3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 187

ในตอนที่ได้ยินคำพูดดังกล่าว นีร่าชะงักไป

ชายคนนี้ดูเหมือนจะใส่ใจเรื่องบาดแผลของเธออย่างแท้จริง

อย่างไรก็ตาม...ภาพฉากระหว่างวันเมื่อชายคนนี้ทายาให้เธอแล่นเข้ามาในหัวของเธอ ใบหน้าของเธอพลันร้อนฉ่าขึ้น และเธอสะบัดมือโดยทันที ปฏิเสธอย่างหนักแน่นว่า “ไม่จำเป็น มันก็แค่แผลเล็กๆ ไม่ได้ร้ายแรง ฉันจะจัดการเองตอนที่ฉันกลับไป”

“แผลของคุณอยู่บนหลัง แล้วมันก็ไม่สะดวกสำหรับคุณด้วยถ้าจะทายาเอง”

“ไม่เป็นไร ฉันขอให้เพนนีช่วยได้”

พวกเขาทั้งรุกและถอยใส่กัน ไม่มีใครเต็มใจที่จะยอมแพ้

ในท้ายที่สุด ฌ็องก็เมินเฉยต่อการปฏิเสธของเธอไปโดยสมบูรณ์และพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สั่นคลอนว่า “ฟังนะ มานี่ สถานการณ์มันเป็นเพราะผมและผมควรรับผิดชอบอย่างเต็มที่ มันเป็นหลักศีลธรรมของผมในฐานะคนคนหนึ่ง”

นีร่า “...”

นี่มันปรัชญาอะไรกัน ก็แค่การทายาไม่ใช่เหรอ ทำไมเขาต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่โตด้วย

เธอเกรงว่าจะทำให้เกิดสถานการณ์น่ากระอักกระอ่วนใดๆ ขึ้นอีกและยังคงต้องการปฏิเสธ อย่างไรก็ตามเมื่อเธอพบเข้ากับสายตาของฌ็อง คำพูดปฏิเสธในปากของเธอก็ต้องถูกกลืนกลับลงไปอย่างอธิบายไม่ถูก

หลังจากความขัดแย้งกันช่วงสั้นๆ เธอทำได้เพียงเดินเข้าไปหา ถกเสื้อผ้าของเธอขึ้นอย่างมีสติ เปิดเผยบาดแผลและรอให้ฌ็องทายา

หลังจากทำสิ่งเหล่านี้เสร็จ เธอรู้สึกตัวเมื่อสายไปแล้วและอดรังเกียจตัวเองในใจไม่ได้...

เธอเริ่มคุ้นเคยกับการถูกบีบบังคับแล้วเหรอ ทำไมเธอต้องทำตามอย่างว่านอนสอนง่ายด้วย

ฌ็องพึงพอใจ นำยาทามาและทาลงบนบาดแผลของเธออย่างเบามือ

พวกเขาทั้งสองอยู่ในความเงียบและบรรยากาศภายในห้องยังคงมีร่องรอยของความคลุมเครือบางๆ

ผิวของนีร่าซาบซ่านขณะที่ปลายนิ้วที่เย็นเล็กน้อยของฌ็องแตะโดนและสีชมพูจางก็ปรากฏขึ้นมาอีก

ความรู้สึกอันแปลกประหลาดจากก่อนหน้าผุดขึ้นในใจเธออย่างเงียบงันอีกครั้งหนึ่ง

นีร่ารู้สึกกระวนกระวายไปทั่วทั้งร่างกาย

เพื่อไม่เผยให้เห็นอารมณ์ของเธอ เธอเอาแต่ก้มหัวของเธอลงครึ่งหนึ่ง โดยที่ตัวเธอเองไม่รู้ว่าหูของเธอกลายเป็นสีแดงไปเรียบร้อยแล้ว

ฌ็องจับเรื่องนี้ได้อย่างชัดเจนและอดไม่ได้ที่จะหยุดดูปลายหูอันแดงก่ำของเธอ

จากนั้นริมฝีปากบางๆ ของเขาเม้มขึ้นเล็กน้อย และเขาก็รู้สึกถึงความซาบซ่านในหัวใจของเขา