ณ โรงพยาบาลเอกชนแผนกนรีเวช
ด้านนอกห้องผู้ป่วยวีไอพีชายวัยกลางคนมองไปที่ลู่ลี่ลี่ภรรยาของเขาด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม “ จะทำแบบนี้จริงๆหรอ”
"ไม่ใช่ว่าเราปรึกษากันแล้วหรอเรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว คุณยังคิดจะเปลี่ยนใจอีกหรอ"
ชายวัยกลางคนถอนหายใจ“ คุณก็รู้นิสัยของเฉินเฉียวดีถ้าเธอรู้ว่าเราขายเธอแบบนี้มีหวังไม่ยกโทษให้เราแน่ๆ”
จะไปกลัวอะไร ถ้าคุณไม่พูดฉันไม่พูดเรื่องนี้เธอจะไม่มีวันรู้ แล้วพอเธอฟื้นขึ้นมาแล้ว แม้แต่ผีสางเทวดาก็ไม่รู้ ตัวเธอเองก็ไม่ได้เสียหายอะไร
เฉินอันเดินไปเดินมาบนทางเดินแล้วส่ายหัวพร้อมเตรียมผลักประตูเพื่อเข้าไป "ไม่นะ! เรื่องนี้จะทำอย่างนี้ไม่ได้! "
“เธอมาได้ยังไง”ลู่ลี่ลี่ดึงสามีของเธอไว้และพูดว่า "คุณลำบากมามากกว่าจะได้มันมา อยู่ๆคุณจะยอมทำลายมันด้วยน้ำมือของคุณเองงั้นหรอ ไม่อยากให้เฉินเฉียวเข้าไป หรือว่าอยากจะให้เฉินอินเข้าไปล่ะ เธออายุแค่ 16 ปี คุณทนได้หรือ "
ลู่ลี่ลี่พูดพลางร้องไห้ เฉินอันเห็นเธอร้องไห้หัวใจเขาก็กระวนกระวาย "อย่าร้องไห้เลยนะ"
เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด ลู่ลี่ลี่ก็เช็ดน้ำตาออกจากมุมตาและรอบริมฝีปากของเธอ "พอก็ได้"
————
หกปีต่อมา
ปู้ซื่อกรุ๊ป ข้างนอกห้องทำงานของประธาน
“โอ๊ย!ท่านประธาน ช้าหน่อยอู๊ยไม่ไหวแล้ว "
เฉินเฉียวยืนอยู่นอกประตูสำนักงานในชุดสูท ยืนห่างแผ่นประตู ได้ยินเสียงร้องระเริงบนเตียง
ทุกคนในห้องเลขาสีหน้าเจื่อน มีแต่เธอยืนอยู่ตรงนั้น สีหน้าของเธอสงบเหมือนน้ำเสมอแม้ว่าเสียงของเตียงข้างในจะดังกว่าคลื่นราวกับการประกาศสงคราม แต่สีหน้าของเธอกลับนิ่งเฉย
“คุณนาย..คุณนายปู้ ตอนนี้ท่านประธานยุ่งนิดหน่อย"หลูเท่อจู้บอกมานะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานที่รัก