“หน้าฉัน หน้าฉันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง...”
เธอไม่รู้ว่าเธอกำลังถามใครอยู่ เปล่งเสียงราวกับว่าเธอได้เสียสติไปแล้ว เสียงของเธอแหบแห้งไปด้วยความโกรธ
ด้านนอก ไคร่ากับเร็นน์ตื่นตระหนกและรีบวิ่งเข้ามาโดยเร็ว รู้สึกสับสนในขณะที่พวกเขาเอ่ยถามว่า “เกิดอะไรขึ้น”
ทันทีที่พวกเขาพูด พวกเขาก็เห็นสภาพอันน่าอนาถของใบหน้าแดนดี้และหวาดผวาไปด้วยเช่นกัน เดินถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างตกอกตกใจ
“เกิด...เกิดอะไรขึ้น ทุกอย่างก็เรียบร้อยดี แล้วตอนนี้หน้าของคุณก็มีตุ่มเต็มไปหมดเลยเหรอ”
เร็นน์ค่อนข้างกลัว ลังเลที่จะเข้าไปใกล้ แต่ยังต้องถามไถ่เกี่ยวกับสถานการณ์
แดนดี้ส่ายหัวของเธออย่างรุนแรง ดูโหดร้ายทารุณ “ฉันไม่รู้ ฉันก็ปกติดีทุกอย่าง แล้วจากนั้นจู่ๆ...หน้าฉัน...”
“ใจเย็นๆ นะแม่”
ไคร่าพยายามปลอบเธอโดยสัญชาตญาณ แต่พอได้เห็นตุ่มอันน่าสะพรึงบนใบหน้าแม่ของเธอก็ทำให้เธอขนลุกไปด้วยเหมือนกัน
นี่มันจะติดต่อกันได้หรือเปล่า
หลังจากถูกปลอบเล็กน้อย แดนดี้จึงกลับมาสงบสติอารมณ์ได้บ้างและดูเหมือนจะจำอะไรได้บางอย่าง เธอจ้องเขม็งไปที่นีร่าด้วยความโกรธราวกับต้องการจะกลืนกินเธอ
“เธอใช่ไหม เธอเป็นคนทำแบบนี้ใช่รึเปล่า เธอพังหน้าของฉันจนเป็นแบบนี้ นีร่าเธอมันเลือดเย็น”
ในขณะที่นีร่าถูกกล่าวหาอย่างไม่ลังเล เธอเย้ยหยันอยู่ภายในแต่แสดงความประหลาดใจออกมาบนใบหน้าของเธอ
“ไม่ใช่ฉันนะคะ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย ฉันก็แค่ยืนพิงชั้นหนังสือ ไม่ได้ขยับไปไหนและหันหลังให้คุณ ฉันจะทำอะไรใส่คุณได้ นอกจากนี้ นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เราพบกันในวันนี้...คุณกล่าวหาฉันเกินไปแล้วนะคะ ฉันก็แค่ยืนอยู่ตามปกติจนถึงสองนาทีก่อนที่ฉันเผลอเปลี่ยนท่าทาง ฉันไม่ได้ทำอะไรอันตรายใส่คุณเลย คุณมาใส่ร้ายฉันแบบนี้ได้ยังไง”
ก็แค่การแสดงไม่ใช่เหรอ ใครก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: 3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง
รออยู่นะจ๊ะ...
รอตอนใหม่ค่ะ...
น่าติดตามๆ...