3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 162

นีร่าถูกกะแทกให้หงายหลังไปโดยไม่ทันตั้งตัว แต่ยังคงกำถาดใบเล็กที่มีตัวยาหายากอันสุดแสนล้ำค่าเอาไว้จนแน่น

ความวิตกกังวลของเธอจดจ่ออยู่แค่การปกป้องยาล้ำค่าพวกนี้เพียงอย่างเดียวเท่านั้นและไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเองเลย ด้วยความรีบร้อนของเธอ เธอจึงละเลยความปลอดภัยของตัวเองและห่วงแค่การเก็บรักษายาให้ปลอดภัยเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

โชคร้ายที่เธอไม่ได้ป้องกันตัวเองเลย เธอจึงล้มลงไปที่พื้นอย่างแรง และแขนทั้งสองข้างของเธอนั้นก็ถูกเศษแก้วที่พื้นบาดเข้าโดยบังเอิญ

คราบเลือดสีแดงกำมะหยี่ไหลออกมาจากแขนผิวขาวนวลดุจหิมะของเธอในทันที เลือดสีแดงค่อยๆ ไหลนองออกมาช้าๆ ท่ามกลางสายตาที่ตื่นตกใจ

เอียนผงะถอยหลังด้วยความตกใจและอุทานเสียงดัง “คุณการ์เซียครับ คุณไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม”

ริชาร์ดวิตกกังวลเป็นอย่างมาก เขาจึงรีบช่วยพยุงตัวเธอขึ้นมาและตรวจดูบาดแผลให้เธอ “คุณการ์เซีย คุณได้รับบาดเจ็บนะ…”

เมื่อรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ทิ่มแทงเข้ามา นีร่าจึงขมวดคิ้วแต่ทำแค่เพียงเหลือบมองแผลนั้นและดูไม่ใส่ใจมันเลยสักนิดพลางหันเหความสนใจของตัวเองไปทางอื่น

“ไม่ต้องห่วงฉันหรอกค่ะ รีบไปจับตัวเขาไว้” เธอสั่งอย่างเข้มงวด

ด้วยคำสั่งของเธอ เอียนจึงจำต้องฝืนใจทิ้งเธอเอาไว้เพื่อเข้าไปช่วยคนอื่นๆ ควบคุมตัวฌ็อง

เวลานั้นเองที่ฌ็องเริ่มหมดแรงจากการต่อสู้ดิ้นรนครั้งก่อนหน้านี้จนทำให้เหล่าบอดี้การ์ดกำราบเขาได้ง่ายขึ้น และเขาไม่สามารถขยับเขยื้อนตัวได้อีก

นีร่าฉวยโอกาสจากช่วงเวลานี้และรีบฉีดยาระงับประสาทเข้าไปในแขนของเขาทันที

ฌ็องมองดูเธอด้วยสายตาคมเข้มและดุร้าย หางตาสีแดงก่ำของเขาทำให้ความกลัวแผ่ซ่านเข้าไปในจิตใจของบรรดาผู้คนที่ได้พบเห็น

แต่เพราะฤทิธิ์ของยาระงับประสาท เขาจึงสงบลงได้ในี่สุด

ร่างกายของเขาอ่อนปวกเปียกและอาการของเขาทรุดลงเข้าขั้นวิกฤตรุนแรง

เมื่อเห็นแบบนี้แล้ว เอียนก็อดประหลาดใจไม่ได้

เขาไม่ได้คาดหวังว่ายาของนีร่าจะมีประสิทธิภาพมากขนาดนี้

เอียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและรีบสั่งบอดี้การ์ดว่า “ช่วยพาตัวนายท่านไปห้องข้างๆ ที”

บอดี้การ์ดคนนั้นเดินนำออกไปและหลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็เคลื่อนย้ายร่างของฌ็องไปยังห้องข้างๆ ที่อยู่ติดกัน จากนั้นเอียนก็หันเหความสนใจของเขาไปที่นีร่าพร้อมกับเป็นห่วง “คุณการ์เซียครับ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม คุณอยากให้ผมช่วยทำแผลให้หรือเปล่า”

นีร่าตอบกลับไปด้วยท่าทีสบายๆ ว่า “ไม่เป็นไรค่ะ แค่แผลเล็กๆ นิดเดียวเอง ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ”

เมื่อได้ยินคำยืนยันจากนีร่าแล้ว ทั้งเอียนและริชาร์ดต่างปลาบปลื้มใจเป็นอย่างมาก

ริชาร์ดถอนหายใจอย่างโล่งอกและแสดงความขอบคุณพร้อมกับพูดว่า “ขอบคุณนะครับ คุณการ์เซีย คุณเป็นหมอเทวดาที่น่าทึ่งมากจริงๆ นี่มันก็ดึกมากแล้ว และผมขอโทษด้วยที่ต้องรบกวนให้คุณมารักษานายท่าน ขอโทษนะครับ…”

นีร่าโบกมือของเธออย่างไม่ใส่ใจพร้อมกับพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องรีบขอบคุณฉันหรอกค่ะ ฉันยังต้องการยาบางส่วน ครอบครัวของคุณอาจจะไม่มีของพวกนั้นก็ได้ แต่ฉันต้องได้ยามาให้ครบภายในหนึ่งชั่วโมงนี้ค่ะ เมื่อครบหนึ่งชั่วโมงแล้ว ฉันจำเป็นต้องดึงเข็มที่ฝังอยู่บนร่างของเขาออก”

ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็หยิบปากกาและกระดาษออกมาจากร่วมยาของตัวเองและรีบเขียนรายการยาที่เธอจำเป็นต้องใช้อย่างรวดเร็ว

เอียนคว้ารายชื่อยามาและรีบออกจากห้องไปในทันที

ส่วนริชาร์ดที่ช่วยอะไรไม่ได้มากนักยังคงเฝ้าจับตาดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่เงียบๆ

เมื่อสังเกตเห็นว่าสีหน้าของนีร่าไม่ค่อยสู้ดีนัก เขาจึงเตรียมชงชาใส่ถ้วยมาให้เธออย่างใส่ใจและพูดขึ้นว่า “คุณการ์เซียครับ ยังพอมีเวลาเหลืออยู่บ้างก่อนที่จะดึงเข็มพวกนั้นออก คุณควรจะนั่งลงพักผ่อนสักหน่อยนะครับ จู่ๆ ก็เกิดอุบัติเหตุขึ้นมากระทันหัน และตัวคุณเองก็ล้มลงจนได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน เพราะงั้นคุณต้องเหนื่อยมากแน่ๆ เลย ชาโสมถ้วยนี้จะช่วยฟื้นฟูพละกำลังให้คุณ ได้โปรดรับไว้ด้วยครับ”

นีร่ายอบรับชาโสมถ้วยนั้นมาแต่โดยดีและขอบคุณเขา เธอนั่งลงบนโซฟาพร้อมกับถ้วยชาที่อยู่ในมือและค่อยๆ จิบชา

ของเหลวอุ่นๆ ไหลงลงไปในลำคอของเธอและเวลาจิบชาโสมเข้าไปแต่ละครั้ง ความตึงเครียดของเธอนั้นก็เริ่มผ่อนคลายลงจนเธอได้พักผ่อนบ้าง