3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 136

ฟรานซิสไม่กล้ารอช้า เขาหันไปหาบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังและส่งสัญญาณด้วยสายตา

ในเวลาไม่นาน ชายที่แข็งแกร่งเจ็ดหรือแปดคนก็ล้อมฌ็อง นีร่า และเอียนไว้

พวกเขาหักนิ้วและจ้องมองอย่างไม่เป็นมิตร

ฌ็องยังคงสงบนิ่ง เขาไม่แม้แต่จะสบตาหรือเลิกคิ้วเพื่อตอบสนองต่อการปรากฏตัวของพวกเขา

เมื่อเห็นเช่นนั้น นีร่าจึงรีบถอยกลับไปยืนข้างฌ็องเงียบๆ

ไม่ใช่ว่าเธอขี้ขลาด แต่คนที่แซกคารีพามานั้นรับมือได้ไม่ง่าย สำหรับตัวเธอเอง เธอไม่มีทักษะการต่อสู้ และฌ็องก็กำลังฟื้นตัวจากอาการป่วย ดังนั้นเธอจึงสงสัยว่าเขาคงจะต่อสู้ไม่ได้

สำหรับเอียน...

เมื่อดูจากท่าทางที่บอบบางของเขาแล้ว ดูเหมือนว่าเขาก็จะต่อสู้ไม่ได้เหมือนกัน

ขณะที่นีร่ากำลังคิดเช่นนั้น จู่ๆ เอียนก็ก้าวไปข้างหน้า ขยับคออย่างสบายๆ และพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม

“มีแค่นี้ใช่ไหม มีใครอยากจะร่วมด้วยอีกไหม ฉันจะได้ไม่ต้องเหนื่อยซ้ำสอง”

ฟรานซิสตะคอกอย่างเย็นชา “กล้ามากนะ แต่อีกเดี๋ยวแกจะไม่มีโอกาสได้ร้องขอความเมตตาด้วยซ้ำ พวกเราแค่ไม่กี่คนก็เพียงพอแล้วที่จะจัดการแก”

เอียนเลิกคิ้ว ยิ้มแย้มอย่างอวดดี “เฮ้ รู้ไหมว่าการไม่เคารพคนอื่นน่ะจะมีผลที่ตามมานะ”

เมื่อพูดจบเขาก็ไม่เสียเวลาพูดอีกต่อไปและเริ่มลงมือทันที

ไม่ถึงห้านาทีคนทั้งเจ็ดหรือแปดคนที่แซกคารีเรียกมาก็พ่ายแพ้ลงไปกองอยู่ที่พื้น

เมื่อร่างของฟรานซิสถูกโยนทิ้งต่อหน้าแซกคารีเหมือนผ้าขี้ริ้วที่ขาดรุ่งริ่ง อีกฝ่ายก็ตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง

ยังไง... บอดี้การ์ดชั้นยอดของเขาพวกนี้เป็นยังไง พวกเขาแพ้ง่ายขนาดนี้ได้ยังไง

นีร่าก็ประหลาดใจเช่นกัน เธอเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตา

เอียน ซึ่งปกติมักจะดูอ่อนแอและอ่อนโยนกลับกลายเป็นนักสู้ที่มีทักษะ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญอย่างแท้จริง

โดยไม่ได้สนใจสถานการณ์ เธอปรบมืออย่างร่าเริง “ฉันคาดไม่ถึงเลย ผู้ช่วยของคุณเต็มไปด้วยความประหลาดใจจริงๆ”

เมื่อได้ยินเสียงที่สดใสของเธอ ฌ็องก็มองดูเธอและรู้สึกค่อนข้างขบขัน

ผู้หญิงคนนี้ใจกล้าทีเดียว ในเวลาเช่นนี้เธอยังหาเวลามาปรบมือได้

แต่ตอนนี้เมื่อแก้ไขปัญหาได้แล้วก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป

ฌ็องเบือนสายตาไปทางอื่นก่อนจะหันกลับมาแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ”