คำพูดของเฉินเฉียวไม่แสดงถึงอารมณ์ใดๆ ซึ่งทำให้ผู้ช่วยหลูตะลึงตาค้าง ภรรยาของท่านประธานยังไงก็คือภรรยาของท่านประธาน ขนาดต้องเผชิญกับเรื่องน่าอายแบบนี้ยังทำหน้าเรียบเฉยได้อีก
แต่ถ้าไม่สงบจิตสงบใจแล้วจะให้ทำยังไงล่ะ ให้โวยวายร้องไห้แบบนั้นเธอทำไม่ลงหรอก
ยิ่งกว่านั้นเธอไม่เคยน้ำตาไหลต่อหน้าผู้ชายที่ไร้ความปราณี
เฉินเฉียวเปิดประตูและออกไป
ทันทีที่ประตูปิดเสียง "โครม" ก็ดังมาจากข้างในซึ่งเป็นเสียงของปู้อี้เฉินปัดเอกสารลงพื้น หลังจากนั้นก็มีเสียงโทสะเปร่งออกมา “เฉินเฉียว ฉันจะพักงานเธอ”
ด้านนอกประตูร่างของเฉินเฉียว แข็งทื่อแม้ว่าเธอจะได้ยินคำพูดเหล่านี้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนและมีการทำใจมาแล้วแต่ทั่วร่างก็เย็นราวกับว่ามีน้ำทั้งถังเทลงบนตัวเธอ
คืนที่เงียบสงัน
เฉินเฉียวยังคงทำโอทีในบริษัท เจียงฉยงฉยงโทรมา "เฉียวเฉียว มาหาพี่ชายฉันหน่อย"
พี่ชายของเจียงฉยงฉยงเป็นบอสที่อยู่เบื้องหลังของผับ
เฉินเฉียวเคาะแป้นพิมพ์คอมพิวเตอร์อย่างชำนาญด้วยนิ้วที่สวยงามพลางถาม: "ไปทำอะไรอีกล่ะ"
“ มาแล้วก็จะรู้เอง เร็วๆสิฉันกำลังรออยู่นี้ "เจียงฉยงฉยงทำให้เธออยากรู้เพิ่มขึ้น
เฉินเฉียวพูดอย่างขี้เกียจและวางสายโทรศัพท์
หลังจากจัดการงานในมือเสร็จเธอก็เงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาที่แขวนบนผนัง สามทุ่มกว่า เวลานี้ปู้อี้เฉินน่าจะยังไม่กลับ แม้ว่าเธอจะอยู่บ้านตอนกลางวันถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนั้นเธอก็ไม่อยากเจอเขาในวันนี้
พับคอมพิวเตอร์หยิบกระเป๋าลุกขึ้นเดินออกจากห้องทำงาน เลขาหลี่ชิงเงยหน้าขึ้น "ประธานหลินเลิกงานแล้วหรอะ"
เฉินเฉียวพยักหน้า“ คุณก็รีบกลับไปผักผ่อนเถอะ ดึกป่านนี้แล้ว”
ค่ะ แล้วเจอกันค่ะ ท่านประธานหลิน "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานที่รัก