สัญญาร้ายของประธานปีศาจ

บทที่3 ถูกนักข่าวแอบถ่ายภาพ

บทที่3 ถูกนักข่าวแอบถ่ายภาพ

ท้องฟ้ายังไม่ทันสว่างทั่ว ไป๋เสว่เอ๋อร์ก็รู้สึกตัวเสียแล้ว

ผู้ชายด้านข้างยังคงหลับไม่รู้สึกตัว ไป๋เสว่เอ๋อร์หันไปมองเพียงเล็กน้อย... คนที่ไม่ได้สติในตอนนี้ช่างไม่เหมือนคนแสนเย็นชาเมื่อตอนกลางวันเลยสักนิด

เมื่อมองย้อนกลับไปเมื่อคืน เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงทำเรื่องแบบนั้นลงไปได้ ก็อาจจะเป็นเพราะเรื่องมันเข้ามาเยอะเกินกว่าที่เธอจะแบกรับไว้ ทำให้เหตุผลที่เคยมีถูกอารมณ์กลบจนเสียหมด

ตอนนี้ไล่กวาดสายตามองดูทั่วห้องที่เละไม่เป็นท่าก็อดที่จะรู้สึกใจสั่นๆไม่ได้

ถอนสายตากลับมาที่เดิม ก่อนที่เธอจะค่อยๆหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่อย่างเงียบๆ

ตั้งใจมองนิ่งที่คนบนเตียงอีกครั้ง ก่อนที่อีกไม่กี่วินาทีต่อมาก็ตัดสินใจหันร่างทั้งร่างเดินออกไป

ทันทีที่ประตูถูกงับปิดลง คนที่เอนตัวหลับอยู่บนเตียงก็ลืมตาตื่นขึ้น สายตาที่เผลอไปมองเห็นรอยแดงบนเตียงก็ทำให้ดวงตาหนาหนักอึ้ง

ไป๋เสว่เอ๋อร์ทันทีที่ออกมาจากคฤหาสน์ได้ก็รีบเรียกแท็กซี่กลับออกไป

คนเป็นแม่นั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น สีหน้าตอนนี้ก็ดูไม่ดีนักสภาพตอนนี้เหมือนคนที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืน

“เสว่เอ๋อร์ หนูไม่ได้กลับบ้านทั้งคืน เรื่องที่ไปจัดการเป็นยังไงบ้าง?”

แม่ของเธอก่อนที่จะแต่งงานกับพ่อแทบไม่เคยที่จะต้องทำอะไรเอง มาจนถึงวันนี้ที่ตระกูลไป๋กำลังจะล่มสลาย

ร่างบางดึงสติกลับมา ควบคุมอารมณ์และยิ้มตอบกลับอีกคนไป “ไม่ต้องห่วงนะคะแม่ หนูมีลู่ทางแล้ว”

คุณแม่ไป๋แสดงสีหน้าประหลาดใจ ดวงตาที่เคยอ่อนแรงทอแววเป็นประกาย “เผยอี้รับปากว่าจะช่วยแล้วใช่ไหม?” “เปล่าค่ะแม่

“ไม่ใช่เผยอี้หรอกเหรอ? งั้นทางออกที่ลูกว่าคืออะไร? เสว่เอ๋อร์เมื่อคืนลูกไม่ได้ไปอยู่กับเขามาเหรอ รอยที่คอของลูกมัน...”

ไป๋เสว่เอ๋อร์รีบเฉไฉถามเรื่องอื่นขึ้นมาแทน “เมื่อคืนแม่ไม่ได้นอนเลยใช่ไหมคะ? เรื่องพวกนี้ปล่อยหนูเป็นคนจัดการเอง แม่รีบไปพักเถอะค่ะ หนูกินข้าวเช้าเสร็จยังต้องเข้าบริษัทอีก

“แม่...”

แม้จะอยากถามให้ชัดเจนแต่ใบหน้าที่ซีดลงไปอย่างถนัดตาของลูกสาวก็ทำให้เธอไม่ได้ถามออกไปทำ คนอายุมากกว่าได้แต่ถอนหายใจก่อนจะเอ่ยออกมา “งั้นก็ตามนั้น ลูกขึ้นไปอาบน้ำก่อนเถอะไป”

“โอเคค่ะแม่”

แม่ของเธอยังคงยื่นนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ได้ขยับไปไหน อาการนิ่งเงียบอย่างคนไร้สติทำให้เธอต้องเอ่ยพูดขึ้นอีกครั้ง

“แม่รู้ ลูกขึ้นไปพักเถอะ เดี๋ยวแม่ไปเตรียมอาหารเช้าไว้ให้”

ไป๋เสว่เอ๋อร์พยักหน้ารับก่อนจะกลับไปยังห้องของตัวเอง ร่างบางเข้าไปอาบน้ำทำความสะอาดตัวเองเสียหมดจด ก่อนจะกลับมานอนมองเพดานอย่างเหม่อลอย

คิดไปถึงเผยลี่เชินที่เมื่อคืนจมเตียงไปด้วยกัน การเรียกร้องอย่างบ้าคลั่งนั่น ทำเอาร่างเธอเผลอสั่นไปชั่วครู่

เธอรู้แต่ว่าตอนนี้มันหมดหนทางไปหมดคงเหลือแต่แค่เพียงวิธีนี้ เพราะว่าถูกสัมผัสมาทั้งคืนสุดท้ายก็ทนความเหนื่อยอ่อนที่สั่งสมมาไม่ไหว

เผลอหลับไปเสียจนตื่นอีกทีก็บ่ายเสียแล้ว เลขาของเธอต้องโทรหาเธอถึงสองสายเพื่อที่จะปลุกเธอออกจากฝันได้

“เกิดอะไรขึ้น?”

Bình Luận ()

0/255