3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 124

ในเวลานั้นนีร่านั่งดื่มชาอยู่ในศาลาของวิลล่าหมายเลข 2

เธอกำลังพลิกดูแผนงานที่เธอนำกลับมาและกำลังคิดว่าจะพูดคุยเรื่องนี้กับฌ็องได้ยังไง...

ในขณะนั้น สุนัขของเธอก็วิ่งไล่กันไปรอบๆ อย่างสนุกสนานกันมาก พวกมันกำลังวิ่งวนรอบตัวเธอ

นีร่าแค่เหลือบมองพวกมันโดยไม่ได้คิดอะไร

ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งผุดขึ้นในใจ ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตื่นเต้นและมีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้า

“เอซ ซีซี และพิกซี่ มากับฉัน"

เธอลุกขึ้นและเรียกพวกมัน

สุนัขรู้จักที่จะเข้าใจคำสั่ง พวกมันยืนเรียงเป็นแถวและกระดิกหาง ลิ้นพวกมันห้อยออกมานอกปากขณะเดินตามเธอไป

นีร่าพาพวกมันไปที่หลุมที่กลบไว้พักหนึ่งมาแล้ว เธอมองไปรอบๆ สนามหญ้าเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้น ในเวลานั้นท่าทางเธอน่าสงสัย

หลังจากแน่ใจว่าเธอเป็นคนเดียวที่อยู่นั่น เธอก็ค่อยๆ ขุดเปิดหลุมที่กลบไว้อย่างระมัดระวัง

สุนัขทั้งสามตัวที่อยู่ข้างหลังมองเธออย่างสงสัย พวกมันกำลังงงว่าเธอคิดอะไรอยู่ในใจ

หลังจากแน่ใจว่าหลุมนั้นใหญ่พอที่จะให้สุนัขลอดผ่านได้ เธอก็ลุกขึ้นและปรบมือ จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่หลุมแล้วสั่งสุนัขว่า “เร็วเข้า ลอดเข้าไปเลยแล้ววิ่งเล่นให้สนุก”

ดูเหมือนว่าพวกมันจะเข้าใจเธอ ตอนนี้พวกมันตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นขณะที่กระดิกหางและค่อยๆ คลานต้วมเตี้ยมลอดผ่านหลุมนั้นเข้าไป

พวกมันก้าวเท้าเหยียบไปบนสนามหญ้าสีเขียวและเริ่มวิ่งไล่กันอย่างคึกคะนอง...

บนชั้นสอง ฌ็องวางสายที่คุยกับแม่และเห็นสุนัขวิ่งไปวิ่งมา สีหน้าเขาขึงขังขึ้นมาทันที

ผู้หญิงคนนั้นกำลังคิดอะไรอยู่

เอียนก็อยากรู้ไม่แพ้กัน

เขากระแอมในลำคอแล้วถามว่า “คุณโบวอร์ตครับ ผมจำเป็นต้องเอาเชือกไปผูกหมาพวกนั้นไหมครับ พวกมันอาจทำลายสนามหญ้าได้”

ฌ็องหรี่ตาลง “รอก่อน มาดูกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป”

เขาอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะใช้เล่ห์เหลี่ยมแบบไหน

…

นีร่ารอเวลาครู่หนึ่งและเมื่อถึงเวลาที่กะไว้เธอเดินไปที่ประตูบ้านติดกันเพื่อกดกริ่ง

เอียนเปิดประตูแล้วส่งยิ้มกว้างให้เธอ “คุณการ์เซีย มีอะไรให้ช่วยไหมครับ”

นีร่าตอบกลับด้วยคำตอบที่เธอซ้อมไว้เมื่อกี้ “เรื่องของเรื่องก็คือฉันพบว่าสุนัขของฉันขุดหลุมลอดผ่านรั้วตรงนั้นอีกแล้ว และตอนนี้ฉันหาพวกมันไม่เจอ บางทีพวกมันอาจจะอยู่ในสนามหญ้าบ้านคุณตอนนี้ คุณเห็นพวกมันแถวนั้นไหมคะ”

เอียนไม่ได้ตอบทันที

นีร่าลังเลและคิดขึ้นมาทันทีว่านี่ช่างเป็นความคิดที่แย่จริงๆ

ถ้าเธอหยิบยกเรื่องงานขึ้นมาพูดตอนนี้ มันคงดูไม่เข้าท่าเลย

บางทีเธอควรจะมาหาและบอกเขาไปตรงๆ ถึงสิ่งที่เธอต้องการ ถ้าทำแบบนี้เสียแต่แรกมันก็คงไม่แปลก

นีร่ารู้สึกอึดอัดใจมากและคำพูดก็ติดอยู่ที่ปาก อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถเปิดเผยความจริงได้เลยแสร้งแสดงความเป็นห่วงเขาขึ้นมาแทน “ฉันแค่อยากรู้เกี่ยวกับสุขภาพของคุณช่วงนี้ คุณรู้สึกยังไงบ้าง"

ฌ็องตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “ช่วงนี้ผมรู้สึกดีมาก การนอนหลับก็ดีเหมือนกัน”

นีร่าพิจารณาดูเขาแล้วขมวดคิ้ว เธอไม่คิดว่าเขาพูดความจริง

“คุณพูดจริงเหรอคะ คุณดูไม่ดีเหมือนที่พูดเลย…”

เธอรีบถามจี้เขาต่อ“ คุณรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัวตอนที่คุณนอนหลับหรือเปล่า”

ฌ็องพยักหน้า “นั่นก็จริง แต่… มันไม่ได้รุนแรงอีกต่อไปแล้ว”

นีร่ารู้สึกประหลาดใจ น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนเป็นจริงจัง “ทำไมคุณไม่บอกฉันว่าคุณยังมีความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นเป็นระยะอยู่ คุณพยายามทนมันไว้ใช่ไหม หยุดทำงานแล้วให้ฉันตรวจร่างกายคุณ”

เธอลืมเป้าหมายเริ่มแรกของเธอในการมาที่นี่ไปเสียแล้ว

ฌ็องตกตะลึง อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้คัดค้านเธอ เขาพับแขนเสื้อขึ้นเพื่อให้เธอวินิจฉัยอาการ