แต่ว่าประธานหลูกระดี๊กระด๊าสุดๆ ร่างอ้วนท้วมไม่เคยกระชับกระเฉงแบบนี้มาก่อน เขารีบวิ่งไปที่ห้องนั้นอย่างรวดเร็ว
อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
เฉินเฉียวทำได้เพียงเดินตามออกไป
ห้องรับรองข้างๆปากทางเข้า บริกรที่อยู่อยู่ เฉินเฉียวเพิ่งจะเดินไป อีกฝ่ายก็ขวางเธอไว้ด้านนอก "ขออภัยครับ เจ้าของห้องท่านนี้ไม่รับแขกท่านอื่น"
สามารถจินตนาการได้ถึงความเย็นชาของอีกฝ่าย ถ้าเข้าไปแล้วเธออยากจะถูกไล่ออกมาก
เฉินเฉียวหันไปมองประธานหลู“ประธานหลูคะ คือว่าประธานซังก็เป็นคนแบบนี้แหละค่ะ ฉันกลัวว่าถ้าพวกเราเข้าไปเยอะขนาดนี้ จะทำให้พวกเขาลำบากใจ ไม่ใช่เรื่องดีแน่ถ้าทำให้ประธานซังไม่ประทับใจ "
เมื่อฟังเธอพูดเช่นนี้อีกฝ่ายก็ครุ่นคิดอย่างจริงจัง แต่แล้วเขาก็พูดอีกครั้ง: "งั้นทักทายสักหน่อยแล้วกัน เข้าไปสวัสดีแล้วก็ออกมา "
เขามุ่งมั่นที่จะสร้างความสัมพันธ์กับซังหลินจวิน
เฉินเฉียวยิ้มจืดๆและพยักหน้า "งั้นฉันจะลองดูค่ะ"
เธอหยิบเอาปากกาขึ้นมา แล้วถามหากระดาษจากบริกร เขียนอะไรบางอย่างบนกระดาษ
“ สวัสดีค่ะประธานซัง ฉันชื่อฉินเฉียว ตอนนี้ฉันอยู่ห้องข้างๆคุณ จะเป็นเกียรติมากถ้าได้พบคุณ"
เธอพับกระดาษแล้วยื่นให้บริกร“ รบกวนช่วยส่งให้ประธานซังหน่อยนะคะ ขอบคุณ
อีกฝ่ายพยักหน้ารับกระดาษแล้วผลักประตูเข้าไป
เฉินเฉียวมีความรู้สึกเหมือนโดนก้อนหินกระแทกเข้าที่เท้าหลี่ชิงรู้เหตุการณ์ทั้งหมดดีว่าแย่แค่ไหน เธอเอียงหน้ากระซิบถาม: "ผู้อำนวยการคะนี้เราต้องแพ้รองผู้อำนวยการคนใหม่จริงๆใช่ไหม”
เฉินเฉียวไม่พูดอะไร
แม้ว่าไม่เต็มใจที่จะยอมรับ แต่มันก็เป็นความโชคร้ายอย่างเห็นได้ชัด
ตอนที่กำลังคิดถึงเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุด ห้องรับรองก็ถูกเปิดออกจากด้านใน
"คุณเฉินครับ ท่านประธานซังเรียนเชิญ"
เฉินเฉียวคิดว่าเธอหูฝาดจ้องไปที่พนักงานเสิร์ฟและถามว่า "อะไรนะ"
บริกรพูดต่อ: "ประธานซังยังบอกอีกว่า คุณจะพาเพื่อนของก็เข้าไปข้างในด้วยก็ได้ครับ"
เฉินเฉียว รู้สึกว่ามันเหลือเชื่อจริงๆ ทำไมซังหลินจวินถึงได้คุยง่ายจัง?
เธอกับหลี่ชิง มองตากัน
ประธานหลูยิ้มจนตาหยีและหน้าท้วมๆสั้นระริก“ ผู้อำนวยการเฉิน เส้นสายของคุณไม่ใช่เล่นๆจริงๆด้วย อย่าเพิ่งตะลึงรีบเข้าไปดีกว่า ถ้าประธานซังรอนานจะไม่ดี "
เขาพูดพลางเดินนำบริกรไปหนึ่งก้าว
ภายในห้องรับรองบรรยากาศคึกคัก
เฉินเฉียวเดินตามประธานหลูและเหลือบไปด้านข้างเล็กน้อยเฉินเฉียวไม่รู้จักพวกเขาเลย แต่คนที่สามารถทานอาหารร่วมกับซังหลินจวินได้ต้องเป็นคนที่ไม่ธรรมดาแน่ๆ
"สวัสดีครับ ท่านประธานซัง ผมชื่อหลูตงซิงจากรื่ออันการแพทย์ครับ"ประธานหลูรีบพุ่งเข้าเขา
"สวัสดี"เสียงชายคนนั้นดังขึ้น
เมื่อเทียบกับความกระตือรือร้นของอีกฝ่ายน้ำเสียงของเขาช่างดูเย็นฉา
เสียงนี้มัน ...ทำไมคุ้นจัง !
เฉินเฉียวถึงกับผงะ
เธอเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัวมองตรงไปที่ชายที่อยู่ตรงกลาง
อึ้ง
ประธานซังคนนี้คาดไม่ถึงว่าจะเป็นพ่อของเด็กที่ชื่อโย่วอี
ไม่เพียงแต่เคยนอนค้างคืนด้วยกัน แต่เธอยังเคยโดนลวนลามในที่โจ่งแจ้งมาแล้วครั้งนึง
แต่ที่พีคที่สุดก็คือ เธอเคยหาว่าเขาเป็นผู้ชายขายตัว
เฉินเฉียวคิดถึงเรื่องที่ตัวเองปล่อยไก่แล้วก็หาทางแก้เขิน
“ผู้อำนวยการเฉิน ที่แท้ประธานซังอายุน้อยขนาดนี้หรอ ยังไม่ถึงสามสิบล่ะมั้ง"หลี่ชิงกระซิบข้างหูเธออย่างตื่นเต้น“ แถมยังหล่อด้วย ข่าวลือบอกว่าเป็นตาแก่ไม่ใช่หรอ "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานที่รัก