ท่านประธานที่รัก นิยาย บท 6

ช่างเป็นคนพูดง่ายจริงๆ

เฉินเฉียวคิดไปมองหาเสื้อผ้าไป มุมปากเหยเกตอนที่หยิบกระดุมเสื้อหลายเม็ดที่หลุดออกมาจากใต้เตียง

“ คุณ เอ่อ....ป่าเถื่อนเกินไปหน่อยนะ แบบนี้ฉันร้องเรียนได้นะ "

"แน่ใจเหรอว่าคนที่ป่าเถื่อนคือผม"ชายคนนั้นวางกาแฟลงและเดินมาหาเธอ นิ้วยาวค่อยๆเปิดกระดุมเม็ดที่สามของเสื้อ

ผู้ชายคนนี้อย่างที่ฉยงฉยงพูด หล่อจริงๆ เป็นเด็กดริ้งอะไรหล่อบาดใจขนาดนี้

“ คุณดูความป่าเถื่อนของคุณให้ดี”เขาเข้าไปใกล้เอนตัวจับมือเธอแล้วล้วงเข้าไปในเสื้อเชิ้ตกระดุมสามเม็ดของเขา

เฉินเฉียวรู้สึกว่าฝ่ามือของเธอร้อนผ่าวเธอจึงดึงมือออก "ดูเฉยๆ ไม่ต้องแตะก็ได้"

แต่ผู้ชายคนนี้กล้ามเป็นมัดๆดีจะตาย

เขาเลิกคิ้วพร้อมรอยยิ้ม "เมื่อคืนคุณคลำไปทั่วแล้วนิ"

เฉินเฉียวรู้สึกอายมากจนอยากจะเอาดินกลบหน้า

เมื่อเห็นรอยจูบสีม่วงบนหน้าอกของเขาและรอยกัดที่คอของเขาฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า "ฉันทำหรอ"

เขาพยักหน้า“ คุณมีรสนิยมแบบนี้หรอ”

เธอมีที่ไหนกันเล่า

เฉินเฉียวยิ้มแห้ง ๆ "ฉันขอโทษฉันเมา บางทีอาจจะคออ่อน"

เขาขำ ไม่ใช่อาจจะคออ่อน แต่โคตรคออ่อนเลยแหละ เมื่อคืนเขาไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากถูกเธอแมวป่าตัวน้อยกัดทั้งคืน

——

ในที่สุดเฉินเฉียวก็หนีออกมาจากห้องโดยสวมเสื้อเชิ้ตปลดกระดุมหลายเม็ดจากนั้นก็ไปที่ห้างสรรพสินค้าของโรงแรมเพื่อเลือกกระโปรงมาเปลี่ยน

โทรศัพท์ยังคงดังอยู่ตลอด

“เฉียวเฉียวเมื่อคืนขอโทษนะ พี่ชายลากฉันกลับ "เจียงฉยงฉยงเป็นคนโทรมา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานที่รัก