องให้เธอใหม่หมด"