วินาทีต่อมาเธอดีดตัวขึ้น "เมื่อคืนรู้สึกยังไงบ้าง?"
“ อะไรยังไง”
“ ก็เรื่องอย่างว่าไงล่ะ เขาเป็นมืออาชีพนะ น่าจะลีลาไม่เบา”
เมื่อเจียงฉยงฉยงถามเฉินเฉียวก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
เมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย เธอเลยภาพตัด แต่จำราง ๆ ได้ว่าดูเหมือนเขาจะจูบทั่วทุกนิ้วบนร่างกายของเธอ แม้แต่ของสงวนที่สุดก็ไม่เว้น
หื่นกระหายจริงๆ
ผู้ชายคนนี้ปกติแล้วทำกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้หรือเปล่า?
เฉินเฉียวคิดว่าคำถามนี้เป็นเรื่องตลก แน่นอนล่ะมันเป็นหน้าที่ของเขาที่จะให้บริการผู้หญิงด้วยความลีลาทั้งหมดที่เขามี
"เอ๋ ทำไมไม่เล่าต่อล่ะ"เจียงฉยงฉยงยิ้ม "ลืมไม่ลงใช่ไหมล่ะ"
"ลืมไม่ลงบ้านเธอสิ"เฉินเฉียวพูดว่า: "นี่เป็นเพียงอุบัติเหตุ"
เจียงฉยงฉยงหัวเราะอู้อี้ "ไม่ได้ถามเบอร์เค้าหรอถ้าติดใจก็ไปใช้บริการอีกได้"
“ ไม่มีครั้งต่อไปแล้ว”เฉินเฉียววางสายโทรศัพท์ของเจียงฉยงฉยงและยืนอยู่บนถนนสักพัก
เจ็บอย่างบอกไม่ถูก ฉันไม่รู้ว่าปล่อยให้ชีวิตวุ่นวายได้แบบนี้ตั้งแต่ตอนไหน
เรียกรถกลับบ้านก่อน กลับไปอาบน้ำซักหน่อยแล้วค่อยไปบริษัท
ก้าวขาถึงบ้าน
ทันทีที่เฉินเฉียวมาถึงประตูอู๋เส่าคนรับใช้ก็มาต้อนรับทักทายเธอว่า "คุณหนูกลับมาแล้ว"
อรุณสวัสดิ์เฉินเฉียวทักทายเธอ
เมื่อคืนไปไหนมาคะเฉินเฉียวเปลี่ยนรองเท้าเพิ่งจะพ้นประตูก็ได้ยินคำถามที่น่าสยดสยอง
เฉินเฉียวมองขึ้นไปและเห็นเริ่นหมิงเซวียนแม่สามีของเธอนั่งอยู่ในห้องโถง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานที่รัก