3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 172

ฌ็องรู้ดีว่าสถานการณ์ตอนนี้ทำนีร่าอึดอัดใจ เมื่อเขาเห็นว่าเธออึดอัดมากแค่ไหน เขาก็ตัดสินใจหาข้ออ้างให้พ่อแม่ของเขากลับไป

แต่ก่อนที่ฌ็องจะทันได้พูดอะไรออกไป เฟรเดริกก็พูดขึ้นก่อนด้วยสีหน้าไม่พอใจ “ไม่ต้องพยายามเปลี่ยนใจพวกเราเลยนะ แกรู้ไหมว่าแม่ของแกกับฉันรู้สึกแย่แค่ไหนตอนที่รู้ว่าอาการของแกกำเริบ พวกเราหยุดเป็นห่วงแกไม่ได้เลย พวกเราจะอยู่เพื่อดูให้แน่ใจว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี ถ้าคืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นและแกโอเคดี วันพรุ่งนี้พวกเราก็จะกลับ”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ฌ็องก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลืนคำพูดของเขาลงคอและปล่อยเลยตามเลย

…

เมื่อนีร่าและฌ็องกลับมาที่ห้องนอน พวกเขาก็มองหน้ากันอย่างกระอักกระอ่วนและไม่รู้จะพูดอะไร

หลังจากที่เงียบอยู่นาน นีร่าก็พูดขึ้นทำลายความเงียบนั้น “ฉันเข้าใจว่าอย่างน้อยพวกเราต้องทำตัวเป็นสามีภรรยากันบ้างในบางครั้งและฉันไม่มีปัญหากับเรื่องนั้น แต่พวกเราไม่สามารถ… ทำแบบนั้นได้ตลอดเวลาคุณเองก็รู้”

ฌ็องเม้มปาก “ผมขอโทษครับ พ่อแม่ของผมแค่มาเยี่ยมบ้างเป็นบางครั้ง พวกท่านจะไม่มาเฝ้าเราแบบนี้ทุกครั้งหรอกครับ คืนนี้คุณอาจอึดอัดใจบ้างแต่คุณนอนบนเตียงก็ได้นะครับ”

นีร่าโมโหจนอยากกรีดร้อง ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าใครจะนอนบนเตียงหรือบนพื้นสักหน่อย พวกเราสองคนแต่งงานกันหลอกๆ การนอนร่วมห้องกันแบบนี้ทำให้พวกเราดูเหมือนสามีภรรยากันจริงๆ…

ในช่วงเวลาคับขันแบบนี้ อะไรที่ทำได้ก็ต้องทำไปก่อน ด้วยสถานการณ์ที่บีบบังคับ นีร่าจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเล่นบทบาทของเธอต่อไป

เมื่อตัดสินใจได้แบบนั้น นีร่าจึงโทรหาแฝดสามและบอกเรื่องที่เกิดขึ้นให้พวกเขาฟัง

“คืนนี้แม่อาจกลับดึกหน่อยนะจ้ะ ลูกๆ นอนกันก่อนได้เลยไม่ต้องรอแม่นะ ราตรีสวัสดิ์นะจ้ะ เป็นเด็กดีกันล่ะ”

เมื่อเด็กทั้งสามได้ยินแบบนั้น พวกเขาก็ดีใจมาก “โอ้ ได้ครับ ไม่เป็นไรครับแม่ แม่ไม่ต้องห่วงพวกเรานะครับ พวกเราจะเข้านอนและเป็นเด็กดีครับ แม่แค่ดูแลลุงฌ็องก็พอ ถ้าคืนนี้แม่กลับบ้านไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะครับ” เมื่อพูดจบ แฝดสามก็รีบวางสายเพราะกลัวว่านีร่าจะเสียใจที่ตัดสินใจแบบนั้น

นีร่ามองโทรศัพท์ด้วยแววตาว่างเปล่า ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเด็กแสบทั้งสามไม่อยากให้เธอกลับบ้านกันนะ

เมื่อวางสาย นีร่าก็นึกได้ว่าเธอมีบางอย่างที่ต้องทำก่อนที่จะโดนคุณและคุณนายโบวอร์ตเข้ามาขัด “ฉันต้องฉีดยาเข็มที่สองให้คุณแล้ว ช่วยเตรียมตัวหน่อยนะคะ เมื่อคืนคุณอาการกำเริบขึ้นเพราะงั้นคุณอาจรู้สึกไม่สบายอย่างมากหลังจากที่ฉันฉีดยาให้ ฉันจะเพิ่มปริมาณยาเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดนะคะ แล้วเดี๋ยวฉันจะนวดเพิ่มการไหลเวียนเลือดให้ด้วย คุณอาจไม่สบายตัวนิดหน่อยเพราะงั้นช่วยทนหน่อยนะคะ”

ฌ็องพยักหน้า “ได้ครับ” เขาถอดเสื้อผ้าและนอนคว่ำหน้าบนเตียงเพื่อให้นีร่ารักษาเขา

นีร่าไม่สามารถละสายตาไปจากฌ็องได้ ฌ็องมีบางอย่างที่เย้ายวนและล่อลวงใจ เธอจ้องมองเขาอย่างสนใจอยู่ครู่หนึ่ง…

ฌ็องเริ่มเช็ดผมให้แห้งพลางมองนีร่าและพูดบอก “คุณเข้าไปอาบน้ำได้เลยนะครับ”

นีร่าลังเลและไม่ยอมขยับตัว “ฉันไม่มีชุดเปลี่ยนค่ะ”

ตอนนี้ซูนิก้าคงหลับไปแล้วและเธอคงไม่ไปปลุกซูนิก้าเพื่อให้ไปหาเสื้อผ้ามาให้เธอแน่

ฌ็องกระพริบตา “ครั้งหน้าคุณเอาเสื้อผ้าสองสามตัวมาทิ้งไว้ที่นี่สิครับ เผื่อคุณต้องใช้มันในอนาคต”

นีร่าเม้มปากอย่างไม่พอใจ “ตอนนี้พ่อแม่ของคุณคงหลับไปแล้ว ฉันขอกลับได้ไหมคะ”

ฌ็องส่ายหน้า “ผมคิดว่าคุณอยู่ที่นี่ดีกว่านะครับ ผมรู้จักพวกท่านดี คืนนี้พวกท่านคงมาหาผมอีกครั้งเพื่อดูว่าผมเป็นยังไงบ้าง ถ้าคุณไม่อยู่ที่นี่ ผมคงอธิบายยาก”